Een goede behandeling van dieren is een kwestie van emancipatie, meent de hoogleraar. “Het is vergelijkbaar met de afschaffing van de slavernij. Het heeft ons ook lang gekost om er achter te komen dat de zwarte mens geen handelswaar is. Maar uiteindelijk is het gelukt."

Intensieve veehouderij in Nederland is ten dode opgeschreven. Er valt niet voldoende aan te verdienen en de consument wordt in meerderheid vegetarisch.
Landbouwminister Cees Veerman wil een diepgaande discussie over de intensieve veehouderij. Er zit beweging in, zo concludeert de Utrechtse hoogleraar Boon.
„Ik hoor dan dat er zoveel is verbeterd. Maar in een kippenstal lopen nog altijd tienduizenden kippen. Elke dierwetenschapper kan vertellen, dat binnen een groep hennen een duidelijke pikorde heerst. Die krijgt geen kans bij zulke aantallen. Men is die sociale context volledig uit het oog verloren."
En dat alles voor een stukje veilig en goedkoop vlees. Als het misgaat met de een of andere dierziekte, moet massaal worden geruimd om het vertrouwen te herstellen. „Daarin zijn we volledig doorgeschoten. We willen volledige zekerheid. Maar die bestaat niet."
Bovendien ziet Boon economisch weinig heil in varkens- en pluimveehouderijen. „Ik word niet goed van die jammerende boeren die ons tijdens een crisis vertellen dat ze binnen enkele maanden het loodje leggen. Dat zijn slechte ondernemers zonder vlees op het bot."
Die economische positie brengt boeren in een negatieve spiraal, meent Boon. Na elke crisis moeten ze nog rationeler met nog meer dieren doorgaan om de kosten goed te maken. Een uitzichtloze positie. „Laat die bulkproductie nu maar over aan de Polen, met hun vooralsnog lage kosten."
„De uitkomst van dat proces is Nederland als luxe productieland. Economisch gezien is dat veel beter. Grond kost nu ongeveer €20.000. Wil je daar een rendement van 10 procent op halen, moet je het van luxe producten hebben."
Hij noemt als voorbeeld biologische grondgebonden varkenshouderijen, die hun dieren op contract leveren aan de slager. Bijvoorbeeld voor een vaste prijs van €2,50 per kilo. Daar zit toekomst in. „Daar word je als ondernemer misschien niet opgewonden van, maar het schept wel rust."
De minder intensieve melkveehouderij moet zich niet op de kop laten zitten. In Nederland blijft het weidelandschap overheersen. Daarvoor heb je koeien nodig. Al hoeft dat niet zo massaal en zo hoog productief. Boon: „Koeien horen buiten en hoeven niet meer melk te geven dan 7000 liter per jaar. Als je dat maar goed duidelijk maakt aan de consument, dan is er voor duurdere melk wel een markt."
En wat zou het, als melk voor een dubbeltje meer in het schap staat. Boon heeft voor een actie pakken melk staan uitdelen in het Utrechtse winkelcentrum Hoog Catharijne. Hij ondervroeg het publiek naar de prijs van een pak melk. Niemand wist het precies en bijna iedereen zat er meer dan een dubbeltje boven.

„Wij zijn verloederd door die lage prijzen. Boeren moeten dat niet pikken. Er wordt al zo denigrerend over ze gesproken. Laat zien dat je goed bent voor je dieren. Laat de koeien in het land." Het heeft daarbij weinig zin om alleen op dierenwelzijn in te zetten. „Je hebt economisch sterke boeren nodig voor een betere omgang met dieren en de natuur. Je moet het samen aanpakken."