Contactblad Relatie Mens en Dier januari 2006 |
Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.
Onderwerpen
|
|
Castratie biggen
In ons contactblad van april 2005 hebt u kunnen
lezen over de plannen van de overheid om via
een aantal tussenstappen te komen tot een uiteindelijk
geheel overbodig maken van castratie van biggen.
In het afgelopen jaar is onderzoek gedaan naar
de effecten van een plaatselijke verdoving vóór
de castratie. Op het moment dat wij dit schrijven
zijn de resultaten van dit onderzoek nog niet
bekend, maar onderzoek door de veterinaire faculteit
van de universiteit in Oslo heeft ons al geleerd
dat het effect van de verdoving duidelijk merkbaar
positief is. Noorse dierenartsen noemen het dierenwelzijn
hierdoor verbeterd. (In Noorwegen mag castratie
al sinds 2002 alleen maar onder plaatselijke
verdoving gebeuren, en vanaf 2009 mogen biggen
helemaal niet meer gecastreerd worden, aldus
de Noorse wetgeving.)
In 'Boerderij' van 25-10-2005 lazen wij dat
het Ministerie van Landbouw €150.000 beschikbaar
heeft gesteld voor een nieuw onderzoek dat past
in het totale plan van aanpak. Dit deelonderzoek
houdt zich bezig met de vraag hoe door fokkerijmaatregelen
de berengeur (de reden voor het castreren!) voorkomen
zou kunnen worden.
Het onderzoek wordt uitgevoerd door de Animal
Sciences Group in Lelystad, en richt zich met
name op het hormoon androstenon, één
van de veroorzakers van de berengeur. Omdat dit
hormoon bij het ene mannelijke varken meer aanwezig
is dan bij het andere, zou men het in principe
door middel van fokkerij-maatregelen op den duur
kunnen wegselecteren. Het probleem is echter
dat androstenon ook waardevolle eigenschappen
heeft. De onderzoekers gaan zich nu bezighouden
met de vraag hoe men de goede eigenschappen van
dit hormoon kan behouden en de negatieve (zoals
de berengeur) kan kwijtraken.
Het totale plan van aanpak, dat uiteindelijk
castratie geheel overbodig moet maken "richt
zich op het ontwikkelen van betrouwbare detectiemethoden
van berengeur aan de slachtlijn, en een internationaal
aanvaarde normstelling", aldus 'Boerderij'. "De
geurdetectie", citeren wij verder, "wordt
in een combinatie met fokkerij- en voermaatregelen
ingezet. Daarnaast komt er een onderzoek naar
de marktacceptatie van beren en berenvlees" (vlees
dus van óngecastreerde mannelijke varkens
- red.). "Dat marktonderzoek vindt
vooral in Duitsland plaats, omdat de afnemers
daar het meest hechten aan vlees van gecastreerde
dieren:" De verwachting is, volgens 'Boerderij',
dat het plan van aanpak eind 2006 klaar zal zijn.
Al zeker meer dan 30 jaar! ageren wij tegen
castratie van biggen. Anno 2005 vindt eindelijk
iedereen het vreselijk, en gaat er iets gebeuren!
Maar nóg blijven we sceptisch, want:
- Hoe serieus zijn de bedoelingen van de overheid?
Is men werkelijk gericht op een uiteindelijke
totale afschaffing van deze marteling? (Ook
mét een plaatselijke verdoving is het
lijden nog hevig, al is het iets minder hevig
dan zonder verdoving. En voor de napijn van
circa een week lang is een verdoving ook geen
oplossing!) Of zijn alle plannen en onderzoeken
een zoethoudertje om ons maar weer een poosje
rustig te houden?
- Als de buitenlandse markten, met name Duitsland,
geen berenvlees accepteren, gaat het castreren
gewoon door, al of niet met plaatselijke verdoving,
of misschien d.m.v. de immunocastratie (door
middel van injecties). hoewel voor het laatste
tot nu toe weinig draagvlak bestaat vanwege
de onterechte angst dat er van de ingespoten
chemische stof iets in het vlees zou achterblijven.
