logo RvawL

Contactblad Relatie Mens en Dier april 2014

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

Hubertusmissen - bezoek aan bisdom 's Herto-genbosch

In het januarinummer hebt u kunnen lezen over onze pogingen de Hubertusmissen onder de aandacht te brengen met een persbericht over de brief naar Bisschop Hurkmans van Den Bosch met het verzoek een gesprek met hem te mogen hebben, en vervolgens over het afwijzende antwoord dat wij kregen, en over een tweede brief waarin wij nogmaals aandrongen op een gesprek. En zowaar, we ontvingen een uitnodiging voor een gesprek, niet met Bisschop Hurkmans zelf maar met hulpbisschop Mutsaers. Op 18 december 2013 togen wij (samen met een vertegenwoordigster van Stichting De Faunabescherming) naar Den Bosch. Mgr Mutsaers ontving ons allerhartelijkst, en nam ons mee naar het naastgelegen restaurant, waar hij ons trakteerde op koffie met een heerlijke Bosschebol. Dat ging er goed bij ons in na zo'n lange rit van Noord-Holland naar Den Bosch! We verheugden ons ondertussen op een goed gesprek! Onze vreugde bleef echter steken bij de Bosschebol. De hulpbisschop begon met te zeggen dat wij volgens hem een heel verkeerd beeld hadden van de Hubertuslegende. Hubertus was niet heilig verklaard omdat hij zich bekeerd had van de jacht, maar omdat hij zich bekeerd had tot het geloof! Op ónze argumenten en vragen: ten eerste dat de consequentie van deze bekering tot het geloof voor Hubertus dus ook 'stoppen met jagen' betekende (hij doodde het hert met het lichtende kruis tussen het gewei immers niet en ook daarna jaagde hij niet meer!), en ten tweede: waarom bij Hubertus-missen dan zó de nadruk ligt op, en zó'n propaganda wordt gemaakt voor de jacht en niet de bekering tot het geloof als hoofdzaak wordt gevierd, en waarom de jachthoornblazers in vol ornaat voor in de kerk hun jachtliederen mogen zingen, hebben wij geen duidelijk antwoord gekregen. De hulpbisschop verklaarde dat jagen voor hem ook niet hoefde, maar de Hubertusmis was nu eenmaal een traditie en die wilde hij niet verbieden. En volgens hem wordt er tijdens Hubertus-missen geenszins propaganda voor de jacht gemaakt! Toen wij verslag deden van de Hubertusmis in het Noord-Hollandse Obdam in 2009, waar wij bij aanwezig waren, met dode en levende dieren en vliegende roofvogels in de kerk, kon de bisschop zijn oren niet geloven! ("Zoiets komt in Bisdom Den Bosch niet voor!") Toen wij vervolgens vertelden (om aan te tonen waar jagers toe in staat zijn, met goedvinden van de pastoor!) over een ooggetuigenverslag van vele jaren geleden ergens in het zuiden van ons land, waar tijdens een Hubertus-mis een bloedend zwijn de kerk werd binnengebracht, viel zijn mond helemaal open van verbazing! Nee, dat was in dit bisdom nog nooit gebeurd! De bisschop kon het ook nauwelijks geloven. "De Hubertusmis wordt gewoon gevierd omdat álle heiligen gevierd worden in de R.K. Kerk!", aldus de bisschop. (Later, na dit gesprek, vonden we op internet de z.g. 'Heiligenkalender' waarop wij zagen dat er op iedere dag van het jaar meerdere heiligen hun naamdag hebben! Indien werkelijk álle personen die ooit door de R.K. kerk heilig verklaard zijn gevierd zouden worden zou men jarenlang elke dag nodig hebben om elke heilige eén keer aan de beurt te laten komen! Ook op 3 november, de naamdag van Hubertus, staan nog een paar andere heiligen, die nooit worden gevierd.).
We veronderstellen dat deze bisschop niet goed weet wat er allemaal plaatsvindt in de parochies binnen zijn bisdom. 
Wij besloten het gesprek door te zeggen dat wij in november van dit jaar zéker een bezoekje zullen brengen aan een Hubertusmis (ónaangekondigd en 'in cognito' uiteraard) ergens in het Bisdom Den Bosch om te zien of het daar werkelijk zo netjes en onschuldig toegaat als de bisschop ons wil doen geloven.

