logo RvawL

Contactblad Relatie Mens en Dier april 2013

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

Proefdierenoverschotten

Weet u dat in Nederland ongeveer de helft van het aantal dieren die in laboratoria worden gefokt (of anderszins verkregen) om als proefdier te dienen, niet voor experimenten worden gebruikt maar worden gedood? In het laatste jaarverslag over dierproeven van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit lazen wij dat in 2011 ruim een half miljoen (589.853) proefdieren zijn gebruikt, maar dat bijna hetzelfde aantal (530.446) al vóór gebruik wordt gedood. Dit aantal, dat gemeld wordt als 'categorie <<gedood in voorraad>>', stijgt de laatste jaren aanzienlijk. In 2011 was deze categorie dieren alweer 7% groter dan in 2010! Om wat voor dieren gaat het hier? De groep dieren 'gedood in voorraad' bestaat voor een groot deel uit genetisch gemodificeerde dieren, zoals muizen, ratten, amfibieën en vissen, maar ook een groot aantal niet genetisch-gemodificeerde dieren, en zelfs een aantal (95) dieren uit de wilde fauna! Waarom? Met opzet worden méér dieren, gefokt of anderszins verkregen, in voorraad gehouden dan onderzoekers daadwerkelijk nodig hebben. Men wil immers ruim de beschikking hebben over veel dieren om zodoende de meest geschikte dieren uit te kunnen kiezen voor gebruik. Als het om genetisch gemodificeerde dieren gaat: bij experimenten om een bepaald gen in een dier in te brengen worden veel jongen geboren die niet over de gewenste genen beschikken. Deze dieren worden daarom afgemaakt. Het doden van zulke gigantische aantallen overtollige dieren, als overschot, vinden wij ontoelaatbaar. Verandering op komst Een motie van de Partij voor de Dieren, om het aantal in voorraad gedode dieren terug te dringen en een ander beleid te voeren op dit punt, heeft het gehaald. Kreeg een eerdere motie hiertoe nog geen steun van de Tweede Kamer, nu vormden de PvdA, PVV, Christen Unie, 50Plus, D66, Groen Links en SP een ruime meerderheid. Wij hopen binnen afzienbare tijd iets te mogen merken van een andere aanpak! Het onderwerp 'dierproeven' is al controversieel genoeg. Het fokken en weer afmaken van een half miljoen 'wegwerpdieren' is in onze ogen, en zéker in het licht van de 'erkenning van de intrinsieke waarde van het dier' die in de Wet op de Dierproeven als algemeen uitgangspunt wordt gehanteerd , ónethisch en ónacceptabel.

Rashonden

Eindelijk lijkt er beweging te komen in een probleem dat al vele decennia lang speelt binnen de rashondenfokkerij: het fokken op bepaalde uiterlijke kenmerken door middel van inteelt en de zeer kwalijke gevolgen daarvan voor de dieren zelf. Al jaren waarschuwen wij voor het kopen van een rashond bij een fokker, en adviseren wij liever naar het asiel te gaan en daar bij voorkeur een 'vuilnisbakkie' uit te zoeken. Ook andere dierenorganisaties wijzen er al jaren op dat het fokken van dieren op uiterlijke kenmerken in veel gevallen desastreuze gevolgen heeft. Er wordt namelijk gestreefd naar het voldoen aan de rasstandaarden waarin staat hoe het uiterlijk van elk ras dient te zijn. Hiertoe wordt inteelt toegepast, door honden die aan elkaar verwant zijn en die voldoen aan de betreffende rasstandaard, samen voor nakomelingen te laten zorgen om zodoende een nageslacht te kweken met de 'ideale' uiterlijke kenmerken. Tal van ernstige erfelijke afwijkingen en ziekten krijgen de pups op deze wijze mee: hartafwijkingen, stofwisselingsziektes, kanker (golden retrievers en labradors), nierziektes, epilepsie (Ierse setters), botafwijkingen of doofheid (huskies). Een ander probleem, zeker zo ernstig of nog ernstiger, zijn de gevolgen van het infokken van de uiterlijke kenmerken zelf. De shar-pei bijvoorbeeld moet diepe en dikke rimpels hebben. Hoe dieper en hoe dikker, hoe mooier. Dat op die manier in die diepe huidplooien eczeem of huidontstekingen ontstaan, zal de fokker een zorg zijn. Als de hond maar aan de rasstandaard voldoet en de fokker zodoende veel geld voor de hond kan vragen. Veel schuld ligt hier ook bij degenen die persé zo'n hond willen hebben en daar veel geld voor willen neertellen. Zij houden op deze manier het hele rashondenfoksysteem in stand. Maar niet alleen bij de shar-pei, ook bij mopshonden en buldoggen doen zich ernstige problemen voor: bij deze rassen wordt gefokt op een platte snuit. Dit wordt zó belangrijk gevonden dat er steeds intensiever op dit kenmerk wordt gefokt en de snuit steeds platter wordt. Er lopen héel wat honden van deze rassen rond die grote ademhalingsmoeilijkheden hebben doordat hun snuit veel te plat is en ze daardoor ook heel moeilijk kunnen eten of drinken. De Cavalier King Charles spaniëls worden gefokt met een kleine schedel, omdat 'men' dat kleine kopje zo aandoenlijk vindt. De schedel wordt echter steeds kleiner gefokt, waardoor de hersens niet meer in de schedel passen en de ogen uitpuilen, en de arme dieren aan chronische koppijn lijden.