Wij houden u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen. |
|
Hulp aan dieren ver weg
Hebt u wel eens gehoord van de Koruna Society for
Animals and Nature? Deze stichting zetelt hier
ver vandaan, en wel in Zuid-India. en is opgericht
door een Nederlandse vrouw, Clementien Pauws.
Zij woont daar nu 10 jaar, en zag van meet
af aan het enorme leed van honden, koeien,
ezels en wilde dieren. Dierenmishandeling is
aan de orde van de dag. Zelfs de z.g. 'heilige'
koeien worden niet ontzien. Met name de talloze
zwerfhonden hebben het zeer zwaar te verduren.
Ze zijn er absoluut niet in tel; ze worden
dikwijls expres overreden en vervolgens, dood
of nog levend, aan de kant geschopt.
In steden en dorpen lopen honderdduizenden zwerfhonden
rond. Zeer vele van hen lijden aan hondsdolheid
en worden vanwege het besmettingsgevaar voor
de mens dan ook dikwijls massaal op níet
zachtzinnige wijze gedood.
De Nederlandse Clementien Pauws begon in 1995 in
Zuid-India met het opvangen van aangereden of mishandelde
dieren. Hieruit ontstond een klein kliniekje, maar
in 10 jaar tijd groeide haar goede werk uit tot
een stichting met 22 medewerkers, die er voor zorgen
dat er honderden dieren per maand worden geholpen:
de Koruna Society for Animals and Nature. (Koruna
betekent mededogen').
Waarom dit verhaal?
Omdat wij begin november 2005 een brief kregen
van een pas-afgestudeerde Nederlandse dierenarts.
Deze wilde samen met haar vriendin, ook dierenarts,
een half jaar naar Zuid-India gaan om daar.
op vrijwillige bases. te gaan werken voor de
Koruna Society. Beide dames zullen hun kennis
overdragen aan de lokale dierenartsen aldaar,
waar de Koruna Society mee samenwerkt, maar
die dikwijls onvoldoende kennis bezitten van
diergeneeskunde, en bovendien ook niet altijd
genoeg betrokkenheid tonen bij het immense
dierenleed.
De werkzaamheden van beide Nederlandse dierenartsen
zullen voornamelijk bestaan uit het steriliseren
en castreren van zwerfhonden, het inenten van
deze dieren tegen hondsdolheid en het uitvoeren
van allerlei andere noodzakelijke handelingen
en operaties, niet alleen aan honden, maar ook
aan koeien, ezels en wilde dieren die hulp nodig
hebben.
Beide dierenartsen gaan, zoals reeds gezegd,
dit werk doen op vrijwillige basis, dus gratis.
Voor de reis er naar toe (en weer terug) en de
onkosten die zij in India moeten maken, maar
ook voor het meenemen van diergeneeskundige artikelen
daar naar toe, zoals medicijnen, hechtmateriaal
enz. (artikelen die in India moeilijk te krijgen
zijn) vroegen zij ons om hulp.
U zult het ongetwijfeld met ons eens zijn dat
wij dit project van harte toejuichen. Wij hebben
dan ook gemeend met een (bescheiden) bijdrage
dit verzoek van de dierenartsen te moeten honoreren,
waarmee wij een klein steentje bijdragen aan
de vermindering van het immense dierenleed in
India.
Ons is beloofd dat wij om de twee maanden een
verslagje zullen ontvangen van de werkzaamheden.
Uiteraard zullen wij u hierover via het contactblad
op de hoogte houden! |
|
MRSA-bacterie
De MRSA-bacterie, bekend als ziekenhuisbacterie,
kan mogelijk ook door varkens worden overgedragen
op mensen. Dit is een voorlopige conclusie
van Prof. dr A. Voss van het Universitair
Medisch Centrum St. Radboud in Nijmegen, nadat
deze werd geconfronteerd met drie patiënten,
twee varkenshouders en een dierenarts, die
elk een vrij unieke MRSA-stam hadden, en daar
alle drie ook al familieleden mee hadden besmet
(Stentor d.d. 6 september 2005). Het RIVM (Rijksinstituut
voor Volksgezondheid en Milieu) kondigde al
aan (in september '05) via steekproeven bij
varkens te onderzoeken hoe vaak de betreffende
stam bij deze dieren voorkomt.
