Contactblad Relatie Mens en Dier juli 2011

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

Noodoproep, red de ganzen in ons land.
Verbod op ganstrekken.
Brandbrief aan Bleker om bij ganzen niet met twee maten te meten.
Sint Hubertusmissen.
Onverdoofd ritueel slachten.
In beslag genomen dieren.
Nieuws van de werkgroep hulp inbeslaggenomen honden.
Ex-batterijkip Isabel schrijft ontroerend boek.

NOODOPROEP: Red de ganzen in ons land

Bent u lid van Vogelbescherming Nederland of Natuurmonumenten?

Als u echt van dieren houdt, zeg dan nu uw lidmaatschap van deze twee organisaties op! Wij doen het niet graag en niet gauw, maar nu Vogelbescherming Nederland en Natuurmonumenten akkoord zijn gegaan met de door de Ganzen-8 getekende overeenkomst om de komende periode iedere zomer meer dan 100.000 grauwe ganzen te doden, en willen dat de rijksoverheid en de provincies deze overeenkomst gaan naleven, roepen wij dringend iedere dierenvriend op om zijn/haar lidmaatschap per direct gemotiveerd op te zeggen. Ook roepen wij iedere dierenvriend dringend op om zijn/haar hart te laten spreken en deze noodoproep voor de ganzen snel door te sturen via email, twitter, hyves en facebook. Wie werkelijk van de natuur en dieren houdt wil niet meedoen aan het onnodig doden van onschuldige dieren die in de natuur thuishoren. En wie een dier een eigen intrinsieke waarde toekent wil zeker niet dat exoten en boerenganzen geheel vogelvrij verklaard worden. Vogelbescherming Nederland is haar naam niet langer waardig nu zij het op een akkoordje heeft gegooid met de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging en de andere deelnemende organisaties in de Ganzen-8. Vereniging Natuurmonumenten liet al eerder zien dat zij de natuur niet de natuur laat, maar liever schietgrage jagers de ruimte geeft om onrust te zaaien in haar natuurgebieden. Behalve dat het buitengewoon wreed is zal het massaal doden van de ganzen niet tot een structurele verlaging van de populatie leiden. Ganzen kunnen zich relatief snel voortplanten. Zolang er niets aan de omstandigheden met betrekking tot broedmogelijkheden en het voedselaanbod wordt gedaan, zullen gedode ganzen gewoon vervangen worden door nieuwe. In een gezamenlijk persbericht zeggen deze twee zogenaamd vogel- en natuurminnende organisaties trots te zijn op het resultaat van de overeenkomst. Het afknallen van ruim 100.000 grauwe ganzen vinden ze van lef getuigen omdat ze daarmee hun nek uitsteken. Ze zeggen de pijn te voelen van de maatregelen. Helaas is niets minder waar; deze organisaties zullen geen greintje pijn gaan voelen. In tegenstelling tot de ruim 100.000 ganzen, waarvoor zij het doodvonnis hebben getekend. Doordat ganzen zeer hechte familiebanden met elkaar hebben gaan ook de ganzen waarvan de partner wordt doodgeschoten een moeilijke en verdrietige tijd tegemoet. Het is ongelooflijk dat De Vogelbescherming en Vereniging Natuurmonumenten deelnemen aan een coalitie Ganzen-8, waaraan ook de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging deelneemt die binnen de Ganzen-8 klaarblijkelijk de dienst uitmaakt. Het massaal doden van ganzen heeft niets met het duurzaam omgaan met de ganzenpopulatie te maken en met het z.g. uitgangspunt van het akkoord dat Nederland een echt ganzenland is en dat ganzen er welkom zijn, zoals gesuggereerd wordt door de Ganzen-8. Waarom zit er in deze Ganzen-8, die de overheid adviseert, geen enkele dierenorganisatie die zich werkelijk met de belangen van de individuele dieren bezighoudt, maar wél de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging? Wilt u meer informatie lezen over het zinloze doden van meer dan honderdduizend ganzen, gaat u dan naar www.faunabescherming.nl Comité Dierennoodhulp Werkgroep Park en Fauna Stichting 'Rechten voor al wat leeft'

