Klik op het rode driehoekje () om de link te volgen naar het artikel.

Deze tekst is een gedeelte van het Contactblad "Relatie Mens en Dier" met toestemming overgenomen van de stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Cameratoezicht in slachthuizen
Slachterij VION in de problemen
Onverdoofd ritueel slachten
Nertsenfokkerij
Ganzen vergassen
Jacht op edelherten
Een dier is geen ding
Protest van acht dierenorganisaties en familie Gaus tegen nieuw hoog-risico-hondenbeleid
Nieuws uit Taiwan en Zuid-Korea

Cameratoezicht in slachthuizen.

Wellicht herinnert u zich nog de afschuwelijke televisie-beelden over een slachthuis in Tielt (België) waar men kon zien hoe varkens werden getrapt, geslagen en aan de oren voortgetrokken. Het vlees van deze varkens werd notabene ook door Nederlandse keurslagers verkocht! De terechte vraag deed zich voor of de situatie in Nederlandse slachthuizen wel veel beter zou zijn dan in België. De NVWA (Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit) bevestigde onmiddellijk dat er altijd een dierenarts van de NVWA bij aanwezig was. Misstanden konden zich dus niet voordoen. Maar eerder was eens gebleken dat dierenartsen zich lieten intimideren, overtredingen door de vingers zagen en dat rapportages ergens in een laatje van het ministerie verdwenen!

Naar aanleiding van kritische vragen van Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren over hoe de situatie dan wel zou zijn in Nederlandse slachterijen, zegde Staatssecretaris Van Dam toe met slachterijen in gesprek te gaan over camera-toezicht, zodat zichtbaar zou worden wat zich in de slachterijen afspeelt! Na een motie van de PvdD besloot de Tweede Kamer op 11 april jl. echter dat het niet bij gesprekken moest blijven, maar dat alle slachthuizen, mochten ze na gesprekken hierover toch niet bereid zijn tot camera-toezicht over te gaan, desnoods hiertoe verplicht worden gesteld. Ook moeten zij verplicht worden de camera-beelden ter beschikking te stellen aan de controleurs van de NVWA. Men zou zo zeggen: welke partij zou nu tegen deze motie zijn en niet willen dat slachtdieren tegen onnodig en extra leed worden beschermd door camera's aan te brengen? Toch stemden drie partijen tegen de motie: VVD, CDA en SGP. Gelukkig vormen deze partijen een minderheid in de Tweede Kamer en werd de motie aangenomen. Inmiddels heeft op 22 mei jl. de staatssecretaris aan de Tweede Kamer laten weten met drie slachterij-organisaties te hebben afgesproken dat de bij hen aangesloten (grote) slachterijen camera's zullen aanbrengen. De staatssecretaris hoopt ook de kleinere slachterijen nog zover te krijgen.

De PvdD wil nog verder gaan: De beelden van het héle slachtproces (livestreams) moeten toegankelijk worden voor het publiek. En dat niet alleen: ook zou er camera-toezicht dienen te komen op diertransporten en veehouderijen. De PvdD: "Om het moordende tempo waarin dieren door het slachthuis worden gejaagd substantieel te verlagen, moet beter toezicht hand in hand gaan met een forse vermindering van het aantal dieren dat wordt geslacht.” Wij juichen dit streven van harte toe!