Veroordeling

Op 3 januari 2013 werden we verrast door het bericht dat een fokker werd veroordeeld tot een schadevergoeding van € 6000,-- aan een koper die bij hem de Ierse setter Sam had gekocht zonder dat de fokker had gewaarschuwd voor een vergroot risico dat het dier epilepsie zou hebben, een erfelijke ziekte die bewust door de fokker was meegefokt door inteelt. De hond overleed uiteindelijk hieraan. Deze veroordeling is een grote stap voorwaarts! Nu zullen hopelijk andere bekochte hondeneigenaren ook naar de rechter stappen, en er misschien voor zorgen dat foute fokkers vanzelf wel stoppen met hun misdadige praktijken. Maar nog mooier zou het zijn, en ook noodzakelijk, als er van regeringswege echte maatregelen zouden worden genomen door de inteelt en het fokken op uiterlijke kenmerken die schadelijk uitpakken voor de honden, te verbieden.

Wat deed en doet de overheid?

Het probleem is al net zolang bij de overheid bekend als het oud is. De gezondheids- en welzijnsproblemen van de rashonden worden van overheidswege wel erkend maar niet aangepakt. Enkele jaren geleden zegde toenmalig landbouwsecretaris Henk Bleker (CDA) toe maatregelen te zullen nemen, maar in plaats van het verbieden van het fokken op uiterlijke kenmerken was het enige wat er gebeurde dat hij opdracht gaf aan de fokkerij-sector om zelf de problemen maar op te lossen (de veelgeprezen 'zelfregulering'!). En dus bleef alles bij het oude. Inmiddels is een meerderheid in de Tweede Kamer het eens met een motie van de Partij voor de Dieren dat er een onderzoek moet komen naar het fokken van rashonden met aangeboren afwijkingen, en dat het Kabinet strenge welzijnsnormen gaat stellen aan de fokkerij van honden, maar ook van andere dieren zoals bijvoorbeeld katten en konijnen. Het CDA en de VVD stemden tegen deze motie. Hopelijk mogen we snel maatregelen verwachten van de nieuwe PvdA-staatssecretaris van Landbouw, mevrouw Sharon Dijksma!