Contactgegevens voor het gemotiveerd opzeggen van uw lidmaatschap

Vogelbescherming

Postbus 925 3700 AX Zeist tel. 030-6937799

Natuurmonumenten

Postbus 9955 1243 ZS 's Graveland tel. 035-6559933

Nieuwsfeiten over de jacht op ganzen De nieuwsfeiten volgden elkaar daarna in snel tempo op. 19 mei 2011: Jagersvereniging KNJV trekt zich terug uit de Ganzen-8 De overleggroep G8, bestaande uit Vogelbescherming, Natuurmonumenten, KNJV, Staatsbosbeheer, De12Landschappen en Landschapsbeheer Nederland, LTO-Nederland, Federatie Particulier Grondbezit en St. Agrarisch en Particulier Natuur- en Landschapsbeheer Nederland (niet één dierenbelangenorganisatie is erin vertegenwoordigd!) is Ganzen-7 geworden, nu de jagers eruit zijn gestapt. Zij vrezen imagoschade tegenover publiek en toeristen, omdat de jacht in juli a.s. zou moeten beginnen. Het afschieten van de 100.000 ganzen lijkt dus, voorlopig althans, van de baan te zijn. 25 mei 2011:Ministerie van Landbouw onderzoekt of het vergassen van ganzen (met CO₂) weer toegestaan kan worden zonder ontheffing. Ook dit is een advies van de Ganzen-7 (waaronder nog steeds de Vogelbescherming en Natuurmonumenten! Schande! Deze zeer omstreden methode is namelijk in strijd met de Europese natuurwetgeving, en ook met de Nederlandse Flora- en Faunawet- red.).

Verbod op ganstrekken

Op 17 mei 2011 werd bekend dat staatssecretaris Bleker van Landbouw het doden van ganzen voor het z.g. 'ganstrekken' tijdens carnaval wil verbieden. Bij dit gebruik, dat elk jaar in het Limburgse Grevenbicht plaatsvindt, proberen mannen te paard de kop van een dode gans van het lijf te trekken terwijl ze onder het opgehangen dier doorgalopperen. De gans wordt speciaal voor dit evenement van tevoren gedood. Natuurlijk zijn wij blij met dit aanstaande verbod, maar in het licht van de rigoureuze plannen om massaal duizenden ganzen te gaan afschieten, hetgeen ook volkomen zinloos is, en het feit dat het Landbouwministerie, nu de jagers zich hebben teruggetrokken vanwege hun angst voor imago-schade bij publiek en toeristen, wil onderzoeken of het ook mogelijk is de ganzen te laten vangen en vergassen met CO2, is dit wel heel onbegrijpelijk en tegenstrijdig! Vijf dierenbelangenorganisaties: St. Comité Dierennoodhulp, St. Een Dier Een Vriend (EDEV), St. Ganzenbescherming Nederland, Werkgroep Park en Fauna en St. 'Rechten voor al wat leeft' schreven gezamenlijk een brief aan de staatssecretaris en lieten het volgende persbericht uitgaan

PERSBERICHT Brandbrief aan Bleker om bij ganzen niet met twee maten te meten 6 juni 2011 - "Vijf samenwerkende dierenbelangenorganisaties hebben vandaag een brandbrief gestuurd aan Staatssecretaris Bleker van Landbouw met daarin het dringende verzoek de adviezen van de G7 naast zich neer te leggen. De dierenorganisaties zijn blij met het recente besluit van de staatssecretaris om het doden van één gans per jaar voor het 'ganstrekken' m.i.v. volgend jaar te verbieden en zolang dit verbod nog niet is ingegaan te eisen dat men zich houdt aan artikel 3 van het Besluit Doden van Dieren waarin staat dat het dier 'elke vermijdbare opwinding of pijn of elk vermijdbaar lijden bespaard blijft', maar vinden dat hij met twee maten meet wanneer hij ermee akkoord zou gaan dat er iedere zomer ruim 100.000 ganzen worden afgeschoten en/of vergast met CO₂. De organisaties dringen bij de staatssecretaris aan op het instellen van een nieuwe overleggroep, waarin ook minstens twee dierenwelzijnsorganisaties zitting hebben. In deze nieuwe overleggroep zou een beter plan van aanpak gemaakt kunnen worden dat werkelijk duurzaam is en waarbij geen honderdduizend levende wezens zinloos zullen worden vermoord. Behalve dat het massaal doden onethisch en mens- en dieronwaardig is, biedt het ook geen structurele oplossing. Omdat de gans een vogelsoort is die zich relatief snel voortplant biedt het alleen maar ruimte voor nieuwe ganzen zolang de omstandigheden zoals broedmogelijkheden en voedselaanbod hetzelfde blijven. Elk jaar zou een enorme slachting moeten plaatsvinden, vaak in uiterst kwetsbare natuurgebieden. De dierenorganisaties vinden de samenstelling van de G8, inmiddels de G7, waaruit deze onethische adviezen zijn voortgekomen, eenzijdig en onacceptabel. Zo is de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging die zitting had in de G8 een vereniging van personen die alleen maar belang hebben bij het zoveel mogelijk ruimte bieden aan jacht. De overheid heeft géén dierenwelzijnsorganisaties, zoals St. De Faunabescherming en St. Ganzenbescherming Nederland uitgenodigd om zitting te nemen in de G8, terwijl zij wel de expertise in huis hebben om advies te geven om de overlast op een effectievere en diervriendelijke manier tegen te gaan. De G7 beweert dat als gevolg van haar advies ganzenpopulaties duurzaam in stand zullen worden gehouden en dat Nederland een ganzenland blijft waar ganzen welkom zijn. De dierenorganisaties willen een antwoord van de staatssecretaris op de vraag hoe dit valt te rijmen met het massaal afschieten of vergassen van honderdduizend ganzen in de zomer, en met het vogelvrij verklaren van alle ganzen die exoot of boerengans genoemd worden. Afschot is wreed vanwege de lange lijdensweg van aangeschoten ganzen. Bij CO₂-vergassing hebben de dieren ten minste 30 seconden hevige ademnood en pijn in luchtwegen en longen tot bewusteloosheid intreedt. De 's zomers in Nederland verblijvende ganzen zijn niet honkvast. Het is wel de inheemse broedpopulatie geworden waar natuurbeschermingsorganisaties jaren voor gestreden hebben. Uit onderzoek blijkt dat deze ganzen enkele weken later over heel Europa, van Spanje tot Polen en van Engeland tot Hongarije kunnen voorkomen. In veel van deze landen blijft de grauwe gans beter beschermd dan in Nederland en neemt men eventuele overlast voor lief. Ook hier zou men ganzen slechts moeten verjagen daar waar ze echt schade kunnen aanrichten. Meestal is er geen sprake van echte schade, zeker niet in natuurgebieden. Bovendien zijn alle nieuwe natuurgebieden die thans worden aangelegd zeer geschikt als ganzenbroedgebied. Als de ganzen dan foerageren op de omliggende landerijen kan daar de schade beperkt worden door bijvoorbeeld rasters te plaatsen tussen de broed- en foerageergebieden, een methode die zeer effectief is gebleken. Deze oplossing zou vele malen duurzamer zijn dan het jaarlijks vermoorden van vele duizenden ganzen".