"Sportieve" wreedheid tegen dieren

Het lijkt traditie te worden: In een stad waar de Olympische Spelen plaatsvinden (maar ook bij het Wereldkampioenschap Voetballen) worden eerst de zwerfhonden 'opgeruimd'. De duizenden bezoekers uit andere landen moeten vooral de indruk krijgen van een keurige stad, en daar passen geen zwerfhonden in. Want oh, ze zijn zo gevaarlijk, volgens de autoriteiten! In het alledaagse leven kijkt men niet naar de honden om. Ze moeten zelf hun kostje maar bij elkaar scharrelen en kunnen zich ongebreideld voortplanten. Castratie en sterilisatie zijn geen woorden die in het woordenboekje van de overheden staan! Maar bij een wereldgebeuren zoals de WK of Olympische Spelen maakt men er korte metten mee. De stumperds van dieren vinden opeens overvloedig voer op straat, maar als ze er, hongerig als ze altijd zijn, gretig in happen, blijkt er gif in het voer te zitten, en na een uur hevige pijnen te lijden sterven ze. Of ze worden doodgeschoten. Als het schot direct goed raak is, is zo'n hond nog het beste af. Het Olympisch Comité is er kennelijk ook bij gebaat dat de stad waar de Olympische Spelen zullen plaatsvinden er keurig opgeruimd uitziet. Het IOC zwijgt er dus in alle talen over. Zo is het ook dit jaar in Sochi gegaan. In Brazilië en in Oekraine werd ook "grote schoonmaak" gehouden toen daar het WK voetballen plaatsvond. Denken we wel eens aan deze arme slachtoffers als we naar de t.v.-uitzendingen met dergelijke grote sportevenementen zitten te kijken? Of toch maar liever niet omdat we onze pret niet willen laten bederven? Hoe sportief is de laffe moord op weerloze dieren?? Toch ook nog redding? Hoewel er al vele honden in Sochi zijn gedood (hoeveel weten we niet), waren we toch zeer verheugd te vernemen dat er een zeer rijke Rus is opgestaan: de multimiljardair Oleg V. Deripaska, die in korte tijd een hondenopvang realiseerde en 50.000 dollar per jaar toezegde voor het runnen van het asiel en de overige kosten. De honden worden in het asiel ingeënt en verzorgd en er wordt een baasje voor ze gezocht. Wij vernamen dat vrijwilligers uit het asiel gezegd zouden hebben dat alle nog levende zwerfhonden uit Sochi daar zouden worden opgevangen (als de hondenvangers hen niet vóor zijn hopelijk!)
 Gelukkig zijn er meer personen bij wie betere gevoelens boven kwamen, zoals een paar inwoners van Moskou die een aantal honden uit Sochi vingen, in de auto meenamen naar Moskou en daar een baas voor ze gingen zoeken. Er is zelfs een Amerikaanse sporter die na de Olympische Spelen een paar honden wilde meenemen naar huis.