Hoe gevaarlijk is MRSA?
Het Centraal Instituut voor Dierziekte Controle
in Lelystad liet via woordvoerder D. Mevius
weten, aldus Stenor, bezorgd te zijn: "Varkens
leven in Nederland met miljoenen dicht bij
elkaar. Als blijkt dat deze bacterie zich prettig
voelt in varkens, dan is de verspreiding snel
een feit. De zorg is dat er zo een biologisch
reservoir van MRSA kan ontstaan."
Voor gezonde mensen schijnt de bacterie ongevaarlijk
te zijn, maar voor mensen met verminderde weerstand,
en voor pas-geopereerde patiënten kan de
bacterie tot infectie leiden. Dit kan weer allerlei
ontstekingen tot gevolg hebben. Via de bloedcirculatie
kan de bacterie zich door het lichaam verspreiden
en hierdoor kan schade worden toegebracht aan
vitale organen, hetgeen zeer ernstige gevolgen
kan hebben voor de patiënt. |
 |
| Steeds vaker duiken bacteriën en virussen
op die via dieren op mensen kunnen worden overgedragen.
Het onderzoek moet uitwijzen of dat met de MRSA-bacterie
ook inderdaad zo is. En zo ja, zouden we er iets
van leren? |
|
Vrijstelling beschermde diersoorten
In ons contactblad van juli 2005 schreven wij
over de bestrijding van vossen, die noodzakelijk
zou zijn om de weidevogels te beschermen. In
aansluiting op hetgeen wij daarin naar voren
brachten (dat weidevogelbescherming door agrariërs
weinig uithaalt o.a. doordat er veelal met
maaien van het grasland niet wordt gewacht
tot de jonge weidevogels kunnen vliegen, en
de diertjes alsnog door de maaimachines worden
vermorzeld) laten wij hieronder een berichtje
volgen uit 'BOERDERIJ' van 8 november 2005:
"Weidevogels sterker bedreigd
De weidevogelstand loopt steeds sneller achteruit.
Ging het eerder met 1 procent per jaar, nu
is dat 4,5 procent. Dat blijkt uit cijfers
van Sovon Vogelonderzoek Nederland. Bij de
negen onderzochte weidevogels is een teruggang
te zien, maar de vermindering van het aantal
veldleeuweriken, slobeenden en gele kwikstaarten
gaat het snelst. Volgens Sovon heeft de teruggang
alles te maken met moderne landbouw, ondanks
het populaire agrarisch natuurbeheer en de
vrijwillige weidevogelbescherming. Weidevogels
houden van natte weilanden en die worden schaarser.
Andere factoren zijn vroeger maaien en grotere
aantallen koeien tegelijk in de weilanden.
Vossen en kraaien worden door Sovon niet genoemd
als oorzaak van de snellere afname". (Einde
citaat).
Tóch wordt het afschieten van vossen
en andere roofdieren ieder jaar weer toegestaan,
z.g. om de weidevogelstand te beschermen! Ook
voor 2006, m.i.v. 1 april, staat de vos weer
op de landelijke vrijstellingslijst, zo heeft
het Kabinet besloten, op voorstel van Minister
Veerman van Landbouw. En niet alleen de vos,
maar ook de Canadese gans, de houtduif, het konijn,
de kauw en de zwarte kraai mogen zonder ontheffing
worden afgeschoten, al hebben enkele van deze
soorten niets met de weidevogels te maken, maar
z.g. met landbouwschade. Het is duidelijk dat
de Minister zich heeft laten ompraten door sommige
Tweede-Kamerleden die verwoed voorstander van
de jacht zijn, en die hun rivalen als vossen
en andere roofdieren liever zien verdwijnen.
Ook de fazant en de woelrat moeten het ontgelden.
Deze dieren komen op de provinciale vrijstellingslijst,
d.w.z. dat ze in bepaalde provincies vrij mogen
worden bestreden dan wel afgeschoten. En de bosmuis
en de veldmuis zouden zó verschrikkelijk
veel schade veroorzaken, dat daar een algemene
vrijstelling voor wordt gegeven om de diertjes
te bestrijden.