Sint-Hubertusmissen

Mochten we u vorig jaar melden dat we Bisschop Punt van Bisdom Haarlem-Amsterdam bereid vonden geen Sint-Hubertusmissen meer in zijn bisdom toe te staan, nu kunnen we u mededelen dat er een tweede bisdom is dat tegen deze jacht- en jagersmissen is, en dat is Bisdom Rotterdam. Naar aanleiding van het feit dat er op 6 november 2010 in Lisse een Sint-Hubertusmis gehouden zou worden hebben wij (St. De Faunabescherming, St. Kerk en Dier en St. 'Rechten voor al wat leeft') een gesprek aangevraagd en gekregen (op 19 oktober 2010) met de Vicaris-generaal van Bisdom Rotterdam. Het was een zéér prettig gesprek, waar wij veel begrip ontmoetten voor onze standpunten. De mis in Lisse was natuurlijk al helemaal voorbereid en kon niet meer afgelast worden. Maar de vicaris heeft er wel voor gezorgd dat alleen de jachthoornblazers in de kerk aanwezig mochten zijn om hun nummertjes te blazen, maar verder mochten er geen levende én geen dode dieren de kerk in, en ook mocht er geen zegening van jagers en jacht plaatsvinden. De vicaris beloofde ons tijdens het gesprek dat hij begin van dit jaar een bezoek zou brengen aan de werkgroep in de R.K. kerk in Lisse die altijd dergelijke bijzondere missen voorbereidt en de groep erop zou wijzen dat het houden van Sint-Hubertusmissen uit de tijd was en eigenlijk niet meer kon. Wij mochten dan later contact met hem opnemen over de vraag hoe dat gesprek verlopen was. Dat deden we en het resultaat was dat de betreffende parochie géén Sint-Hubertusmissen meer zal houden! We zijn blij dat we u dit positieve resultaat kunnen melden. Stukje bij beetje wordt het maatschappelijk draagvlak voor de jacht kleiner.

Onverdoofd ritueel slachten

Als u dit contactblad ontvangt heeft de Tweede Kamer waarschijnlijk al gestemd over het initiatief-wetsvoorstel van de Partij voor de Dieren voor een verbod op het onverdoofd ritueel slachten. Maar op het moment dat wij dit schrijven is het nog onzeker wat er gaat gebeuren. Zal het ritueel slachten (het betreft circa twee miljoen dieren per jaar in Nederland!)in het vervolg voorafgegaan dienen te worden door een bedwelming, of mag er doorgegaan worden met het onverdoofd doorsnijden van de hals van dieren? Ruim 230wetenschappelijke onderzoeken wereldwijd hebben aangetoond dat onbedwelmd ritueel slachten een ónaanvaardbaar lijden voor de dieren met zich meebrengt. De Islamitische en met name de Joodse gemeenschap verzetten zich hier heftig tegen. Van Joodse zijde worden zelfs al deze wetenschappelijke conclusies ontkend en wordt beweerd dat de onverdoofde rituele slacht de diervriendelijkste methode is.