In beslaggenomen honden

Op 14 januari jl. vond een bijeenkomst plaats in het Hondengedragscentrum van Martin Gaus en zijn vrouw Helly in Lelystad. Genodigden waren hondenscholen en gemeente-ambtenaren die het gemeentebeleid uitvoeren t.a.v. hondenbijtincidenten binnen hun gemeente. Deze bijeenkomst was eerder op 7 december 2012 door het aangekondigde noodweer (sneeuw, gladheid etc.) zó slecht bezocht, dat besloten werd tot herhaling. Gelukkig was het op die dag aanmerkelijk beter weer en er was zeér veel belangstelling! Deze bijeenkomst was georganiseerd om uit te leggen wat er mis is met het risico-assessment dat i.o.v. de overheid door Dr Matthijs Schilder van de Universiteit van Utrecht is ontwikkeld voor honden die gebeten hebben. Veel honden zijn in de afgelopen jaren in de opslagperiode onderworpen aan dit risico-assessment, waarvan een gedragstest eén van de onderdelen is, en werden als zeér gevaarlijk gekwalificeerd en vervolgens geëuthanaseerd. Hierover hebben wij de laatste paar jaar al diverse malen in het contactblad geschreven. Ook over de 14 van de vele aldus geteste en ter dood veroordeelde honden die door tussenkomst van een advocaat met toestemming van Justitie voor vier weken naar Martin Gaus mochten om daar te herstellen van het door de opslag opgelopen trauma. Toen ze daarna weer werden getest slaagden 12 van de 14 honden voor de test en mochten naar huis. Helly en Martin Gaus vonden zelf twee honden te gevaarlijk; deze werden niet getest en bij hen in aanwezigheid van de eigenaars geëuthanaseerd. Nu het risico-assessment door dhr Schilder in een brief aan alle gemeenten is aangeboden (zie contactblad van januari jl.) als hét middel om bijtincidenten tegen te gaan, en in deze brief zelfs geadviseerd werd om ook honden te testen die nooit gebeten hebben maar wel verdacht werden dat mogelijk ooit te gaan doen, werd het tijd om voor gemeenten en hondenscholen alles eens uit te doeken te doen.

Mens- en diervriendelijk alternatief

Tijdens de bijeenkomst vertelde Helly Gaus (gediplomeerd hondengedragskundige en een zeer ervaren trainster van probleemhonden), ondersteund door video-beelden, waarom het risico-assessment, samen met de manier waarop, en de omstandigheden waaronder de test wordt toegepast, niet deugt, en dat er veel betere alternatieven zijn waardoor honden met een bijtincident niet gedood hoeven te worden en tóch de veiligheid van burgers gegarandeerd wordt. Zij legde uit hoe een door haar ontwikkeld protocol voor een mens- en hondvriendelijker aanpak ter voorkoming van bijtincidenten werkte. In het kort komt dit hierop neer. Zodra een hond gebeten heeft volgt onmiddellijk een aanlijn- en muilkorfgebod, waarna de eigenaar verplicht is op eigen kosten het probleemgedrag van zijn hond via een gedragstrainingscursus aan te pakken. Wil de eigenaar na de training alsnog van het aanlijn- en muilkorfgebod voor zijn hond af, dan zal op kosten van de eigenaar de hond alsnog eerst getest moeten worden. (Stay Home protocol, zie hieronder bij 'Petitie'). Resultaat zal zijn dat de honden een ellendige inbeslagname en isolatie-periode met trauma's tot gevolg wordt bespaard, en dat het aantal bijtincidenten echt kan verminderen, omdat ook de eigenaar hier iets door leert. Ook wordt hierdoor het enorme verdriet, de boosheid en frustratie van eigenaars en hun kinderen voorkomen, omdat ze zich niet radeloos meer hoeven af te vragen hoe hun in beslaggenomen hond het maakt. Bijtincidenten zullen alleen echt verminderen door preventie: door eigenaars te leren hoe honden functioneren en hoe zij het gedrag van honden kunnen aansturen. Daarom verdient het aanbeveling ook het Zwitserse model te volgen: elke hondeneigenaar, voor hij/zij aan een hond begint, volgt een cursus waar hij/zij de basisprincipes leert hoe met honden om te gaan (net zoals men een rijbewijs moet halen voor men achter het stuur van een auto gaat zitten). Sandra van de Werd, motor achter de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden,verteldeaan de hand van haar eigen praktijkvoorbeeld, de hond Ruby, haar ervaringen met eigenaren van in beslaggenomen honden. Over Ruby schreven wij ook eerder. Ruby is een schoolvoorbeeld van het verkeerde beleid dat tot nu toe gehanteerd wordt. Alle aanwezigen, waaronder ook een vertegenwoordiger van het ministerie van EZ, de Raad voor Dieraangelegenheden (RDA) en de Partij voor de Dieren, kregen een info-map mee naar huis. Inmiddels vernamen we dat landbouwstaatssecretaris Dijksma zal bezien of aanpassing van het beleid en aanvullende maatregelen nodig zijn om het aantal bijtincidenten te verminderen en het onnodig doden van honden te voorkomen. Ze laat de RDA bekijken of het vergroten van de kennis en kunde van de eigenaren ook tot de oplossingen behoort. Petitie Alle internetters onder u kunnen weer meehelpen staatssecretaris Dijksma en de gemeenten over de streep te trekken om een hond- en mensvriendelijker beleid te volgen. Op https://verantwoordbijtincidentenbeleid.nl/ kunt u hiertoe uw handtekening zetten en daarna dit bericht doorsturen naar uw vrienden en kennissen. De petitie is door Martin Gaus in gezamenlijk overleg met de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden gestart, met als doel dat honden die verdacht worden van een bijtincident niet langer maandenlang worden opgesloten in een hok bij een opslaghouder en aan een risico-assessment worden onderworpen om daarna vaak onterecht te worden afgemaakt. In de petitie wordt het veel effectievere, mens- en hondvriendelijkere Stay Home protocol als nieuw beleid over te nemen. Wat dat inhoudt heeft u hierboven kunnen lezen. Op de petitiesite kunt u tevens een kort filmpje bekijken waarin u kunt zien en horen hoe Helly Gaus op bovenstaande bijeenkomst uit de doeken deed wat er mis is met het risico-assessment en honden in de opslag. Helpt u weer mee?