Vleesfraude

Herhaaldelijk horen we over vleesfraude in slachterijen. Zo heeft VION, de grote varkensslachterij in Boxtel, onlangs uiteindelijk moeten bekennen opzettelijk te hebben gefraudeerd door vlees uit de intensieve veehouderij te verkopen als biologisch en scharrelvlees. Sinds de ZEMBLA=uitzending in september 2013, waarin klokkenluiders (werknemers bij VION) vertelden over opzettelijke fraude, hield VION vol dat de verhalen niet klopten, en dat er slechts incidenteel vergissingen waren gemaakt. VION staat nu onder verscherpt toezicht van de Voedsel- en Waren Autoriteit. Het heeft erg lang geduurd voor VION toegaf dat het geen vergissing was geweest, maar opzet. Er waren twee diepgaande onderzoeken van oud-minister Alders voor nodig om de waarheid boven tafel te krijgen. Herinnert u zich nog wat we in ons contactblad van januari 2014 schreven? Over het artikel in het Algemeen Dagblad waar beide directeuren van VION, die kennelijk niet in hun eerste leugen gestikt zijn, beweerden hoe diervriendelijk hun methode van bedwelmen, de CO2-gasmethode, van slachtvarkens was, en hoe snel en rustig de varkens buiten bewustzijn raakten? De reactie van bedwelmingsdeskundige Dr. Hoenderken op dit misleidende artikel drukten wij eronder af. Wij streven naar een verbod op de CO2-gasbedwelmingsmethode. CO2-gas is geenszins diervriendelijk, het veroorzaakt een langdurige en zeer pijnlijke verstikkingsdood! 
Uit het bovenstaande blijkt wel dat VION absoluut niet te vertrouwen is. De consument wordt bedrogen en de dieren lijden.

Verbod op levend ophangen van gevogelte in slachterijen

Er komt een verbod op het levend ophangen van kippen, eenden en kalkoenen aan de slachtlijn. In de pluimveeslachterij worden deze vogels (ruim 450 miljoen per jaar!), die in kratten worden aangevoerd, levend ondersteboven aan de poten aan haken geslagen aan de slachtlijn. Vervolgens worden de dieren elektrisch 'verdoofd'. Dat gebeurt bij ongeveer 200 miljoen dieren nog steeds d.m.v. de z.g. 'waterbadmethode', een zeer dieronvriendelijke methode, waarbij de dieren met de kop door een (elektrisch) waterbad worden getrokken, voordat ze gedood worden door het draaiende mes. Meestal zijn de dieren niet eens goed verdoofd, omdat de stroomsterkte niet hoog genoeg is. Dieren die uit angst voor het waterbad hun kop intrekken missen geheel het 'verdovings'bad. Ze komen dan levend in het gloeiendhete plukbad terecht. Bij ruim 250 miljoen dieren vindt de elektrische verdoving niet met het waterbad plaats maar met een elektrische schok op de kop. De dieren worden ook hier levend ondersteboven aan de poten aan de slachthaken gehangen. 
Het is toch onvoorstelbaar dat deze barbaarse methoden in onze moderne tijd nog steeds plaatsvinden, met alle angst, stress en pijn (door botbreuken en spierscheuren die inherent zijn aan deze methode…! Motie van Partij voor de Dieren Gelukkig gaat er een einde komen aan deze horror voor vele miljoenen dieren! Op 18 februari jongstleden werd een motie van de Partij voor de Dieren aangenomen die het levend ophangen van gevogelte aan de slachtlijn verbiedt. Welke bedwelmingsmethode er dan toegepast zal gaan worden is nog niet bekend. Het zou een hele verbetering zijn als de dieren in het vervolg i.p.v. met stroom met CO2-gas met zuurstof (CO2-O2) zouden worden verdoofd. Dan slapen ze rustig in zonder enige opwinding en ademnood. CO2 zónder zuurstof veroorzaakt een nare en langdurige verstikkingsdood. De motie werd door een ruime Kamermeerderheid aangenomen. De partijen die de motie steunden waren: PvdA, SP, D66, GroenLinks, PVV en 50+.