Gaat godsdienstvrijheid nu echt boven alles?

In de afgelopen maanden was er veel publiciteit over de kwestie, en tegenstanders van een verbod (w.o. ook niet-Joden en niet-Islamieten) kwamen met de bekende argumenten. U hebt ze vast in uw eigen krant kunnen lezen. Op al deze argumenten kunnen we een afdoend antwoord geven, maar wát er ook voor tegenargumenten worden gegeven, het is praten tegen een muur, een muur van heilige traditie met een god die dit al duizenden jaren zo wil, ongeacht vernieuwde inzichten en mogelijkheden. Graag citeren we enkele gedeelten van een uitstekend artikel uit De Volkskrant van 7 mei 2011 van publicist Rik Smits.

Godsdienstvrijheid gaat echt niet boven alles

"Telkens probeert men met een beroep op de godsdienstvrijheid voor de eigen groep bijzondere vrijheden te regelen. Maar het creëren van uitzonderingsposities is niet waar het grondrecht van godsdienstvrijheid voor dient. Die is er juist om achterstelling, uitsluiting en vervolging van mensen om geloofsredenen uit te bannen".
"Artikel 9 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens geeft een ieder 'recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst, maar die rechten zijn wel onderhevig aan wettelijke beperkingen die 'noodzakelijk zijn in het belang van (…) goede zeden of voor bescherming van rechten en vrijheden van anderen'". Dat onder die anderen geen dieren verstaan zouden mogen worden is geen argument. Al zijn dieren geen partij in de rechtsorde, dan "gaat het toch om de morele verantwoordelijkheid tegenover dieren die andere mensen voelen. En wie durft beweren dat hun diepe, door aantoonbare feiten geschraagde overtuiging minderwaardig is aan religieuze symboliek?"
"Wie zal dan uitmaken welke gevoelens dieper zijn, welke principes meer waard dan die van andeRené 'Wij!', roepen nu alle strenge gelovigen. 'Want onze god heeft het zelf gezegd'. De enige fatsoenlijke koers die een wetgever onder die omstandigheden kan varen, is vasthouden aan de gelijkberechtiging van allen, zonder privileges voor welk geloof dan ook".
"Bij conflicten tussen de algemene democratische rechtsorde en eisen van een geloof gaat de rechtsorde dus voor".
"Als er dus een door brede consensus gedragen wettelijk vereiste bestaat dat vee voor de slacht verdoofd moet worden, is er geen grond om gelovigen daarvan uit te zonderen".

We hopen vurig dat de Kamerleden zich bij het debat en de stemming over het verbod zich door bovenstaande argumenten zullen laten leiden.