Het ganzenakkoord

Beleefden we in de zomer van 2012 het afschuwelijke drama van de vergassing van duizenden 'Schipholganzen', zogenaamd in het kader van vliegveiligheid, maar eerder om de boeren te gerieven, (vandaar dat zelfs in de wijde omtrek ganzen, die niets met Schiphol te maken hadden, ook massaal werden gevangen en vergast!), nog steeds hangt hetzelfde lot als het 'zwaard van Damocles' boven ruim een half miljoen ganzen in ons land! Daar is het zogeheten 'Ganzenakkoord', een overeenkomst die onlangs tot stand kwam tussen een aantal partijen, bestaande uit provincies, boeren en n.b. natuurorganisaties (Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en de Vogelbescherming), en waarin staat dat zo'n 550.000ganzen verdelgd zullen moeten worden d.m.v. massaal vangen en vergassen met CO2. Hoe organisaties als de Vogelbescherming, die pretendeert vogels te beschermen, maar ook Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten, die geacht worden de natuur te beschermen, hier hun handtekening onder hebben kunnen zetten, is ons en zeer velen met ons nog steeds een raadsel! Een ieder weet zo langzamerhand, dat het géén structurele oplossing is omdat er binnen de kortste keren weer evenveel ganzen op dezelfde plek zullen zijn, en dat de afschuwelijk wrede en volkomen zinloze horror steeds weer herhaald zou moeten worden zonder weinig of geen duurzaam effect! Als men bedenkt dat de vergassingskosten voor de overheid per gans€ 6,40bedragen, dan is dat voor 550.000 ganzen zo'n € 3.520.000,-! Dat is net zoveel als er nu elk jaar aan de boeren aan schade-vergoedingen wordt uitbetaald door het Faunafonds voor de schade die ganzen aanrichten op hun velden. Wat schieten de boeren en de overheid hier nu mee op? Voor hetzelfde geld alleen een heleboel zeer ernstig en zinloos dierenleed, en veel commotie onder het (steeds groeiende) dierminnende deel van de bevolking! En het enige verschil in de kosten is dat al dat geld nu in de zak verdwijnt van dierenverdelger Duke Faunabeheer in Lelystad en niet in de zak van de boeren!