Wij hebben Minister Veerman van LNV een brief
geschreven waarin wij erop hebben gewezen dat
de vos níet op de landelijke vrijstellingslijst
hoort, omdat dit dier géén belangrijk
gevaar vormt voor de weidevogelstand (volgens
eerdergenoemd Sovon onderzoek, dat overigens
samen met Alterra in Wageningen is uitgevoerd);
ook bij pluimveebedrijven richt de vos geen aantoonbare
belangrijke schade aan. Hetzelfde geldt voor
de Canadese gans en andere genoemde soorten.
Voorwaarde om dieren op landelijk niveau het
hele jaar door te mogen bestrijden is dat door
deze diersoorten in het hele land aantoonbare
belangrijke schade wordt aangericht aan vee en/of
landbouwgewassen. Noch bij de vos. noch bij de
Canadese gans is dat het geval. Mochten de dieren
op lokaal niveau schade aanrichten, dan zou ook
een 'ontheffing op maat' kunnen worden aangevraagd
bij de provincie. Dan is er ook meer controle
mogelijk op de eventueel aangerichte schade en
de eventuele nood zaak voor een ontheffing. Ook
voor de fazant, de woelrat, de bosmuis, de veldmuis,
de houtduif, het konijn, de kauw en de zwarte
kraai hebben wij in onze brief gepleit. Zo hebben
wij de Minister o.a. gevraagd wat hij denkt dat
de gevolgen zullen zijn voor o.a. de roofvogels als woelratten, bosmuizen en veldmuizen massaal
worden vergiftigd! Hoeveel roofdieren zullen
na het eten van een vergiftigde prooi zelf de
vergiftigingsdood sterven? De jagers zullen blij
zijn van hun concurrenten, de roofvogels, af
te zijn! En het konijn? Er is al zo veel sterfte
onder de konijnen door o.a. de myxomatose; is
het nu echt nodig de konijnen die nog over zijn
zo onbarmhartig te vervolgen? Bovendien hebben
wij de minister dringend verzocht om alleen dieren
op de vrijstellingslijsten te plaatsen om daarmee
aan te geven dat men deze dieren, indien ze belangrijke
aantoonbare schade aanrichten aan landbouwgewassen,
vee, weidevogels of andere beschermde inheemse
dieren, mag verontrusten (=verjagen) maar niet
doden. Indien verontrustingsmethoden niet zouden
mogen baten, eerst dán zouden met 'ontheffingen
op maat' andere, meer drastische maatregelen
getroffen kunnen worden.
Het besluit van de Ministerraad is volkomen
in strijd met de Flora- en Faunawet want in deze
wet staat dat zij dient "in het belang van
de bescherming van die (…) diersoorten en,
voorzover het die diersoorten betreft, mede onder
erkenning van de intrinsieke waarde van de daartoe
behorende dieren". Dit houdt o.i. in dat
men steeds die weg bewandelt die niet onnodig
dierenlevens kost. |
|
Helpt u mee?
Wij willen u allen vragen deze dieren te helpen
door zélf ook een brief te schrijven
aan Minister Veerman. Het is namelijk echt
niet nodig om zoveel diersoorten op landelijke
of provinciale vrijstellingslijsten te plaatsen
of te houden. Wat de vos betreft heeft de Minister
zelf al jaren lang gezegd dat bestrijding niet
nodig en niet effectief is. Maar onder druk
van jagers, buiten maar ook binnen de Tweede
Kamer, is de Minister gezwicht. Wij betreuren
dat zeer, en het zou heel goed zijn als niet
alleen wij als bestuur, maar ook u persoonlijk
de Minister een protestbrief zou willen sturen.