In beslag genomen dieren

Begin mei van dit jaar vernamen wij dat in St. Anthonis in Noord-Brabant bij twee dierenhandelaren duizenden sterk verwaarloosde en uitgehongerde knaagdieren werden aangetroffen zonder eten en drinken, die zelfs bezig waren overleden soortgenoten op te eten. De circa 5900 nog levende dieren (hamsters, muizen en ratten) werden door de Dienst Regelingen van het Ministerie van EL&I in beslag genomen en ondergebracht bij eén van de opslaghouders Papegaaienpark Veldhoven, dat sinds jaar en dag voor wat betreft de verzorging van de daar aanwezige papegaaien toch al niet al te best bekend staat. Op 1 mei hoorden we dat er van de 5900 uitgehongerde en getraumatiseerde diertjes al 4400 waren afgemaakt (Hoe? Door wie?) "omdat ze ziek en agressief waren". Voor de 1500 nog levende dieren zocht Papegaaienpark Veldhoven "een veilig onderkomen", maar als ze binnen 24 uur niet waren opgehaald door opvangcentra (particulieren waren niet welkom, "want daar kon de opslaghouder niet aan beginnen", dan zouden ook deze 1500 dieren alsnog worden gedood. Een gezamenlijke brandbrief aan staatssecretaris H. Bleker van Comité Dierennoodhulp, Een Dier Een Vriend (EDEV), Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden en St. 'Rechten voor al wat leeft' van 4 mei 2011 werd niet beantwoord. De Partij voor de Dieren stelde aan de staatssecretaris uitstekende Kamervragen over deze kwestie. Enkele weken later, op 24 mei, werden 200 ernstig verwaarloosde en zelfs gewonde konijnen bij de eigenaar weggehaald en ondergebracht bij een tot nu toe onbekende opslaghouder. Na een bezoek van de Landelijke Inspectiedienst van de Dierenbescherming (LID) kreeg de eigenaar nog een maand (!) de tijd om zijn leven (en dat van zijn dieren) te beteren. Daarna zijn de dieren alsnog in beslag genomen "om te herstellen en daarna weer aan de eigenaar teruggegeven te worden". Zo gaan de overheid en haar instellingen dus om met mishandelde en verwaarloosde dieren. In plaats van deze dieren ter compensatie van de geleden ellende een goede en liefdevolle verzorging te bieden wordt er korte metten met ze gemaakt. Geld speelt daarin natuurlijk de hoofdrol. Met eerder genoemde vier organisaties:hebben wij hierop weer actie ondernomen: er is wederom een brandbrief naar de staatssecretaris gestuurd, er is aangifte gedaan bij de AID, nu NVMA (Algemene Inspectie Dienst) en het volgende persbericht is uitgegaan: PERSBERICHT 27 mei 2011 - "Vier samenwerkende dierenbelangenorganisaties hebben opnieuw een brandbrief gestuurd naar staatssecretaris H. Bleker met het dringende verzoek zijn politieke verantwoordelijkheid te nemen en een einde te maken aan de voortdurende misstanden die door het wanbeleid van de Dienst Regelingen plaatsvinden met in beslag genomen dieren. Aanleiding is het tweede schrijnende geval binnen één maand: Op 24 mei jl. zijn in Kampen door de LID ruim 200 sterk verwaarloosde en zelfs gewonde konijnen in beslag genomen. Schokkend is het feit dat een maand eerder de dieren al in dezelfde erbarmelijke omstandigheden door de LID zijn aangetroffen en men toen niet direct ingegrepen heeft. Onduidelijk is waar de konijnen nu verblijven, of zij op de juiste wijze bij de opslaghouder verzorgd worden en of er alles aan wordt gedaan om de verwaarloosde dieren in leven te houden en zij niet hetzelfde lot ondergaan als de 4400 verwaarloosde knaagdieren die in april bij een opslaghouder werden gedood. Volgens berichtgeving zijn de konijnen via het bestuursrecht in beslag genomen met de bedoeling teruggegeven te worden aan de eigenaar als hij zijn 'zaakjes' weer op orde heeft. De dierenorganisaties vinden het onbegrijpelijk dat deze eigenaar in staat wordt gesteld om zijn dieren opnieuw te mishandelen en dat hij geen houdverbod krijgt. Uit betrouwbare bron hebben de dierenorganisaties vernomen dat er een overheidsbrief bestaat met daarin het dringende verzoek tot een terughoudend inbeslagnamebeleid i.v.m. de opslagkosten. Inbeslagnames zouden vanwege de kosten zo min mogelijk middels het strafrecht afgehandeld dienen te worden en indien noodzakelijk zouden dieren zoveel mogelijk middels het bestuursrecht in bewaring dienen te worden genomen met als doel: herstel en teruggave aan de eigenaar. De dierenorganisaties vinden het onaanvaardbaar dat er inzake zwaar verwaarloosde en/of mishandelde dieren een terughoudend beleid wordt gevoerd in verband met de opslagkosten, en dat getraumatiseerde dieren daarom weer terug moeten naar de eigenaar om daar weer opnieuw verwaarloosd en/of mishandeld te worden. Op 4 mei 2011 stuurden de dierenorganisaties al een brandbrief naar staatssecretaris H. Bleker, waarin zij hem dringend verzochten de Dienst Regelingen (DR) en met name de afdeling In Beslag genomen Goederen (IBG) en de door hen gecontracteerde opslaghouders op zeer korte termijn te reorganiseren en regels op te stellen, zodat vrijgekomen in beslag genomen dieren op een goede manier herplaatst worden waarbij het welzijn van het dier voorop staat. Ook verzochten de dierenorganisaties dringend om samen met een onafhankelijke dierenarts een onderzoek in te stellen naar de dood van de 4400 in april in beslag genomen knaagdieren bij opslaghouder Tonnie van Meegen van Papegaaienpark Veldhoven. Ook bij de AID, nu NVMA maakten de dierenorganisaties melding van het onnodig doden van deze knaagdieren en verzochten om een onderzoek. Nóch van staatssecretaris Bleker, nóch van de AID kwam een reactie. Bij navraag hierover gaf de AID als reactie dat alles wat onder de Dienst Regelingen valt níet door de AID gecontroleerd wordt en dat daar afspraken over zijn met de Dienst Regelingen. Dit laat wederom zien hoe gesloten het systeem van de Dienst Regelingen is en hoe makkelijk men zich in zwijgen kan hullen wanneer het gaat om verantwoording afleggen over zorg, welzijn en herplaatsing van in beslag genomen dieren. Helaas zijn dit geen incidenten. Regelmatig gebeurt het dat in beslag genomen mishandelde en/of verwaarloosde dieren zoals honden, paarden, knaagdieren of schapen in de opslag, of nadat ze zijn vrijgegeven, worden geëuthanaseerd of doorverkocht aan handelaren, die de dieren zelf doden of verkopen aan het slachthuis. De Dienst Regelingen plaatst in beslag genomen dieren bij de door hen (veelal op geheime locaties) aangestelde opslaghouders, zonder rekening te houden met de vraag of het welzijn van de dieren daar werkelijk gewaarborgd is. Voor herplaatsing van dieren zijn al helemaal geen welzijnsvoorwaarden opgesteld. Het in beslag nemen van levende have, om wat voor reden dan ook, zou een uiterst weloverwogen traject moeten zijn, en niet moeten worden afgehandeld door een dienst die dieren min of meer als goederen ziet. Mishandelde en verwaarloosde dieren dienen opgevángen te worden en zeker niet opgeslágen. Aandacht zou er moeten zijn voor wat men aantreft bij de inbeslagname, welke zorg op dat moment absoluut noodzakelijk is en door wie die wordt gegeven. Onafhankelijke dierenartsen en dierverzorgers horen hier een rol in te hebben. Het mag niet zo zijn dat mishandelde of verwaarloosde dieren nog meer trauma's oplopen door de opslag". (In het volgende contactblad hopen wij u het verdere verloop van deze zaak te kunnen melden - red.)