Zeer ernstig dierenleed

We schreven het al vaker: De manier waarop men te werk gaat bij de verdelging is buitengewoon wreed. Het gebeurt in het voorjaar als de ganzen in de rui zijn en jongen hebben. Ze worden met honderden tegelijk bijeengedreven in een grote kraal, waaruit ze niet kunnen ontsnappen; ze kunnen namelijk niet opvliegen doordat ze in de rui zijn. Er breekt in de kraal enorme paniek uit, de jonge ganzen worden vertrapt door de oudere, maar dat zal een zorg zijn! Door de opening van de kraal worden de dieren in de openstaande vrachtwagen gedreven die ze naar het vergassingsapparaat brengt. En dan volgt een afschuwelijke, langzame en pijnlijke verstikkingsdood, die minuten lang kan duren. Op dit moment wordt het vergassen met CO2 van in het wild levende dieren door Brussel nog niet toegestaan. We hopen vurig dat dit zo blijft, maar de partijen achter het Ganzenakkoord, ja, dus ook de Vogelbescherming, Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer, onvoorstelbaar!!, pleiten ervoor dat dit veranderen gaat. Als Brussel akkoord gaat, zal men in 2014 overgaan tot CO2-vergassing van een half miljoen ganzen in ons land! En we moeten er niet aan denken hoeveel miljoenen ganzen er door de jaren heen vergast zullen moeten worden om uiteindelijk te komen tot een reductie van een half miljoen ganzen, áls men daar al op uitkomt, want nogmaals: (we schreven het al zo vaak) zolang de ruimte en het voedselaanbod hetzelfde blijven, zal de populatie zich binnen zeer korte tijd weer herstellen. De lege plaatsen worden direct ingenomen door andere ganzen uit de omgeving, vaak jongere exemplaren, die zich vervolgens in zéér snel tempo zullen voortplanten omdat jonge dieren nu eenmaal vruchtbaarder zijn dan oudere.

Klein lichtpuntje?

Op 23 januari jl. vernamen we dat de organisaties achter het rampzalige Ganzenakkoord voorlopig wilden afzien van hun plannen "vanwege de maatschappelijke commotie" en wilden onderzoeken of alternatieven mogelijk zijn. Landbouwstaatssecretaris Dijksma wil dat ook. Maar in een brief van Dijksma aan de Tweede Kamer lazen we tot onze schrik dat zij de onderzoeksvraag aan de provincies gaat voorleggen. En de provincies zijn nu juist de partijen die voor jagen, doden en opruimen zijn. Zullen zij echt met een eerlijk onderzoeksresultaat komen?? Het lot van de ganzen blijft dus nog ongewis. Vooralsnog vrezen wij het ergste.

Schipholganzen

Dat de 'Schipholganzen' vorig jaar wél vergast mochten worden kwam doordat Brussel daar al wel toestemming voor had gegeven in het kader van de vliegveiligheid. (Daarom werden ook duizenden andere ganzen in de wijde omtrek, waar boeren klaagden over ganzen op hun velden, voor het gemak maar even 'meegenomen', allemaal voor de z.g. vliegveiligheid, want onder díe noemer mocht het wel van Brussel.)' Maar als men op tijd alternatieven had toegepast zoals het telen van olifantsgras, eventueel in combinatie met 'bewegend ganzendraad' op de akkers rond Schiphol, of het plaatsen van zonnepanelen, (waarmee Schiphol prachtig in eigen energiebehoefte zou kunnen voorzien!) zouden de ganzen vanzelf wegblijven. Maar Nederland denkt alleen maar in termen van doden en opruimen. Men maakt nu al weer plannen voor een nieuwe vergassingsactie rond Schiphol! Is dat niet het beste bewijs dat het vorig jaar niets geholpen heeft?!

