Oogstgetuige 47, Dagblad van het Noorden, vrijdag
6 september 2002 Dirk Strijker was als landbouweconoom verbonden
aan de Rijksuniversiteit.
Na terugkomst van vakantie duik ik altijd eerst in
de stapel met oude kranten. Nieuws van de
afgelopen tijd komt dan langs als in een
snel afgedraaide film. Na terugkomst in
Nederland bleek er weer van alles aan de
hand te zijn in de varkenshouderij. Deze
keer zaten er hormonen in het voer. De stapel
vakantiekranten leverde de volgende film
op.
Er is een fabriek in Ierland die anticonceptiepillen
maakt. De noodzakelijke hormonen worden daartoe verpakt
in een laagje glucose (suiker). Het levert ook afval
op, vooral suiker, maar er zit ook een beetje hormoon
in. Het afval wordt verkocht aan een handelaar in België
die het vervolgens te koop aanbiedt als ingrediënt
voor veevoer. Het is dubieus spul en een dubieuze handelaar,
dus nette veevoerbedrijven zijn niet geïnteresseerd.
Uiteindelijk wordt het spul gekocht door twee Nederlandse
varkensvoerbedrijven: Zeeland Voeders b.v. en Porker
Foods b.v.
Mijn eerste gedachte was dat het om onwetende en zielige
kleine veevoerbedrijfjes ging, die hun grondstoffen
niet goed gecontroleerd hadden. Een slok
koffie verder werd duidelijk dat het om
bijzondere bedrijfjes ging. Het ene bedrijf
is van ene meneer Van Sleuwen, het tweede
van Van Genugten. Er is ook nog een
derde bij betrokken, Oostburg b.v., maar
laten we het overzichtelijk houden. Van
Sleuwen en Van Genugten zijn namen die ik
vaker tegenkom. Vooral in krantenberichten,
waarin gemeld wordt dat de Raad van State
uitspraak gedaan heeft over dubieuze juridische
constructies van varkenshouders. De meneren
zijn mega-varkenshouders en hebben fulltime
advocaten in dienst om gaten in de wet te
vinden. Gaten in de mestwetgeving en in
andere wetten en regels. Zo waren ze voor
een jaar of wat actief in de Veenkoloniën,
waar sommige gemeenten het bestemmingsplan
niet op orde hadden. De mega-varkensboeren
wilden daar graag gebruik van maken om mega-stallen
te bouwen voor een mega-roze
invasie. Het is geloof ik maar ternauwernood
goed gekomen.
De heren verdienen dus geld
aan het vinden van gaatjes in de wet. Het
resultaat is dat de overheid, om de gaten
te dichten, steeds weer nieuwe regels moet
verzinnen, waar gewone boeren last van hebben.
Terug naar de hormonen. De overheid besloot de varkensbedrijven
waar het spul vervoederd was te blokkeren. Niet dat
het eten van een karbonade helpt tegen zwanger worden,
maar het spul mag wettelijk niet in varkens zitten,
ook volgens Europa niet. Driekwart van de betreffende
varkens bleek in handen van de genoemde bedrijven. De
varkens mogen niet meer geslacht worden, tenzij aangetoond
wordt dat het varken o.k. is. Het testen van de varkens
is nogal duur, dus daar zitten de heren. De huisadvocaten
zijn er opuit gestuurd om een ontsnappingsroute te vinden.
Het beeld in de kranten is inmiddels dat de onbetrouwbare
overheid zielige varkensboertjes dwars zit. Natuurlijk,
er zijn ook argeloze varkenshouders gedupeerd, maar
de belangrijke drie zijn bepaald niet argeloos. Juridisch
ligt het vast anders, maar voor mij zijn ze de daders.
Het is nog niet helemaal uitgevochten, maar waarschijnlijk
komen ze wel weer met de schrik vrij.
Weet u wat ik hoop? Dat de nieuwe ministersploeg een
speciaal team opzet om in het kader van de leefbaarheid
de Van Sleuwens en de Van Genugtens hinderlijk te volgen. Dag en nacht. Voor mijn part met infraroodcamera's. |