Nieuws van werkgroep hulp inbeslaggenomen honden Het is al weer enige tijd geleden dat wij voor het laatst schreven over de in beslag genomen honden. Steeds meer mensen die met hun hond in de problemen komen door een (soms vermeend) bijtincident, met als gevolg de inbeslagname van de hond, weten onze website www.hulpinbeslaggenomenhonden.nl te vinden en roepen onze hulp in. Ook het Juridisch Loket verwijst mensen naar de werkgroep door. Sandra van de Werd, de motor achter de werkgroep, adviseert eigenaren altijd om in het belang van de hond een advocaat in de arm te nemen die eerder dit soort zaken heeft gehad en begaan is met honden (op de website staan advocaten genoemd waar wij goede ervaringen mee hebben). Verder adviseert zij een klaagschrift in te dienen tegen de inbeslagname en daarin te schrijven waarom men vindt dat de inbeslagname niet gerechtvaardigd is en legt zij uit wat het verdere verloop kan zijn: de hond zit in een kennel bij een van de gecontracteerde opslaghouders van de Dienst Regelingen. De eigenaar komt al die tijd niet te weten waar zijn hond zit en hoe het met hem gaat. Dat is geheim. Na een aantal weken of maanden wordt de hond getest. Als de hond die risico-inschattingstest niet goed doorkomt volgt er een euthanasie-advies. Gaat het wél goed dan volgt het advies 'terug naar eigenaar'of 'herplaatsing bij nieuwe eigenaar'. Als de hond de test niet goed doorkomt kan de advocaat aan het OM vragen om de hond voor een aantal weken naar Martin Gaus te laten gaan om daar te herstellen van het trauma dat de hond door de isolatie in de opslag kan hebben opgelopen. De eigenaar moet dit wel zelf betalen. Bij Martin Gaus wordt de hond uit zijn isolatie gehaald en wordt er door het geven van veel aandacht gewerkt aan het opbouwen van een vertrouwensband, zodat de hond getraind kan worden. Indien gewenst wordt de eigenaar/eigenares tijdens de hele procedure door de werkgroep begeleid en heeft de werkgroep contact met de advocaat. Opvallend is dat van de tien honden die met hulp van de werkgroep en de advocaat bij Martin Gaus zijn terechtgekomen er acht daarna wel slaagden voor de test en weer naar huis mochten. Slechts twee honden bleken niet meer in de maatschappij terug te kunnen en moesten worden geëuthanaseerd. Al deze honden hadden eerder met dezelfde test een euthanasie-advies (soms herhaald!) gekregen. Dit laat zien hoe de situatie in de opslag de testresultaten kan beïnvloeden. Sommige honden kunnen, groepsdieren als ze zijn, heel slecht tegen de isolatie in de opslag. Ze worden gefrustreerd en bang en raken het vertrouwen in mensen kwijt. Ga je zo'n hond testen, dan wordt het pesten en is de slaagkans erg klein.