Rattengiflokdozen

Een ander voorbeeld van zinloze verdelging van dieren (er zijn vele voorbeelden van te noemen!) zijn de rattengiflokdozen. Enkele jaren geleden, om precies te zijn in oktober 2009, schreven wij hierover in ons contactblad. In die periode zaten wij samen met een aantal dieren- en natuurorganisaties om de tafel met de DPB (Dierplaagbeheersing) van de Amsterdamse GGD. Het overleg betrof de Nota Plaagdieren die in 2010 aan alle Amsterdamse stadsdelen aangeboden zou worden, en waaruit duidelijk moest blijken dat de DPB een omslag wilde maken naar een diervriendelijker beleid; men wilde op termijn stoppen met het doden van dieren. Tot die tijd was de DPB zéér bedreven in de bestrijding d.m.v. doden (vergassen of vergiftigen) van z.g. plaagdieren in de stedelijke buitenruimte (ratten, muizen, duiven etc.). Tijdens dit overleg kwamen ook de rattengiflokdozen aan de orde. De DPB had deze tot dan toe ook altijd gebruikt. De dozen werden dan tussen de struiken langs de waterkant van de Amsterdamse grachten geplaatst. Ook het doden van ratten is volkomen zinloos De populatie wordt daar eerder groter van dan kleiner, omdat een versnelde voortplanting plaatsvindt waardoor de populatie verjongt en alleen maar vruchtbaarder wordt. Het verspreiden van gif (voor bijv. muizen en ratten) is belastend voor het milieu, slecht voor de mens en wreed voor het dier. Bij dood door vergiftiging krijgen muizen en ratten (maar ook de dieren die van kleine knaagdieren leven, zoals bijv. roofvogels) inwendige bloedingen, waardoor ze dagenlang extreem lijden voor ze sterven. Bovendien trekt gif door de geur van het lokaas juist meer dieren aan. Ook kunnen spelende kinderen, honden en katten het slachtoffer worden van het gif in de lokdozen, dat verpakt is als een soort gezellig roomroze ijsbekertje. De DPB toonde uiteindelijk van goede wil te zijn en zoveel mogelijk diervriendelijk beleid te voeren, ook als het om muizen en ratten gaat. Hoe kan het anders? Voorlichting moet meer gericht zijn op het vergroten van de tolerantie bij de burgers (vaak raakt men al in paniek bij het zien van een enkele rat) en op het naleven van hygiëne-regels m.b.t. afval en huiselijke omgeving, dan op allerlei, vaak uit de lucht gegrepen, gezondheidsrisico's, dat alleen maar stigmatisering van dieren in de hand werkt. Nog een lange weg te gaan Hoe ver men in de rest van Nederland nog verwijderd is van een diervriendelijker omslag van denken, én hoe slordig en gevaarlijk men vaak bezig is, blijkt wel uit de foto die wij toegestuurd kregen van iemand die met de trein aankwam bij het station in Zaandam, en daar vlakbij, op de openbare weg bij een gebouw vlak naast het gemeentehuis, (bij navraag aan een voorbijganger zou dit gebouw ook van de gemeente zijn!), een viertal rattengiflokdozen zag staan waarvan er bij één zelfs het deksel was verwijderd! (zie foto) Kinderen en loslopende huisdieren, maar ook vogels, konden zomaar het lekkersmakende, maar gevaarlijke goedje opeten.