Slachterij VION in de problemen

In 2009 voerden wij samen met (inmiddels helaas overleden) Dr. Hoenderken en St. Varkens in Nood een campagne, o.a. met beelden van de verschrikking die een varken ondergaat als het wordt "bedwelmd” voor de slacht met pure CO2. Dr. Hoenderken had hier vroeger zelf onderzoek naar gedaan en de beelden waren door hem gemaakt. St. Varkens in Nood zorgde ervoor dat deze beelden via YouTube enkele miljoenen keren werden bekeken. Wij hoopten dat toenmalig Landbouwminister Gerda Verburg deze bedwelmingsmethode zou verbieden. Er waren enkele slachterijen die deze vorm van bedwelmen toepasten, w.o. de grootste slachterij van Europa: VION in Boxtel. Helaas kwam er geen verbod, mede doordat de minister zich liet adviseren door eén van de grootste dierenorganisaties in Nederland, die zei dat als men de elektrische en de CO2-gasbedwelming met elkaar vergeleek, de laatste "de beste van twee kwaden” was. Bij electrische bedwelming, mits goed uitgevoerd, zijn de varkens direct bewusteloos. Door het moordende tempo gaat daar echter veel mis. CO2-gas is áltijd verschrikkelijk, ook bij een juiste uitvoering. Voor wie het nog niet weet: als er CO2 gespoten wordt in de afgesloten ruimte waar de varkens zich in bevinden, ondergaan de dieren ernstige en brandende pijn in longen en luchtwegen en ervaren ze hevige ademnood en daardoor grote paniek en stress. Deze doodsstrijd duurt ongeveer een halve minuut. Voor wie denkt: wat is nu een halve minuut, die adviseren wij om zelf eens een CO2-gasslang aan mond en neus te houden. De bekende actrice Katja Schuurman deed dat onlangs en kreeg een paniekaanval. Haar reactie was: ”Het is echt niet te harden! Je krijgt echt het gevoel dat je gaat stikken!”

Tijdens de campagne in 2009 heeft Dr. Hoenderken op tv al gepleit voor het aanbrengen van camera's bij slachterij VION om het gehele bedwelmingsproces zichtbaar te maken voor iedereen. De varkens verdwijnen namelijk in groepen van zeven in een draaiende gondel die onder de grond verdwijnt (dus onzichtbaar is!). Daar wordt het CO2-gas in de gondel gespoten. Wat de dieren daar meemaken kan niemand zien. Toen eén van de directeuren van VION op tv hierover werd ondervraagd reageerde hij zéer verbaasd: Dit was juist een heel diervriendelijke methode! De dieren slapen rustig in, er is niets aan de hand! Maar wij weten uit de beelden van Dr. Hoenderken dat de varkens, zodra de CO2 hen bereikt, hevig in paniek raken, wild om zich heen gaan trappen, elkaar daardoor verwonden en ongeveer 30 seconden lang zéér ernstig lijden tot stikkens toe! Maar VION dacht dit alles verborgen te kunnen houden en zette onlangs een promotiefilmpje op haar website over hun wijze van bedwelmen. Zij hoopten hiermee over te komen als een transparant bedrijf, dat niets te verbergen heeft. Maar dat was een misrekening! Want dat filmpje was niet volledig. Het ergste krijgen we niet te zien. Het filmpje vertoont alleen hoe de varkens rustig met zeven tegelijk de gondel in worden gedreven, en hoe de gondel onder de grond verdwijnt. Even later, als de gondel weer boven de grond komt, zien we de varkens er bewegingloos weer uitrollen. Maar wat er onder de grond gebeurt krijgt niemand te zien! En daar gaat het nu juist om!

Reclame Code Commissie
St. Varkens in Nood heeft de zaak bij de Reclame Code Commissie (RCC) aanhangig gemaakt als "misleidende reclame” en heeft inmiddels de zaak gewonnen! VION moet nu het filmpje van de website halen! Trouw van 25 april jl. meldt over deze kwestie o.a. het volgende: "Het filmen van het bedwelmen van varkens stuitte volgens de woordvoerster van VION op technische problemen bij de opnames. Die beelden zullen alsnog gemaakt en getoond worden.” Bovendien zal ook VION camera's moeten aanbrengen "waarop”, zoals Staatssecretaris Van Dam het formuleerde, "het gehele slachtproces te zien is, stap voor stap, vanaf het moment dat de dieren in de slachterij komen tot en met het moment dat ze dood zijn!” Naar onze mening zal daar ook voor VION niet aan te ontkomen zijn!