Protocol bijtincidenten

De werkgroep heeft een 'protocol bijtincidenten' voor gemeenten ontwikkeld. Wanneer een gemeente dit protocol in haar beleid opneemt tracht zij daadwerkelijk iets aan het voorkomen van bijtincidenten te doen en zorgt zij gelijk voor een rechtvaardige behandeling voor honden en eigenaren. Kernpunt in het protocol is dat de eigenaar van een hond die een bijtincident heeft veroorzaakt bij een mens of een dier standaard na melding per direct in de openbare ruimte voor tenminste zes maanden een aanlijn- en muilkorfgebod opgelegd krijgt voor zijn hond. Ook wordt hij/zij verplicht op eigen kosten een opvoed- of gedragscursus te volgen bij een als kwalitatief goed bekend staande hondenschool of gedragstherapeut (Martin Gaus hondenscholen, O & O, Alpha) die honden positief traint. De eigenaar kan standaard, op enkele uitzonderingen na, om van het aanlijn- en muilkorfgebod voor zijn hond af te geraken, met zijn hond na zes maanden op eigen kosten een risico-inschattingstest ondergaan. De eigenaar dient hieraan vooraf op eigen kosten een gedragstraining bij een door Alpha erkende gedragstherapeut gevolgd te hebben, die honden positief traint. De risico-inschattingstest wordt met eigenaar en hond samen afgenomen. Beoordeling van de gedragstherapeut over gedrag hond en combinatie hond en baas in de voorafgaande gedragstraining spelen een belangrijke rol in de totale beoordeling van de risico-inschattingstest. Op deze manier wordt inbeslagname zoveel mogelijk voorkomen en wordt er ook daadwerkelijk iets aan de oorzaak gedaan. Honden worden alleen nog in beslag genomen wanneer de verwondingen zeer ernstig zijn en/of dat er duidelijk sprake van is dat de hond of de combinatie eigenaar-hond een gevaar oplevert in de openbare ruimte. Een inbeslagname mag dan ten hoogste vier weken duren. Gemeenten moeten daarom voor een snelle afwikkeling gebruik maken van het bestuursrecht en prioriteit geven aan inbeslaggenomen honden. Een ander kernpunt uit het protocol is het houdverbod. Eigenaren die meerdere malen duidelijk hebben laten blijken niet de verantwoording voor hun hond te nemen, hun hond op te hitsen en te gebruiken als wapen, of hun hond zo slecht te behandelen dat er agressie ontstaat bij de hond waardoor het dier zich gaat afreageren op anderen dan zijn baas, kunnen op verzoek van de burgemeester door het OM een houdverbod opgelegd krijgen. Het volledige 'protocol bijtincidenten' kunt u lezen op www.hulpinbeslaggenomenhonden.nl.

Gemeente Den Helder

Er is tot nu toe eén gemeente die in haar dierenwelzijnsnota de voorkeur heeft aangegeven om de procedures en de methoden te volgen die door de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden zijn ontwikkeld, en waarbij de hond aan het Martin Gaus Adviescentrum wordt overgedragen ter beoordeling, ter verzorging en eventuele resocialisatie. Het complete traject van probleemhonden kan in de gemeente Den Helder bestaan uit het aanpakken van het probleemgedrag van de hond door het verplicht halen van het Sociaal Honden Vaardigheidsbewijs (SHV) door de eigenaar, de handhaving van het bestaand muilkorfgebod bij bijtincidenten en/of agressief gedrag in de APV Den Helder met de toevoeging dat de eigenaar een periode de tijd krijgt om zijn hond te resocialiseren. Inbeslagnames lopen wanneer dat mogelijk is via het bestuursrecht en in beslag genomen honden komen voor beoordeling eigenaar en hond en training terecht bij Martin Gaus. Het traject wordt verplicht betaald door de eigenaar van de hond. Euthanasie kan worden bevolen wanneer bovenstaand traject niet tot resultaat leidt, en alleen na overleg met een gekwalificeerd kynologisch gedragstherapeut. De Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden is erg blij met dit nieuwe beleid van de gemeente Den Helder, dat daadwerkelijk de oorzaak wil aanpakken en waardoor honden nu eens niet het slachtoffer behoeven te worden. Hopelijk gaan veel gemeenten dit goede beleid navolgen. (Werkgroep Hulp aan Inbeslaggenomen Honden is een samenwerkingsverband van Comité Dierennoodhulp en St. "Rechten voor al wat leeft", met ondersteuning van de Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren.)