Bijen

Het is onvoorstelbaar hoe dom en achteloos de mens omgaat met de natuur! Als u de Zembla-uitzending van 24 januari jl. hebt gezien, getiteld: "Moord op de honingbij 2" (op 12 maart 2011 was Moord op de honingbij 1 te zien), dan hebt u kunnen zien hoe onze vorige CDA-landbouwstaatssecretaris Bleker de hele natuur en de voedselvoorziening op het spel zette vanwege economische belangen. Het gaat om de massale bijensterfte die nu gaande is in de wereld, vooral in Nederland. 30% van de Nederlandse honingbijen is al dood. Als mogelijke hoofdoorzaak wordt door vele wetenschappers wereldwijd het gebruik van giftige chemicaliën, de z.g. neonicotinoïde pesticiden aangewezen; ook het Europese Voedselveiligheid Agentschap heeft dat verklaard. Het gaat hier om een insecticide dat preventief op de zaden van gewassen wordt aangebracht; dit zou spuiten overbodig maken. De bijen nemen mét het stuifmeel ook de pesticide mee en voeden hun jongen ermee, waardoor het afweersysteem van de jonge bijen wordt afgebroken. Na het grootste wetenschappelijk Bijencongres ooit, in 2009, verboden Duitsland, Italië en Frankrijk deze pesticiden. Nederland ging juist nog veel meer toepassingen van deze pesticiden toestaan. Onze overheid baseert zich alleen op de Wageningen Universiteit, die zich weer baseert op bijendeskundige Dr. Blacquière, die voor Wageningen onderzoek verricht aan het instituut Unifarm, dikwijls in opdracht van én betaald door de chemische industrie, o.a. Bayer, de producent van de giftige pesticiden. En zo begrijpen we waarom nóch de overheid, nóch Dr. Blacquière de schadelijke werking van de pesticiden willen erkennen. Immers: "wie betaalt, die bepaalt", zegt het spreekwoord. Zij zien ziekte van de bijen als oorzaak. Dat deze ziekte veroorzaakt én versterkt wordt door de pesticiden, willen zij niet inzien. Een door de Partij voor de Dieren op 24 januari jl. ingediende motie, waarin zij de regering "verzoekt zich in te zetten voor een Europees moratorium op alle toepassingen van neonicotinoïden en fipronel tenzij onomstotelijk bewezen is dat zij geen schadelijk effect hebben op de gezondheid van bijen", is door een meerderheid in de Tweede Kamer aangenomen. Tegen de motie stemden: CDA, VVD, PVV en SGP. Op een eerdere motie van de PvdD in 2011 voor onderzoek naar de onafhankelijkheid van de Wageningen Universiteit antwoordde Bleker: "Ik wil er geen woord meer aan vuilmaken". (Och ja, er zijn immers grote economische belangen mee gemoeid - red.) Wat moeten we zonder bijen? De honingbij is een onmisbare schakel in onze voedselproductie. 70% van de groenten en fruit zou verdwijnen zonder bijen. 80% van alle planten op aarde is voor de voortplanting of evolutie afhankelijk van de bij. (Op www.uitzendinggemist.nl kunt u de beide Zembla-uitzendingen terugvinden: Moord op de honingbij 1 en 2 (12 maart 2011 en 24 januari 2013).

Elk dier telt

Dit is de naam van een nieuwe stichting die is opgericht met het doel dat er hogere straffen worden gegeven bij dierenmishandeling en -verwaarlozing. Om dit doel te bereiken is de stichting een petitie gestart welke doorloopt tot 1 juni 2013, waarna de handtekeningen zullen worden aangeboden aan de Tweede Kamer. "De straffen welke meestal worden opgelegd op het moment dat men schuldig wordt bevonden aan dierenmishandeling en/of -verwaarlozing zijn vaak niet in verhouding tot het leed wat het dier wordt aangedaan: een alternatieve straf in de vorm van een taakstraf, een geldboete en een niet gecontroleerd houdverbod, terwijl het dier een levenslang trauma oploopt of het zelfs niet meer kan 'navertellen'. De drempel om überhaupt tot deze daden over te gaan is hierdoor laag en de kans op herhaling groot", zo lezen we in het persbericht dat de stichting in januari jl. rondstuurde. Verder lezen wij het volgende. "(Huis-)dieren zouden er op moeten kunnen vertrouwen dat de mens hen voorziet van goede zorg en hen behandelt met het respect welke ze verdienen. Dit moet op een zodanige wijze gebeuren dat er wordt voldaan aan de vijf vrijheden die ooit door de commissie Brambell, waar nog steeds het dierenwelzijn aan wordt getoetst, zijn opgesteld.
Dieren zijn vrij:
  • * van dorst, honger en onjuiste voeding;
  • * van fysiek en fysiologisch ongerief;
  • * van pijn, verwondingen en ziektes;
  • * van angst en chronische stress;
  • * om hun natuurlijke (soorteigen) gedrag te vertonen.
  • Op het moment dat één of meer van de vijf vrijheden in het gedrang komen is het welzijn van een (huis-)dier in gevaar. En afhankelijk van welke, en in welke mate, kunnen we spreken van dierenmishandeling en/of verwaarlozing". Helpt u mee zoveel mogelijk handtekeningen te verzamelen? Geeft u het a.u.b. door aan uw vrienden, kennissen en familie en vraag ook hen het bericht na ondertekening weer door te sturen! De petitie loopt door tot 1 juni 2013 waarna het zal worden aangeboden aan de Tweede Kamer.

    De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

    Auteur .

    pijl omhoog