Nog een positief bericht (maar met een vraagteken…)

In Denemarken is in februari 2013 een verbod ingegaan op het onverdoofd ritueel slachten. De Deense minister van Landbouw heeft gezegd dat dierenrechten vóór godsdienstvrijheid gaan. Prachtig! Wij zijn blij met ieder land dat een stop zet op het onverdoofd ritueel slachten. Het nare is echter dat in landen die deze vorm van slachten verbieden wél de mogelijkheid blijft bestaan om dit vlees uit een ander land te importeren waar onverdoofd slachten nog wèl is toegestaan. In heel Scandinavië is onverdoofd ritueel slachten nu verboden, maar daar importeerde men het tot nu toe nog uit Denemarken. Nu daar ook een verbod is ingegaan, zal men het waarschijnlijk wel ergens anders vandaan halen. Waarvandaan…? Wij vrezen het ergste…!

Plaagdierendiner

Wordt het de trend om de consument met enige regelmaat naar het restaurant te lokken met een zogenaamd plaagdierendiner? Twee jaar geleden kon men in Amsterdam gans komen eten. Want ganzen zijn plaagdieren, zo vindt men. Ongeveer een half jaar geleden stond het "plaagpaard" op het menu. Plaagdierendiner: het is een initiatief van "kunstenaarscollectief de Keuken van het Ongewenste Dier en restaurant", zo lazen we in de Metro van 28 november 2013. Het was een propaganda-artikel voor het "Plaagdierendiner speciaal voor de kerstdagen", en deze keer niet met gans, maar met Japanse oester, paard en zwaan. (Ja, u leest het goed!) Wij citeren de Metro: Met dit speciale kerstdiner willen we aandacht vragen voor dieren die worden afgemaakt, omdat ze overlast en schade veroorzaken en omdat er teveel van zijn", zo stelt M.J. van restaurant M. Renpaarden worden vaak na drie trainingsjaren afgemaakt als blijkt dat ze niet goed presteren. Ze zijn dan niet meer geschikt als 'recreatiepaard', omdat ze vooral in draf gespecialiseerd zijn. De Japanse oester werd in de jaren '70 geïmporteerd en inmiddels tiert de oester welig in de Oosterschelde en duikt op in de Waddenzee. "Bij stranden zitten grote oesterbanken. Dat is bloedlink De oesters zijn messcherp en zwemmers kunnen zich hieraan verwonden", zegt R.H. van de Keuken van het Ongewenste Dier. "Ze worden weggehaald en verderop gedumpt". "Wij zijn voorstander van voedsel dat uit de buurt komt, daarom hebben we ook geitenbokken op het menu staan en kroketten van Schipholgans. Die worden afgeschoten bij de luchthaven, omdat ze een gevaar opleveren", zegt M.J. "Zwaan serveren we, omdat ze vanwege een overschot worden afgeschoten. Dat wordt altijd stilgehouden omdat ze zo geliefd zijn". (Men is wel 'vriendelijk' voor de zwaan, want: "Het afschieten is aan strikte regels gebonden. Zo mogen ze alleen in paren worden afgeschoten (men wil de trouw van de zwanenpaartjes nog wel respecteren, geen wonder: twee zwanen schieten is nog beter dan één! - red.) door gespecialiseerde jagers". (Wij vragen ons wel af: als een jager een groep zwanen bij elkaar ziet, hoe ziet hij dan welke zwanen bij elkaar horen als paartje? - red.) Verder lezen we ook nog, dat het "kunstenaarscollectief" al eerder muskusrat serveerde aan voorbijgangers ergens in Amsterdam, en dat tijdens het kerstdiner ook jagers langs zouden komen om te praten over hun 'werk' en de dieren die ze afschieten. Wat een huichelarij! Eerst dieren gaan fokken voor eigen genoegen én geld! (renpaarden) en wat geen geld oplevert eten we op! Vanwege het gevaar voor het vliegverkeer ganzen schieten of wegvangen, genoeg om op te eten, maar wel tot een bepaald aantal zodat je volgend jaar weer genoeg kunt 'oogsten'! De alternatieven die er zijn om ganzen van Schiphol te weren worden met opzet niet toegepast. Een overschot aan zwanen? Wie bepaalt er wat een overschot is? Muskusratten? Deze worden op zeer wrede wijze gevangen, en als er in een seizoen veel gevangen zijn "dan is dat een teken dat er ook veel te veel zijn; zijn er echter weinig gevangen, dan is dat een bewijs dat we nog veel meer moeten vangen", aldus de muskusrattenvangers. Ja natuurlijk, het is hun verdienste en die willen ze graag behouden. Daarom wordt het muskusratten-probleem nooit opgelost. Wanneer gaan we eindelijk eens beseffen dat de mens het grootste en meest geraffineerde plaagdier is?

