De veel gehoorde opmerking dat de consument uiteindelijk
toch de beurs laat spreken, wil er bij de hoogleraar niet
in. Boon was ooit werkzaam in de reclamesector en is er
van overtuigd dat een betere veehouderij tegen een hogere
prijs te verkopen valt aan die consument. "Dat is
een kwestie van communicatie. Er zijn genoeg voorbeelden
van. Wie had enkele tientallen jaren geleden verwacht
dat we ons zouden schamen voor ons rookgedrag"?  Een goede behandeling van dieren is een kwestie van
emancipatie, meent de hoogleraar. "Het is vergelijkbaar
met de afschaffing van de slavernij. Het heeft ons ook
lang gekost om er achter te komen dat de zwarte mens
geen handelswaar is. Maar uiteindelijk is het gelukt".
Intensieve veehouderij in Nederland is ten dode opgeschreven.
Er valt niet voldoende aan te verdienen en de consument
wordt in meerderheid vegetarisch.
Landbouwminister Cees Veerman wil een diepgaande discussie
over de intensieve veehouderij. Er zit beweging in,
zo concludeert de Utrechtse hoogleraar Boon.
"Ik hoor dan dat er zoveel is verbeterd. Maar
in een kippenstal lopen nog altijd tienduizenden
kippen. Elke dierwetenschapper kan vertellen, dat
binnen een groep hennen een duidelijke pikorde heerst.
Die krijgt geen kans bij zulke aantallen. Men is die
sociale context volledig uit het oog verloren".
En dat alles voor een stukje veilig en goedkoop vlees.
Als het misgaat met de een of andere dierziekte, moet
massaal worden geruimd om het vertrouwen te herstellen.
"Daarin zijn we volledig doorgeschoten. We willen
volledige zekerheid. Maar die bestaat niet".
Bovendien ziet Boon economisch weinig heil in varkens-
en pluimveehouderijen. "Ik word niet goed van
die jammerende boeren die ons tijdens een crisis vertellen
dat ze binnen enkele maanden het loodje leggen. Dat
zijn slechte ondernemers zonder vlees op het bot".
Die economische positie brengt boeren in een negatieve
spiraal, meent Boon. Na elke crisis moeten ze nog rationeler
met nog meer dieren doorgaan om de kosten goed te maken.
Een uitzichtloze positie. "Laat die bulkproductie
nu maar over aan de Polen, met hun vooralsnog lage kosten".
"De uitkomst van dat proces is Nederland als luxe
productieland. Economisch gezien is dat veel beter.
Grond kost nu ongeveer €20.000. Wil je daar een
rendement van 10 procent op halen, moet je het van luxe
producten hebben".
Hij noemt als voorbeeld biologische grondgebonden varkenshouderijen,
die hun dieren op contract leveren aan de slager. Bijvoorbeeld
voor een vaste prijs van €2,50 per kilo. Daar zit
toekomst in. "Daar word je als ondernemer misschien
niet opgewonden van, maar het schept wel rust".
De minder intensieve melkveehouderij moet zich niet
op de kop laten zitten. In Nederland blijft het weidelandschap
overheersen. Daarvoor heb je koeien nodig. Al hoeft
dat niet zo massaal en zo hoog productief. Boon: "Koeien
horen buiten en hoeven niet meer melk te geven dan 7000
liter per jaar. Als je dat maar goed duidelijk maakt
aan de consument, dan is er voor duurdere melk wel een
markt".
En wat zou het, als melk voor een dubbeltje meer in
het schap staat.
Boon heeft voor een actie pakken melk
staan uitdelen in het Utrechtse winkelcentrum Hoog Catharijne.
Hij ondervroeg het publiek naar de prijs van een pak
melk. Niemand wist het precies en bijna iedereen zat
er meer dan een dubbeltje boven.
"Wij zijn verloederd door die lage prijzen. Boeren
moeten dat niet pikken. Er wordt al zo denigrerend over
ze gesproken. Laat zien dat je goed bent voor je dieren.
Laat de koeien in het land".
Het heeft daarbij
weinig zin om alleen op dierenwelzijn in te zetten.
"Je hebt economisch sterke boeren nodig voor een
betere omgang met dieren en de natuur. Je moet het samen
aanpakken". |