Hieronder volgt een voorbeeldbrief die u, als
u dat wilt, zo kunt overnemen;
Aan de Minister van LNV,
de heer C. Veerman
Postbus 20401
2500 EK DEN HAAG
(plaatsnaam en datum)
Geachte heer Veerman,
Hierbij wil ik mijn grote ongenoegen uiten over
het feit dat de Flora- en Faunawet steeds minder
serieus wordt genomen, blijkbaar ook door de
overheid zelf, zoals nu weer blijkt uit het
besluit van de Ministerraad, in te stemmen
met een wijziging van het Besluit vrijstelling
beschermde dier- en plantensoorten. De vos
en de Canadese gans zijn beschermde inheemse
diersoorten, die geen aantoonbare belangrijke
schade aanrichten aan weidevogels, vee en/of
landbouwgewassen, en horen dus niet vogelvrij
verklaard te worden door ze op de landelijke
vrijstellingslijst te plaatsen! U hebt zelf
al jarenlang gezegd dat bestrijding van vossen
niet nodig is en ook niet effectief! En nu
laat u zich ompraten door o.a. Tweede-Kamerleden
die zélf van jagen een 'hobby' hebben
gemaakt, en er dus alle belang bij hebben dat
er van de Flora- en Faunawet niets overblijft!
Ook ben ik het niet eens met het feit dat de
woelrat en de fazant per provincie en de bosmuis
en veldmuis in het hele land vrij bestreden mogen
worden. Van fazanten zijn er al niet veel, en
bovendien mogen deze vogels nog steeds worden
gekweekt. Wie controleert of de gekweekte fazanten
toch niet stiekem worden uitgezet? Zou er niet
beter een verbod kunnen komen op het kweken van
fazanten?
En de woelrat, bosmuis en veldmuis? Als deze
vergiftigd mogen worden, wat zal daarvan het
gevolg zijn voor de roofvogels en andere predatoren?
Ook zou ik u willen vragen de houtduif, het
konijn, de kauw en de zwarte kraai van de landelijke
vrijstellingslijst te verwijderen! Duiven vermenigvuldigen
zich alleen maar meer als ze worden vervolgd;
de konijnen hebben al regelmatig te lijden door
o.a. myxomatose, en de kauw en zwarte kraai vormen
volgens het Sovon-/ Alterraonderzoek géén
bedreiging voor de weidevogelstand!
Kortom, ik verzoek u dringend dit voor zovele
dieren rampzalige besluit te herroepen! Hoogachtend, |
|
Scharreleieren
Steeds weer lezen we in de kranten negatieve
berichten over de controle op de echtheid van
scharreleieren. Zelfs het Tv-programma Twee Vandaag
wijdde er op 21 oktober 2005 een uitzending aan.
Wat is nu de kwestie?
Controle
Het Controlebureau voor Pluimvee en Eieren (CPE)
heeft de taak om o.a. te controleren of scharreleieren
ook werkelijk scharreleieren zijn en niet toch
uit een kooisysteem komen. Een van de controlemiddelen
is een UV (= ultraviolet)-lamp, waarmee eventuele
afrolsporen op de eieren zichtbaar worden.
Deze afrolsporen zouden aangeven dat de eieren
over een gazen kooibodem zijn gerold, zoals
dat in een legbatterij gebeurt. Met de UV-lamp
nu wordt steekproefsgewijs door het CPE op
scharrelpluimveebedrijven gecontroleerd of
de eieren niet toch de afrolsporen vertonen.
Dat zou immers kunnen betekenen dat deze eieren
niet uit de scharrelstal komen maar van een
legbatterij. Ze zouden dan bijvoorbeeld goedkoper
kunnen zijn opgekocht om ze vervolgens als
scharreleieren duurder te verkopen. Dat zou
het kunnen betekenen, maar het is niet altijd
een bewijs, want…, ook in sommige scharrelstallen
rollen de eieren vanuit de legnesten over een
draadgazen bodem, al zou de afstand tussen
de sporen iets verschillen met die van legbatterijkooien.