Nieuws van de werkgroep hulp inbeslaggenomen honden

Vorig jaar schreven we in het aprilnummer over de online-petitie die de Werkgroep (samenwerkingsverband van Comité Dierennood-hulp en Rechten voor al wat leeft) samen met Martin en Helly Gaus namens 10.450 ondertekenaars op 31 mei hebben aangeboden aan Staatssecretaris Dijksma en op 4 juni aan de Vaste Kamercommissie voor EZ. Maar er is in het afgelopen jaar 2013 nog veel meer gedaan. In het kort willen we de activiteiten van 2013 en de resultaten hieronder noemen: * In april nam de eigenaresse van hond Dj contact met ons op. De hond was in beslag genomen nadat de eigenaresse tussen haar vechtende honden was gesprongen en daardoor gebeten werd. Zij werd door ons intensief begeleid en geholpen met de acties om haar hond te redden. Dit gaf veel publiciteit, hetgeen er uiteindelijk in resulteerde dat Dj niet gedood werd maar vanuit de opslag werd overgeplaatst naar een gedragstrainer. Dj leerde weer vertrouwen te krijgen in mensen en werd getraind samen met de eigenaresse. Enige maanden later keerde Dj weer naar huis terug met aanlijn- en muilkorf-gebod. * In juli werd er door Dienst Regelingen (afdeling van het Min. Van Economische Zaken) ingestemd met het voorstel van de Werkgroep om de vier inbeslaggenomen Duitse herdershonden Gaby, Gozer, Dana en King te herplaatsen. King kon gelijk naar een asiel gebracht worden voor herplaatsing, de andere honden gingen op onze kosten in pension waar Margje Koster, onze gedragstrainer (voor honden zonder eigenaar), intensief met de honden optrok. Na ca. een week konden Gozer en Gaby naar een asiel voor herplaatsing. King en Gaby waren snel herplaatst. Voor Dana en Gozer duurde dat helaas veel langer. Dana is lang in twee gastgezinnen geweest. Gozer werd een tijdlang begeleid door vrijwilliger Dominic. Maar beide honden hebben in december gelukkig een heel leuk definitief huis gevonden. * In november kreeg de Werkgroep drie honden aangeboden van Dienst Regelingen die de opslaghouder niet kon/wilde herplaatsen en anders gedood zouden worden. Twee van de drie moesten vooraf getraind worden. De derde hond kon gelijk voor herplaatsing naar een asiel gebracht worden. We zijn erg blij dat we een aantal asielen kennen die deze honden met aanlijn- en muilkorfgebod een kans willen geven. De andere twee honden, Rock en Jazz, gingen in pension en werden getraind door Margje. Via Facebook deed zij een oproep voor meer trainers om zich aan te melden als vrijwilliger. Daar reageerde een aantal mensen op. Twee daarvan hielpen Margje met deze twee honden. Rock en Jazz, zijn een kleine maand in pension geweest en het bleken aardige honden te zijn voor mensen. Met andere honden kunnen ze niet opschieten. Beide zijn overgebracht voor herplaatsing naar twee asielen. Rock is kort in het asiel geweest omdat hij dankzij onze nieuwsbrief en facebook al voor de kerst door een gezin geadopteerd werd. Jazz wacht nog op een baas in het asiel in IJmuiden. * O.a. omdat de kosten voor pension, trainingsartikelen en dierenarts hoog opliepen voor deze honden is er een programma aangekocht waar we online nieuwsbrieven mee kunnen versturen aan de ca. 10.000 ondertekenaars van de petitie (hierover schreven we in een eerder contactblad.) Ook hopen wij zo de mensen meer betrokken te krijgen zodat ze ons willen steunen in onze strijd. In 2013 zijn er drie nieuwsbrieven uitgegaan. * Omdat de herplaatsing van Gozer een mooi kerstverhaal was is contact opgenomen met de pers, met als resultaat dat er een leuke foto met artikel in de Telegraaf kwam te staan en dat de Limburgse televisieomroep L.1 een leuk Kerstitem voor hun journaal over Gozer maakte. * In het afgelopen jaar hebben er regelmatig eigenaren wiens hond in beslag genomen was gebeld/gemaild en is er advies aan hen gegeven en/of contact opgenomen met Helly Gaus en een brief geschreven aan de rechtbank. Veel mensen weten inmiddels de weg naar de Werkgroep te vinden. * In februari 2014 is in Dordrecht een bijeenkomst georganiseerd door Comité Dierennoodhulp en de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden. De bezoekers kregen inzicht in wat de Werkgroep doet, wat een inbeslagname en het risico-assessment inhouden, wat de opslag met een hond doet, hoe je agressie bij honden kunt herkennen en hoe wij honden trainen. Vanaf maart dit jaar zal er door de Werkgroep een zesdaagse cursus "OMGAAN MET HONDEN MET AGRESSIE" worden gegeven voor mensen die zich vrijwillig willen inzetten voor honden in nood.