Ex-legbatterijkip Isabel schrijft ontroerend boek

"Isabel en Annabel in de sneeuw; Van een gekooid bestaan naar een vrij leven" is het ontroerende verhaal van kip Isabel die vertelt hoe zij en haar zuster Annabel opgesloten zitten in een legbatterij, totdat ze op een dag vrijgekocht worden en ontdekken hoe het is om als echte kip te leven. Isabel draagt dit boek op aan al haar zusters die in de legbatterij achterbleven. Zij heeft één grote wens: op www.redeenlegkip.nl kunt u helpen haar wens uit te laten komen. De bekende schrijfster Charlotte Mutsaers: "Het verhaal van Isabel zal ieder mens met een beetje hart in zijn lijf direct aan-grijpen. Help mee om de wens van Isabel te vervullen!" Het boek is mooi geïllustreerd met bijzondere foto's en is geschikt voor alle leeftijden. Voor € 9,95 is het te bestellen via de website www.redeenlegkip.nl. De opbrengst van het boek gaat geheel naar het redden van kippen. 'Red een legkip' omdat iedere geredde kip er één is! Het is de hartenwens van de in 2010 vrijgekochte legbatterijkip Isabel om zoveel mogelijk van haar zusters die nog in een kooi moeten leven het bestaan te geven dat zijzelf nu leidt. Dat zij net zoals Isabel echt kip mogen worden bij adoptanten. Om die hartenwens te laten uitkomen is 'Red een legkip' opgericht. Via de website www.redeenlegkip.nl, door middel van het zoeken van publiciteit en de distributie van het boek van ex-legbatterijkip Isabel worden adoptie-adressen gezocht voor legkippen uit de intensieve pluimveehouderij die anders naar de slacht gaan om als soepkip te eindigen. Charlotte Mutsaers is ambassadeur van 'Red een legkip'. 'Red een legkip' is een initiatief van Comité Dierennoodhulp.

Hoe werkt het?

Hebben zich voldoende (minimaal 50) adoptie-adressen aangemeld, dan zoekt 'Red een legkip' contact met een pluimveehouder die kooikippen houdt die spoedig naar de slacht gaan. De pluimveehouder krijgt voor een aantal kippen een alternatief aangeboden in plaats van de slacht. Voor hetzelfde bedrag dat de pluimveehouder anders ontvangt voor de slacht wordt een aantal legkippen vrijgekocht. Het aantal kippen dat kan worden vrijgekocht is helaas afhankelijk van het aantal adoptie-adressen dat is binnengekomen. Deze kippen worden direct eerst naar een tijdelijke opvang gebracht om bij te komen. Zodra de kippen gearriveerd zijn in deze opvang worden ze allemaal goed nagekeken om te zien of ze ziek of gewond zijn en extra aandacht nodig hebben. Zijn ze ziek of gewond, dan worden ze medisch behandeld, en indien nodig voor korte tijd apart gezet. In de opvang krijgen de kippen alle tijd om bij te komen van hun gekooide bestaan. Zij krijgen er ruimte, stro, eten en drinken en worden indien nodig medisch behandeld. De mensen in de opvang doen dit geheel belangeloos voor de kippen en de enige vergoeding die zij krijgen is die voor de gemaakte onkosten voor voeding, stro en medicijnen. Wanneer de kippen er aan toe zijn om naar hun nieuwe huis te gaan krijgen de adoptanten de uitnodiging om hun adoptie-kippen daar af te halen. Dit kan enkele weken tot een maand duren. Omdat 'Red een legkip' zich verantwoordelijk voelt voor alle geredde kippen worden ze pas meegegeven aan de adoptanten als blijkt dat ze gezond zijn en een nieuw leven aankunnen. Kippen die nooit als kip hebben mogen leven omdat ze hun hele leven nog geen daglicht hebben gezien, die niet konden scharrelen, zich niet konden terugtrekken en zich op draadgaas moesten zien te handhaven krijgen daardoor eindelijk de kans om te voelen hoe het is om als een echte kip in vrijheid te leven. Op www.redeenlegkip.nl kunt u zien hoe u een legkip kunt adopteren en hoe u dit project kunt steunen. 'Red een legkip' werkt alleen met vrijwilligers. Iedere donatie die wij krijgen wordt voor de volle honderd procent besteed aan het vrijkopen van kooilegkippen, het verzorgen en het laten bijkomen van de kippen op de tijdelijke opvangplekken en het medisch behandelen van zieke kippen. Wilt u het project alleen steunen dan kunt u hiervoor een bijdrage overmaken op ING 5781518 t.n.v. Comité Dierennood-hulp te Amsterdam onder vermelding van 'Red een legkip'.