Als de CPE-controleurs afrolsporen ontdekken
(hetgeen heel weinig gebeurt overigens), mogen
zij helaas niet deze pluimveehouder beboeten, omdat de EU-verordening volgens welke wordt
gecontroleerd, de UV-methode niet noemt. De
controleurs hebben dus niet de mogelijkheid
om hun bevindingen met de UV-lamp te gebruiken
om op grond daarvan bijvoorbeeld een berechtingsrapport
te maken. Wél wordt zo'n bedrijf extra
in de gaten gehouden, en strenger en vaker
gecontroleerd. Blijkt dan dat inderdaad sprake
is van zwendel, en is dat ook via andere factoren
te bewijzen dan via de afrolsporen, dan maakt
het CPE een rapport op en dit gaat naar het
tuchtgerecht, waarna de fraudeur zich voor
dit tuchtgerecht zal moeten verantwoorden.
Liggen de eieren eenmaal in de winkel, dan
heeft het CPE daar meestal geen controle meer
over; daar wordt nagenoeg alleen door de AID, nu NVMA
gecontroleerd.
Steekproeven
Als we beseffen dat het om miljarden scharreleieren
per jaar gaat, alleen al in Nederland, dan
zullen we begrijpen dat het CPE, met z'n 23
controleurs!, niet in staat is élke
week bij élk scharrelpluimveebedrijf
elk ei met behulp van de UV-lamp te controleren
op afrolsporen. Hiervoor zouden honderden,
nee duizenden controleurs nodig zijn en de
prijs van de scharreleieren zou daardoor zo exorbitant hoog worden dat de supermarkten
ze niet meer in het schap zouden durven leggen
uit angst dat niemand ze meer zou kopen! Vandaar
dat de controleurs steekproeven nemen. En ja,
dan kán er misschien wel eens iets tussendoor
glippen! Echter… willen we de situatie zo
houden dat thans álle supermarkten de
scharreleieren in het schap hebben liggen,
en dat íedereen deze eieren, bij wijze
van spreken, 'in de winkel op de hoek' kan
kopen, dan zullen we dat risico voor lief moeten
nemen. Op álle fronten en in álle
bedrijfstakken zijn er mensen die proberen
te zwendelen. Dat valt nooit en nergens helemaal
te voorkomen. In elk geval heeft de grote bereikbaarheid
van het scharrelei voor iedereen en de geringe
meerprijs ervoor gezorgd dat momenteel bijna de helft van alle Nederlandse legpluimveebedrijven
scharrelbedrijven zijn! Daar kan geen twijfel
over bestaan! En naarmate het kooiverbod dichterbij
komt, komen er alleen maar meer scharrelbedrijven
bij! Dat zou nooit bereikt zijn wanneer er
in plaats van een steekproefsgewijze controle
een waterdichte en volmaakt sluitende controle
was toegepast, als dat al mogelijk zou zijn!
Maar…, u kunt er zeker van zijn dat zowel
CFE als AID, nu NVMA, binnen de mogelijkheden die zij
hebben, er zoveel als mogelijk aan doen om
dit risico op zwendel zo klein mogelijk te
houden!
Hoe het begon
Zoals de meesten van u weten controleerde Rechten
voor al wat leeft vanaf het prille begin van
het scharrelei (1975) zélf de stallen
van de scharrelkippenhouders. Er kwamen steeds
meer pluimveehouders bij die van legbatterij
overschakelden op scharrel, en op verzoek van
Rechten voor al wat leeft besloot de overheid
een controlestichting op te richten. Dat werd
uiteindelijk wat nu het CPE is, inmiddels met
23 medewerkers. Rechten voor al wat leeft heeft
hierin als maatschappelijke organisatie een
bestuursfunctie.
en hoe het verder gaat
De belangstelling voor alternatief geproduceerde
eieren groeit gestaag, en in de praktijk is dan
ook in geen supermarkt meer een kooi-ei te koop.
Het nieuwe 'Landbouwkwaliteitsbesluit Eieren'
schrijft voor dat alle legpluimveehouders, pakstationhouders,
verzamelaars en grossiers aangesloten moeten
zijn bij het CPE. Sinds 1 januari 2004 moeten
alle eieren gestempeld zijn, zodat élk
ei traceerbaar blijft. Alle voor A-kwaliteit
bestemde eieren (zoals die in de winkel liggen)
dienen gestempeld te zijn. In dit stempel is
het houderij-systeem en de landencode terug te
vinden. Ook het registratienummer van de producent
dient vermeld te zijn. De controle op de 18 erkende
eiproduktenfabrieken wordt ook uitgevoerd door
het CPE. Voor de duidelijkheid: het houderijsysteem
kunt u aflezen aan het eerste cijfer van de stempelcode:
een 3 staat voor kooi-eieren, een 2 voor scharreleieren,
een 1 voor scharrel met uitloop en een 0 voor
biologische eieren. |
|
Wist u dat?