Padden uit de put

Wist u dat talloze kleine diertjes, zoals kikkers, padden, salamanders maar ook bijvoorbeeld spitsmuizen, mollen, egels of andere kleine dieren 's nachts, wanneer ze op jacht of op zoek zijn naar eten, in putten vallen, zelfs als er een deksel op zit? Ook in holtes onder stoeproosters en keldergaten, ja zelfs in bakken voor sigarettenpeuken, die in de straat ingegraven zijn en ook in veeroosters komen ze terecht. Eenmaal daarin gevallen lukt het ze niet meer om er langs de hoge en steile wanden zelf uit te komen. Uiteindelijk sterven de dieren door honger en uitdroging. Maar er zijn mogelijkheden om deze slachtoffertjes te helpen. Als u kijkt op de website www.padden.nu en klikt op 'oplossingen' en vervolgens op 'putten', dan vindt u allerlei informatie over verschillende eenvoudige uitklimvoorzieningen, zoals een paddenladdertje of een kikkerstrip. Als u zo'n voorziening eenmaal in de put heeft geplaatst hoeft u er verder niet meer naar om te kijken. De diertjes kunnen dan letterlijk zichzelf redden. Het is mogelijk dergelijke attributen zelf te maken, maar ze zijn ook te koop via internet bij Vivara Natuurbeschermingsproducten in Vierlingsbeek. Voor aanvullende informatie kunt u de volgende link bezoeken: https://www.dropbox.com/sh/uslifminfzt2xv6/dL-bhFg8Fq