Onverdoofd ritueel slachten

De Vlaamse minister van Dierenwelzijn, Ben Weyts is, zo twitterde hij op 29 maart jl., "vereerd, dankbaar, maar vooral fier dat Vlaanderen internationaal het voortouw neemt inzake dierenwelzijn.” Hij had aan Piet Vanthemsche, voormalig voorzitter van de Boerenbond, de opdracht gegeven in overleg te gaan met de joodse en islamitische geloofsgemeenschappen in Vlaanderen. Het overleg heeft geleid tot een "historisch akkoord”: vanaf 1-1-2019 zullen schapen een reversibele (omkeerbare) elektrische bedwelming krijgen en in een later stadium ook runderen.

Nertsenfokkerij
In het vorige contactblad schreven wij over het nertsenfokverbod dat in 2024 echt van kracht wordt. Dit verbod houdt tevens in dat er nu al geen bedrijfsuitbreidingen meer mogen plaatsvinden. Wij schreven ook dat er door gemeenten toch nog steeds veel vergunningen worden verstrekt aan nertsenhouders die tot 2024 nog even extra willen verdienen en daarom toch hun bedrijf willen uitbreiden. In eerste instantie werd daar geen controle op gehouden door het NVWA. De laatste berichten zijn nu dat het NVWA toch gaat controleren op bedrijfsuitbreidingen en dat de bontfokkers binnenkort een controle-bezoekje kunnen verwachten!

Een jaar geleden schreven we in het julinummer van ons contactblad het verheugende nieuws dat er (voorlopig althans) geen ganzen zouden kunnen worden vergast, omdat voor vergassing de ganzen eerst gevangen moeten worden in een vangkraal. En die vangkraal was nu juist de reden dat er niet vergast zou kunnen worden, omdat die vangkraal een verboden vangmiddel was. Er zijn dus sinds juli 2016 geen ganzen vergast. Maar vanaf 15 mei 2017 (begin van het ganzen-broedseizoen, wanneer de dieren in de rui zijn, daardoor niet kunnen vliegen en dus in een vangkraal gevangen kunnen worden), mag het weer. In de Wet Natuur, die op 1-1-2017 is ingegaan, wordt de vangkraal weer toegestaan. Het broedseizoen loopt ongeveer van half mei tot eind juli, dus als u dit blad ontvangt is het vangen en vergassen nog in volle gang.

De vergassingsdood met CO₂ is, evenals voor varkens (zie pagina 1) ook voor ganzen en andere vogels een ware marteldood. Ook deze dieren ondergaan hevige pijn in luchtwegen en longen en krijgen ernstige ademnood. Ook hún doodsstrijd duurt geruime tijd, zeker een halve minuut. En nu hebben we het nog niet eens over de stress en angst tijdens het vangen met de vangkraal, waarbij de dieren in paniek over elkaar heen lopen, hun vaak al aanwezige jongen vertrappend die dood of zieltogend achterblijven, en ruw in de vrachtauto worden gegooid!

En als het nu nog enige zin had......
Nee, het heeft geen enkele zin! Als dit een zinvolle maatregel zou zijn, waarom moeten er dan elk jaar weer opnieuw vele duizenden ganzen worden vergast? En geschoten? Want behalve dat ze vergast worden zijn ook de jagers het hele jaar druk bezig met het afschieten van ganzen! Zinloos! Want zo gauw op een bepaalde plek ganzen zijn weggevangen of afgeschoten, komen hun broertjes en zusjes uit de wijde omgeving de lege plaatsen weer opvullen. Bovendien vindt er versnelde voortplanting plaats! Want de natuurwet: "De grootte van een populatie past zich altijd aan, en blijft zich aanpassen, aan de grootte en de inrichting van de ruimte, én van het voedselaanbod!” is nog steeds van kracht!

