Het gevolg van compromissen is dat veehouders, die
op zich welwillend staan tegenover milieu en dierenwelzijn,
hun investeringen afstemmen op het bereikte compromis.
Zij investeren bijvoorbeeld in Groen
Labelstallen. Een Groen Labelstal kan in theorie
een vrijwel nulbelasting voor het milieu opleveren.
De mest die uit zo'n stal komt, moet nog wel worden
verwerkt of uitgereden, maar deze belasting wordt niet
meegerekend in de milieubelasting van de stal. Vaak
gaat zo'n omschakeling naar een nieuwe stal samen met
een schaalvergroting (dus meer dieren), immers een aantal
milieubezwaren is verminderd. Kortom, het totaal aan
betrokkenen die dierlijke producten produceren blijft
te groot. De "zachte heelmeester" veroorzaakt
hiermee dan wel geen stinkende wonden, maar in overdrachtelijke
zin is door de aantasting van het dierenwelzijn wel
degelijk "een wond geslagen".
Veel actievoerders voor een schoner milieu en voor
dierenwelzijn sturen aan op compromissen met de landbouwsector
onder het mom "met kleine stapjes komt het ideaal sneller
dichterbij dan door het innemen van een radicaal standpunt".
Het is de vraag of dit effectief is.
Door de automatisering kan een individuele veehouder
tegenwoordig vrijwel alleen een grote hoeveelheid dieren
"produceren". Daarmee spannen we qua dierenwelzijn het
paard achter de wagen. Doordat we nu veehouders met
het meeste lef een worst voorhouden dat zij extreem
veel geld kunnen verdienen, omdat hun producten kunnen
worden geëxporteerd, is er
nauwelijks een regulering van de misstanden te verwachten.
Immers er staat te veel op het spel en constructieve
en duurzame oplossingen worden zo lang mogelijk getraineerd.
De omtrekkende bewegingen van
de opvolgende landbouwministers hebben hetzelfde
vertragende effect.
De situatie in de Nederlandse veehouderij lijkt een
beetje op een prisoners dilemma game. In deze
situatie worden 2 gevangenen (los van elkaar) tegen
elkaar uitgespeeld. Bekent de één en de
ander niet, dan gaat de ander vrij-uit. Bekennen ze
beiden, dan krijgen ze beide lichte straf. Zwijgen ze
beiden, dan krijgen ze beiden zware straf.
beken ik (gevolg: straf),
verraad ik mijn maat en hoop ik dat hij dat niet
doet (gevolg: grote winst) of
zwijg ik (lichte straf).
ad 1: In termen van de marktwerking: "bekennen" is
toegeven dat regulering en omschakeling moet, het gevolg
is minder verdiensten voor wie geen alternatief zoekt
en veel moeite om een nieuwe investering winstgevend
te maken;
ad 2: "maat verraden" is: onverschillig zijn voor dierenwelzijn,
anderen zichzelf laten reguleren (biologische landbouw)
en risico's laten lopen en zelf doorgaan met de bio-industrie;
ad 3: "zwijgen" is: gewoon doorgaan en in de varkenscyclus
proberen winst te halen als de conjunctuur gunstig is
en de verliezen te beperken als de prijzen laag zijn.
Uiteindelijk schiet je er in absolute zin weinig mee
op.
Het beste voor allen is eerlijk samenwerken en de situatie
opheffen dat enkelen onevenredig rijk worden, maar er
vele verliezers zijn.
Het alternatief en de oplossing
Omdat de winst in de veehouderij bij het alternatief
"maat verraden" zo groot is, pleit Animal Freedom er
voor om in de intensieve veehouderij een radicaal doel
(afschaffen) na te streven en zo snel mogelijk en effectief
mogelijk de door de veehouders veroorzaakte problemen
de wereld uit te helpen.
De meeste effectieve manier om een rechtvaardige en
duurzame landbouw op te zetten is om de export
van vlees en zuivel af te schaffen, waardoor de
grootste verleiding om veel te produceren wegvalt.
Zouden we in Nederland de eis stellen dat de bedrijfsvoering
in de veehouderij ecologisch verantwoord is, beperkt
blijft tot de landelijke markt en we zouden garanderen
dat overgebleven veehouders een redelijk inkomen verwerven,
dan pas is een duurzame oplossing voor de problemen
in zicht.
Een dergelijke situatie levert uiteindelijk alleen
maar winnaars op: de veehouder, het dier, het milieu,
de samenleving. De vervuiler betaalt en wie niet mee
wil doen aan de vlees- en zuivelconsumptie betaalt niet
mee aan de lasten ervan.
Zie ook de opzettelijke spraakverwarring, waarmee mensen een eerlijke discussie
en zoeken naar oplossing uit de weg gaan.