Dierenbescherming Zeeland hindert effectieve aanpak zwerfkattenprobleem

Het volgende verhaal vernamen wij eind februari van Stichting Scheldekat, één van onze zwerfkatprojecten: Onlangs adviseerde Stichting Scheldekat de gemeente Vlissingen om castratie en chippen van huiskatten die in de openbare ruimte komen verplicht te stellen via de Algemeen Plaatselijke Verordening (APV). Stichting Scheldekat vangt honderden zwerfkatten per jaar en ervaart dat veel katten en kittens door hun eigenaren worden gedumpt. Daarnaast is er een grote groep mensen die hun katten op straat laten leven zonder zich veel om die dieren te bekommeren, waardoor veel kittens op straat worden geboren en verwilderen. Verplichte castratie van zulke katten voorkomt veel zwerfdieren in de toekomst. Het is een maatregel die de gemeente niets kost en gemakkelijk is in te voeren, zoals ook het aanlijnen van honden en het gebruik van zakjes voor hondenpoep in die gemeente via de APV verplicht is gesteld. Men zou zeggen dat de Dierenbescherming dit advies van Stichting Scheldekat zou omarmen, maar niets was minder waar. De raadsleden van de gemeente Vlissingen hadden met de Dierenbescherming gesproken en deze organisatie had gezegd dat er geen ongecastreerde zwerfdieren in de gemeente waren. Met andere woorden: er was geen zwerfkattenprobleem, dus er hoefde ook niets tegen gedaan te worden. Dat de afdeling van de Dierenbescherming in Zeeland blijkbaar geen zwerfkatten vangt in Vlissingen betekent niet dat ze er niet zijn. Stichting Scheldekat heeft daarna regelmatig foto's op haar Facebookpagina geplaatst van ongecastreerde katten die ze vingen in die gemeente. Sommige katten waren zelfs gewond en bewoners hadden tevergeefs de dierenambulance van de Dierenbescherming gebeld om deze katten te vangen. Maar de Dierenbescherming wilde geen zwerfkatten uit woonwijken meenemen. Tja, als je het bestaan van zwerfkatten ontkent, hoef je ook niets voor zwerfkatten te doen.Toch beschrijft de Dierenbescherming afdeling Zeeland de Trap Neuter Return (TNR)-methode op haar website. (Dat betekent dat katten worden gevangen (Trap), gecastreerd (Neuter) en teruggezet (Return) in hun leefgebied. Maar wat blijkt? De Dierenbescherming past deze methode heel weinig toe, en wanneer men in het buitengebied zwerfkatten vangt, castreert en terugzet worden deze katten niet gechipt en ook niet geoormerkt, zodat niet meer te zien is of deze katten nu wel of niet geholpen zijn. M.a.w. Dierenbescherming Zeeland weet zelf niet eens welke katten ze nu wel of niet hebben gevangen in het verleden. Dit betekent dat poezen voor een tweede keer kunnen worden gevangen en op de operatietafel kunnen belanden om pas dan te ontdekken dat die poes baarmoeder en eierstokken mist. Dat zijn dubbele kosten en dubbele pijn en stress voor het betreffende dier, terwijl dat helemaal niet nodig had hoeven zijn. Stichting Scheldekat pakt het anders aan: als zij wilde volwassen onherplaatsbare zwerfkatten terugzetten in hun leefgebied, worden deze katten gechipt en geoormerkt zodat altijd te zien is dat deze katten reeds geholpen zijn. Ongeveer een kwart van de zwerfkatten wordt teruggezet, want jonge katten en slechts half-verwilderde katten worden door deze organisatie opgevangen in pleeggezinnen en gesocialiseerd voor ze geadopteerd worden door nieuwe eigenaren. Voor de katten die worden teruggezet wordt overigens altijd een huisje neergezet waarin de katten kunnen schuilen en slapen, en vrijwilligers van de stichting voorzien deze zwerfkatten ook van eten en drinken. Zo verzorgt deze stichting permanent zo'n 150 wilde zwerfkatten die ze dagelijks van eten en drinken voorzien. Deze zwerfkattenpopulaties worden in de loop der jaren kleiner door natuurlijke sterfte. Nieuwe zwerfkatten, als gevolg van het gedrag van mensen die hun katten of overgebleven kittens dumpen, worden door Stichting Scheldekat direct opgemerkt en gevangen. De medewerkers ervaren dan ook regelmatig dat er bij nieuwe vangacties katten in de vangkooien komen die reeds eerder gevangen zijn. Door hun zichtbare oormerkje worden deze katten echter onmiddellijk weer losgelaten. We vinden het heel erg jammer dat Dierenbescherming Zeeland met haar onprofessionele aanpak en ontkenning van het zwerfkattenprobleem, de belangen van zwerfdieren zo slecht behartigt.

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur .

pijl omhoog