Op 3 mei jl. deden de pers en het tv-programma "Brandpunt” melding van het feit dat jagers op de Veluwe zich beklagen dat zij gedwongen zouden worden door de provincie Gelderland om zoveel mogelijk edelherten af te schieten, wel driemaal zoveel als gebruikelijk en dat zij daarbij desnoods stropersmethoden zouden moeten toepassen, zoals 's nachts jagen en ook drachtige dieren doden... Van dit soort praktijken zouden de jagers "doodziek worden”. Men zou denken dat de jagers ons medeleven verdienen, omdat zij onder grote werkdruk komen te staan! Maar de zaak ligt wel even anders: Wat velen misschien niet weten is, dat in elke provincie, dus ook in Gelderland, het aantal af te schieten dieren wordt vastgesteld in het Faunabeheerplan, opgesteld door de FBB (Faunabeheereenheid) waarin, behalve o.a. agrariërs, een onevenredig groot aantal jagers zitting heeft. De jagers bepalen dus voor een groot deel het aantal edelherten dat moet worden afgeschoten. Het plan wordt vervolgens ter goedkeuring voorgelegd aan Gedeputeerde Staten (GS). De Gelderse GS hebben het plan (helaas!) goedgekeurd, maar de jagers hebben zelf om die goedkeuring gevraagd! Laten zij dus nu niet klagen over iets dat zij zelf hebben gewild! Zo probeert het jagersgilde de argeloze burger te laten geloven dat jagers uit zichzelf nooit onverantwoordelijk bezig zijn!

Dat de jagers zelf "doodziek worden” van de stroperspraktijken die zij nu 'gedwongen zijn' toe te passen, lijkt wel een heel dubieuze bewering, als we weten dat alle provincies ontheffingsaanvragen binnenkrijgen van jagers die met diezelfde stropersmethoden vossen willen afschieten!

"Dat snapt toch iedereen”, zult u zeggen. Maar wist u dat dieren, hier in Nederland, dezelfde juridische status hebben als een ding, een voorwerp? Op juridisch vlak bestaan er alleen maar mensen en zaken (dingen, voorwerpen). Dieren zijn dus 'zaken'. En dat kan natuurlijk heél óneerlijke, ónrechtvaardige en afschuwelijke consequenties hebben, zoals bijvoorbeeld uit het volgende mag blijken:

Hond Rex van Dora Rodic
Rex, de hond van Dora Rodic, was na een licht bijtincident op 28 september 2016 in beslag genomen. Dora diende direct, samen met haar advocaat, een klaagschrift in om haar hond terug te krijgen. De zaak kwam uiteindelijk op 3 februari 2017 voor de rechter en deze besloot dat Rex terug naar zijn eigenares Dora mocht. Twee dagen later echter bleek bij navraag door de advocaat van Dora dat Rex al op 5 januari door de RVO (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland) was vervreemd en herplaatst in opdracht van de officier van justitie. Dit was 15 dagen vóór de eerste hoorzitting. Dora en haar advocaat hebben om deze niet te verteren gang van zaken een kort geding aangespannen. Op 13 april was de uitspraak dat Dora haar hond niet terugkreeg. Uit alles in deze uitspraak blijkt dat Rex door het OM als een voorwerp wordt gezien en behandeld, daardoor vervreemd is en dat Dora daarom haar hond, ondanks de eerdere uitspraak van de rechter, ook niet terugkrijgt.

Lancering petitie 'Hond Rex is geen voorwerp'
Dora Rodic geeft de strijd niet op tegen het onrechtmatig handelen van het OM en de RVO, die dieren als een voorwerp behandelen. Dora is een petitie gestart, samen met zes dierenorganisaties: Comité Dierennoodhulp, Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden, EDEV, St. Dierennood, Sophia-Ver. tot Bescherming van Dieren en Rechten voor al wat leeft én samen met de familie Gaus (Martin, Helly en Sacha Gaus). Op 16 mei jl. is hierover een persbericht uitgestuurd. De petitie is gericht aan de Tweede Kamer. Tevens is een brief uitgegaan naar Staatssecretaris Van Dam en naar de Vaste Commissie voor EZ.