Hiervóór hebt u kunnen lezen dat
bijna de helft van alle Nederlandse legpluimveebedrijven
scharrelbedrijven zijn. Maar het aandeel scharreleieren
is op de totale eierverkoop veél groter
dan de helft. Oorzaak: het gaat om grote scharrelbedrijven.
Het percentage scharrelbedrijven is dus kleiner
dan het percentage scharreleieren. Bovendien worden
veel kooieieren niet in de winkels verkocht, maar
in eiproducten verwerkt. Enkele cijfers, zoals
wij die vonden in 'BOERDERIJ' van 4 oktober 2005:
In het eerste half jaar van 2005 zijn er 469,7
miljoen scharreleieren in de winkels verkocht,
tegen 96,5 miljoen kooi-(legbatterij-)eieren.
"Het aandeel scharreleieren neemt verder toe",
meldt 'BOERDERIJ'. "In het eerste halfjaar
van 2005 was dat al 80%. Kooi-eieren hebben nog
16% marktaandeel". (Dat is toch reden
om te juichen, vindt u niet? - red.) |
|
Ganzenlever
 Het is al decennia lang bekend hoe ganzenlever,
ook wel chic genoemd 'foie gras', tot stand
komt. Voor wie het nog niet weet: De ganzen
(en ook eenden) worden gefixeerd en krijgen
letterlijk het eten door de bek in de slokdarm
geperst. Het op deze wijze vetmesten is een
verschrikking voor de dieren, maar het veroorzaakt
een kolossale lever en dát is goed voor
de portemonnee! Dit gebeurt voornamelijk in
België en Frankrijk. Maar ook in Nederland
wordt paté foie gras als delicatesse
genuttigd. De onethische lekkerbekkerij van
de mens kent geen grenzen. Al jaren wordt getracht
deze vorm van dierenkwelling een halt toe te
roepen, maar tot nu toe zonder resultaat. In
Parool van 19 oktober 2005 lazen we een klein
berichtje over dit onderwerp; we citeren het
voor u: "Frans parlement beschermt foie
gras. Het Franse parlement heeft foie gras
uitgeroepen tot onderdeel van het culturele
en culinaire erfgoed. Het gerecht, dat tot
stand komt door het vetmesten van ganzen en
eenden, moet volgens de parlementariërs
'beschermd worden tegen pogingen de productie
ervan te verbieden'".
Een week later, op 31 oktober 2005, meldde Parool
het volgende berichtje: "Ex-James Bond strijdt
tegen ganzenlever. De vroegere James Bond-vertolker Roger Moore is
weer in actie. Ditmaal tegen de productie van ganzenlever.
In een video van een dierenbeschermingsorganisatie
noemt hij de manier van productie van foie gras
gruwelijk. "Foie gras is een ziekte en geen
lekker hapje", zei Moore". |
|
Diervrij vlees
Wat we hier ook van mogen denken, maar in 'PLUIMVEEHOUDERIJ'
van 3 september 2005 lazen we het volgende
berichtje. dat we ook weer letterlijk voor
u hebben overgenomen:
"Ki.p.v.rije kipnuggets?
In de toekomst komt het vlees niet meer van de
koe. de kip of het varken, maar uit een reageerbuis
in het laboratorium. zo lijkt het wel. Ontwikkelingen
in de 'tissue engineering' maken het mogelijk
om in principe uit één dierlijke
cel genoeg vlees te produceren om de wereld
van dierlijke eiwitten te voorzien. Dat schrijft
een internationale groep onderzoekers in het
tijdschrift Tissue Engineering. De onderzoekers
denken dat de techniek ver genoeg is om 'kipnuggets'
kant en klaar in het laboratorium te produceren". |
|
|
|
|
|
