Zwerfkatten die niet gecastreerd of gesteriliseerd zijn vermeerderen zich. Zij zoeken hun voedsel in straatafval, vuilnisbakken of -zakken en/of vangen dieren in de natuur. Daarnaast kan een grote populatie overlast geven door geluid van onderling vechten of door poepen in tuinen. De slechte leefomstandigheden en het tekort aan gezond voedsel leidt ook tot ondervoeding, ziekte en een korte levensduur van zwerfkatten.
Er zijn veel jagers die zwerfkatten graag afschieten. Los van de verontwaardiging die dit oplevert bij het publiek is er ook het risico dat gedomesticeerde katten met een eigenaar hiervan het slachtoffer worden.
De zwerfkatten vangen, vervolgens castreren en steriliseren en weer los laten lost het grootste deel van het probleem op. Wanneer ze ook nog eens (provisorisch) onderdak vinden en structureel te eten krijgen dan is het grootste deel van de overlast weggenomen en verbeteren de leefomstandigheden van deze katten.
Dat klinkt simpel, maar dat is het in de praktijk helaas nog niet.
Het vangen van zwerfkatten kost tijd en de eigenaren van de terreinen waarop de vangkooien worden geplaatst moeten daarvoor toestemming geven. Mogelijk zijn ze daar nog wel toe bereid, maar weer terugzetten na behandeling van een dierenarts is minder populair en vereist overtuigingskracht en goede argumenten (beheersing van de populatie, vermindering van overlast, geen tientallen kittens die geen lang leven beschoren zijn en geen muizen en ratten).
Organisaties die de behandelde zwerfkatten ook nog eens een onderdak en eten geven moeten daarover afspraken maken met de eigenaren van het betreffende terrein.  Het castreren of steriliseren van gevangen zwerfkatten kost per handeling een bedrag ongeveer tussen de 35 (voor katers) euro en 75 euro (voor poezen). Het eventueel chippen, ontwormen, ontvlooien en tijdelijk huisvesten voor herstel kost gemiddeld 35 euro, afhankelijk van het tarief dat de betreffende dierenarts rekent. De onderkomens van de zwerfkatten is op zich niet een dure aangelegenheid, want dat kan een oude caravan of schaftkeet zijn. Wanneer de eigenaar van het terrein ook nog de dieren wil "aannemen" als bestrijders van plaagdieren als muizen dan kan deze ook wel bereid zijn om de kosten van de huisvesting en de voeding op zich te nemen.
Het idee is dus goed uitvoerbaar en wordt al op een aantal plaatsen in Nederland in praktijk gebracht.
Wat de betrokkenen van deze opvang van zwerfkatten willen voorkomen is dat mensen de opvangplaatsen gaan misbruiken om hun eigen katten te dumpen. Veel eigenaren willen immers graag de kosten die een asiel vraagt voor de opvang van een kat (per asiel variërend tussen de 50 en 80 euro) vermijden.
Om het dumpen van katten en het ongebreideld vermeerderen van katten te voorkomen, zou het sterk stimuleren van castratie/sterilisatie en chippen van huiskatten het zwerfkattenprobleem aanzienlijk verkleinen. Om dit te bewerkstelligen zou een éénmalige gemeentelijke kattentax kunnen worden ingevoerd in navolging van de hondenbelasting. Met het betalingsbewijs van de kattenbelasting zouden kateigenaren hun huisdier gratis of tegen een sterk gereduceerd tarief moeten kunnen laten castreren of steriliseren en chippen bij hun dierenarts. Uit het potje van de kattenbelastingopbrengst zou de gemeente deze dierenarts kunnen vergoeden. Men is dus niet verplicht om zijn of haar kat te laten behandelen, maar het wordt op deze manier wel sterk bevorderd.
Wanneer de gemeentelijke belasting ingevoerd zou worden onder de noemer "huisdierenbelasting" en niet alleen katten en honden zou betreffen, maar ook andere dieren zoals exoten (bijvoorbeeld slangen en giftige spinnen) en kleinvee (duiven, kippen, konijnen, geiten etc.) dan zouden de gemeenten deze belastingopbrengsten kunnen aanwenden om daarmee een groot deel van de opvang van ongewenste en zwervende dieren te regelen. |