Wilt u meehelpen? De petitie is te vinden via: https://hondrexisgeenvoorwerp.petities.nl Het OM en de RVO hebben Dora's hond behandeld als een voorwerp, waardoor de hond nu spoorloos is verdwenen! Terwijl hij van de rechter naar huis mocht!

Wanbeleid
Rex is niet het enige slachtoffer van dit wanbeleid. In beslaggenomen dieren vallen onder de afdeling 'inbeslaggenomen goederen' en worden met regelmaat door de overheid (RVO en OM) als voorwerp behandeld en vervreemd (weggedaan) of vernietigd (gedood), nog voórdat de rechter een uitspraak heeft kunnen doen. Dit beleid is strijdig met de Wet Dieren, waarin staat dat een dier een eigen intrinsieke waarde heeft, een levend wezen is met gevoel en bewustzijn, waar rekening mee gehouden dient te worden.Ook verzaken genoemde overheidsinstanties rekening te houden met artikel 1.10 uit het Besluit Houders van Dieren (onderdeel van de Wet Dieren) waar staat dat een hond alleen gedood mag worden vanwege niet te corrigeren gevaarlijke gedragskenmerken.Van niet te corrigeren gevaarlijke gedragskenmerken is volgens dit artikel sprake indien door een deskundige is vastgesteld dat het dier een gevaar voor zijn omgeving oplevert. Bovendien moet dit gevaar niet kunnen worden weggenomen door het volgen van cursussen of trainingen met het dier. Maar honden in de opslag worden, zonder dat ze deze kans op training krijgen, in opdracht van het OM gedood. Met de stelling van de 17e-eeuwse Descartes, die zei dat dieren niet meer waren dan piepende en kreunende machines, is nu, in de 21e eeuw, toch geen weldenkend mens het meer eens. Maar toch wordt er nog steeds naar gehandeld!

Als initiatiefnemers van de petitie willen wij dat dit wanbeleid van RVO en OM stopt. Een dier is geen voorwerp! Wij hopen met de petitie te bereiken dat de Tweede Kamer ervoor gaat zorgen dat overheidsinstanties als RVO en OM de Wet Dieren gaan naleven en dat er een aparte regeling komt voor het beslag op levende dieren én dat Dora haar hond (áls hij nog leeft!) terugkrijgt! Wij hopen dat u meehelpt de petitie te ondertekenen!

Protest van acht dierenorganisaties en familie Gaus tegen nieuw hoog-risico-hondenbeleid
Onlangs werd bekend dat Staatssecretaris Van Dam wil laten onderzoeken welk beleid er moet komen ten aanzien van 'hoogrisicohonden', om het aantal bijt­incidenten terug te brengen. De Raad van Dierenaangelegenheden (RDA) komt met een aantal adviezen aan het kabinet. Zo zou er een speciale lijst moeten komen met 'hoogrisicohonden', (hrh) waarop de hondenrassen worden genoemd die gevaarlijker zouden zijn dan andere hondenrassen. Voor de hrh-baasjes zouden dan speciale regels gelden.

Acht dierenorganisaties (Comité Dierennoodhulp - Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden - Een DIER Een VRIEND - St. Dier&Recht - de Rashondenwijzer - St. Rechten voor al wat leeft - St. Dierennood - St. Rottweiler Nederland alsook de familie Gaus (Martin, Helly en Sacha Gaus) hebben een protestbriefgestuurd naar de Tweede Kamer, met daarin hun bezwaren. Zij vinden de voorgenomen maatregelen onrechtvaardig en niet effectief. Bovendien zouden ze voor schijnveiligheidzorgen. In de brief wordt de Tweede Kamer verzocht te protesteren tegen het nieuwe hrh-beleid dat de staatssecretaris voornemens is te gaan voeren.

De brief kunt u vinden via http://www.hulpinbeslaggenomenhonden.nl/documenten/brief-de-ezhr-honden-nieuw-beleid.pdf Dit nieuwe beleid is niet alleen discriminerend, hondonvriendelijk en onrechtvaardig, maar zal ook niet effectief zijn. In Duitsland wordt al sinds 2002 een soortgelijke rassenlijst gebruikt, maar het aantal 'vechthonden' is daar de laatste jaren alleen maar toegenomen. Van een 'uitsterfbeleid', waar de staatssecretaris op hoopt, is in Duitsland geen sprake.

In een eerdere brief aan de staatssecretaris schreven de dierenorganisaties en de familie Gaus wat hun bezwaren waren, maar helaas blijven hun bezwaren grotendeels overeind. Weliswaar zijn wat scherpe kantjes van het RDA-advies afgehaald, maar al met al gaat dit beleid zorgen voor desastreuze hondonvriendelijke maatregelen en zullen nog meer honden onterecht afgemaakt gaan worden dan nu al gebeurt. De nieuwe plannen zijn ook niet gebaseerd op feiten en cijfers, maar op het gevoel dat het aantal bijtincidenten is toegenomen en burgers zich minder veilig zouden voelen. Ook een hetze, gevoed door de media, die telkens met grote koppen en dikwijls met foute en/of sterk overdreven informatie een bijtincident melden is hier debet aan. Een enquete of bevolkingsonderzoek is hiervoor nooit ingesteld. En een eerder advies (2008) van de Commissie van Wijzen (om landelijk bijtincidenten te registreren en zich bij de bijtincidentenproblematiek meer te richten op de eigenaar van de hond dan op een bepaald hondenras) is door de overheid nooit opgevolgd. Ook de RDA kwam in 2013 met een hondvriendelijk advies om bijtincidenten effectief aan te pakken.In dit advies stond letterlijk dat aanvullende voorwaarden voor het houderschap niet rasgebonden zouden moeten zijn: Er zijn weliswaar verschillen in agressie tussen rassen, maar de verschillen binnen een ras zijn aanzienlijk. Maatregelen die uitsluitend gericht zijn op ras of type zullen daarom onvoldoende effectief zijn.” Diezelfde RDA maakt zich nu volstrekt ongeloofwaardig door drie jaar later zichzelf hierin geheel tegen te spreken.

Nieuws uit het buitenland

Al is de stichting Rechten voor al wat leeft vooral op Nederland gericht, toch vinden we het heel belangrijk om ook eens over de grenzen te kijken, ook naar niet-Europese landen. Daar speelt zich heel wat af, zowel in negatieve als in positieve zin! En waarom zou dierenleed in Nederland ons wél raken en dat in het buitenland niet?

Als we kijken naar de Aziatische landen, dan zien we daar dikwijls nog een wreedheid die door ons voorstellingsvermogen niet te bevatten is. Een voorbeeld is de handel in en het eten van honden- en kattenvlees. Is dat dan erger en wreder dan onze handel en consumptie van runderen, varkens, pluimvee en vissen? Helaas is het doden en consumeren van levende en bezielde wezens met gevoel nog steeds "de gewoonste zaak van de wereld", al komen steeds meer mensen tot het besef dat "lekker en gezond" ook zonder vlees kan. Maar wat in Azië gebeurt is nóg erger: honden en katten worden eerst opzettelijk gemarteld voor ze sterven. Men gelooft dat het vlees dan smakelijker én beter voor eigen gezondheid is. Het is een eeuwenlange traditie. Toch gebeuren daar ook soms kleine wondertjes! Zoals bijvoorbeeld in Taiwan:

Taiwan
Het Algemeen Dagblad van 12 april 2017 meldde dat Taiwan, als eerste Aziatische land, het eten van honden- en kattenvlees wettelijk en per direct verboden heeft. In Hong Kong was het slachten en verkopen van honden- en kattenvlees al verboden, maar in Taiwan is nu ook het eten ervan niet meer toegestaan. Iemand die de wet overtreedt kan een boete krijgen van 7700 euro. Een gunstige omstandigheid is dat de huidige vrouwelijke president van Taiwan een fervent dierenliefhebster is en zelf tijdens haar campagne tegen de honden- en kattenvleesconsumptie vaak via de sociale media foto's verspreidde van haar eigen twee katten en drie honden.

Het Yulin-hondenvleesfestival
Er schijnen berichten te circuleren, ook in Nederland, dat het beruchte Hondenvleesfestival in de Chinese stad Yulin niet door zou gaan en ook in de toekomst niet meer zou plaatsvinden. Hoe dit verhaal is ontstaan is niet duidelijk, maar helaas is niets minder waar. Voor dit jaarlijkse gebeuren, dat omstreeks juni plaatsvindt, worden ieder jaar weer zo'n 10.000 honden gemarteld en geslacht. Deze honden zijn veelal zwerfhonden, of huishonden die door dieven gestolen zijn uit huizen of achtertuinen. Ondanks de vele protesten, ook van veel Chinezen zelf, gaat ook dit jaar het feest gewoon weer door. Evenals het feit dat het hele jaar door honden en katten worden gemarteld, geslacht en door een deel van de bevolking worden gegeten. Maar.... er is een lichtpunt in deze duisternis: en wel in de persoon van Marc Ching. In het contactblad van oktober 2016 schreven we al over hem en over zijn spectaculaire reddingsactie van zo'n 1000 honden bij het festival in Yulin in juni 2016. Ook dit jaar staat Marc Ching met zijn kleine stichting "Animal Hope and Wellness Foundation” weer in de startblokken om zoveel mogelijk dieren te redden van een gruwelijke marteldood. Maar hij redt niet alleen dieren van de dood, hij overlegt ook met autoriteiten in China, over de vraag welke stappen er nodig zijn om deze hele handel en consumptie te stoppen.

Wilt u Marc en zijn stichting steunen in zijn strijd tegen de hondenslachterijen en het redden van honden? De geredde honden hebben veel (medische) zorg en ook voedsel nodig en dat krijgen ze in de diverse opvangcentra van Marc en zijn stichting. U kunt geld overmaken op IBAN: NL70INGB0005759105 van Stichting 'Save the Moonbears' in Zoetermeer (www.moonbears.nl) o.v.v. redding honden Marc Ching. Kijkt u ook eens op www.animalhopeandwellness.org

Zuid-Korea
Ook hier is het eten van honden- en kattenvlees heel gewoon. En ook hier worden de dieren gemarteld. Maar ook hier is Marc Ching actief. Een geweldig resultaat boekte hij op 17 januari van dit jaar in het Zuid-Koreaanse Gupo: Door zijn tactische en doeltreffende manier van handelen is het hem gelukt om met een aantal slachthuiseigenaren, die samen de Gupo Meat Market runnen, één van de oudste en grootste hondenvleesmarkten in Zuid-Korea, overeen te komen dat hun slachthuizen zullen worden gesloten. Niet alleen het hondenslachthuis, maar alle slachthuizen, ook die voor kippen, eenden en konijnen. Zo vertelden deze slachthuiseigenaren aan Marc Ching dat er al veel activisten en internationale groepen bij hen waren geweest om de slachthuizen te laten sluiten, maar dat ze alleen maar ruzie maakten en wilden vechten met hen. Marc ging met hen in onderhandeling. Marc: "Ze zeiden tegen me: 'Dit is de eerste keer dat iemand ons vraagt om samen te werken, om tot een andere broodwinning voor ons te komen!' Dit was onze eerste overwinning! Het is namelijk een traditie van meer dan een eeuw oud. Vandaag is het de eerste keer in de geschiedenis dat zij overeengekomen zijn om te veranderen door met onze stichting samen te werken.”