logo RvawL

Contactblad Relatie Mens en Dier juli 2001

Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

Onderwerpen

MKZ-crisis

Wat is er al niet gezegd en geschreven over de mond- en klauwzeeruitbraak in Europa, en over de economie die álles-, maar dan ook állesbepalend is als het gaat over de bestrijding van deze ziekte! Tal van organisaties hebben de mening van de Nederlandse staatsburgers vertolkt d.m.v. acties, protestoptochten, artikelen, grote advertenties en televisiepleidooien tégen het doden van zoveel dieren. Ook dierenartsen, toch echt wel wat gewend, werd het emotioneel té veel en ook zij gingen in protest tegen dit massale 'ruimen' van tienduizenden gezonde dieren. Maar, gezonde dieren waren ineens niet gezond meer, het waren potentiële virusdragers geworden. En dus ging de bijl er in, alle protesten en acties ten spijt. Voor vele dieren was het een vroegtijdige verlossing uit een dierónwaardig bestaan. Hoewel het doden ook nu, evenals tijdens de varkenspestcrisis in 1997, bij zeer veel dieren verkeerd ging! Zo vertoonde NOVA in april van dit jaar televisiebeelden over het doden van varkens via een stroomstoot in de z.g. executiewagen. Doordat het om zeer grote aantallen dieren tegelijk ging, bleek de stroomsterkte echter ónvoldoende. Hierdoor kwamen veel nog levende varkens tussen hun dode soortgenoten terecht. Walgelijk! En dat in een z.g. 'beschaafd' land in de een-en-twintigste eeuw! Hetzelfde deed zich ook al in 1997 voor en het ministerie was daar ook zéker van op de hoogte, maar van enige verbetering was bij de massale MKZ-dodingen geen enkele sprake. Toch waren deze dieren nog beter af dan de dieren die niet hoefden te worden gedood, maar die ook niet mochten worden vervoerd en geslacht. De overvolle varkens-, schapen- en geitenstallen staan nog steeds op ons netvlies. Er werd (en wordt nog) gesproken over 'verminderd welzijn'! Een wel zeér verhullende term als men beseft dat de biggen in de stallen elkaar opvreten bij wijze van spreken! En deze toestand zal nog maanden voortduren! Verschrikkelijk is ook de wijze waarop dieren na een noodvaccinatie een gat in het oor geponst kregen om hen herkenbaar te maken voor de dood. Weerzinwekkend is dit alles.

Preventief vaccineren

Het preventief vaccineren was uitgesloten. Van Vadertje Staat is inmiddels niet veel meer overgebleven dan een aantal marionetten, die worden gestuurd (zich laten sturen) door de Europese Commissie, zeker waar het het landbouwbeleid betreft! Resultaat: veel verdriet, talloze lege stallen, lege weilanden, massa's dode dieren, de destructie die het nauwelijks kan verwerken, gedupeerde veehouders, een gedupeerde toeristische sector, kortom, naast de vele tranen en dierenleed een schade die in de miljarden loopt. Onthullend zijn de uitspraken van drie internationaal erkende (inmiddels gepensioneerde) MKZ-deskundigen, waaronder de van de televisie bekende Amsterdamse viroloog S. Barteling, waarover wij op 14 mei 2001 in de Volkskrant lazen. Dhr. Barteling noemde de aanpak van het ministerie 'waanzinnig en rücksichtslos'. Zijn collega's, C. Terpstra (voormalig hoofd van de afdeling Zoogdiervirologie van het onderzoeksinstituut ID?Lelystad, acht het doden van 115.000 dieren in de 'driehoek Apeldoorn-Deventer-Zwolle 'veterinair en epidemiologisch onjuist. De dieren hadden, na een vaccinatie, gewoon kunnen blijven leven, en hun vlees had in Nederland geconsumeerd kunnen worden. Viroloog Barteling stelt dat het doden van 200.000 dieren ónnodig was geweest als Nederland direct na de uitbraak was gaan vaccineren. Het massaal doden heeft juist geleid tot verspreiding van het virus, aldus de heer Barteling. Ook zijn collega P. Sutmöller noemt het doden van zovele dieren 'wetenschappelijk onverantwoord'. "Dat gevaccineerde dieren alsnog zouden moeten worden geruimd, berust op een akelig misverstand, dat in Brussel is ontstaan. LNV had dit met kracht van argumenten kunnen bestrijden, maar heeft dat zelfs niet geprobeerd, zo lezen wij in een artikel in 'Boerderij' van 29 mei 2001 van de hand van de heer Barteling zelf. Dat Brusselse misverstand is, dat gevaccineerde dieren ongemerkt toch besmet zouden kunnen zijn met het MKZ?veldvirus, waardoor zij een nieuwe uitbraak zouden kunnen veroorzaken. Deze vrees is ongegrond, zegt de heer Barteling in de Volkskrant van 14 mei jl., want: "Er is geen enkel geval bekend waarbij gevaccineerde dieren een uitbraak hebben veroorzaakt".

"Wiens brood men eet…"

"Opmerkelijk is", zo schrijft de Volkskrant verder, "dat in de discussie over vaccinatie de standpunten leeftijdsgebonden zijn. Oudere MKZ-deskundigen geloven heilig in vaccineren, terwijl hun nog actieve collega's in Lelystad zich stilletjes aansluiten bij het ruimingsbeleid van het ministerie". De heer Barteling noemt dit een generatiekloof. Wij denken eerder, dat gepensioneerden ónafhankelijker staan in het publiekelijk en eerlijk uiten van hun standpunten. Bij hén staat immers niets meer op het spel! Voor hun jongere en nog actieve collega's geldt hier wel heel duidelijk: "Wiens brood men eet, diens woord men spreekt"!

Hobbydieren

Zelfs voor dieren die niet worden geconsumeerd of geëxporteerd werd geen uitzondering gemaakt. Wij hebben nog samen met Animal Freedom via Internet het publiek opgeroepen te schrijven naar Europees landbouwcommissaris David Byrne, om in elk geval een uitzondering te maken voor evenhoevige dieren die alleen voor het plezier en niet voor de consumptie worden gehouden, de z.g. hobbydieren. Dit moest naar ons idee toch haalbaar zijn! Men kon de volgende tekst schrijven aan EU-commissaris Byrne: "Bij het preventief ruimen in verband met MKZ worden ook evenhoevige hobbyhuisdieren gedood die niet bestemd zijn voor consumptie. Wij vragen u om de Nederlandse houders van deze dieren toe te staan hun dieren vanaf heden preventief in te enten tegen de MKZ en na immuun te zijn geworden uit te zonderen van de plicht tot ruimen. Ook willen wij u erop wijzen dat Nederlanders massaal het doden van gezonde dieren afkeuren. Zij willen graag het preventief inenten van consumptiedieren zo snel mogelijk bespreekbaar maken". Tevens is het volgende persbericht uitgegaan om de mensen op deze internetactie te attenderen. "Via de site worden Nederlanders opgeroepen een brief of e-mail te sturen naar EU-commissaris David Byrne en aan minister Brinkhorst om hen te bewegen toe te staan dat hobbydieren worden ingeënt tegen MKZ en dat zij na immuun te zijn geworden gespaard mogen blijven van het ruimen. De actie is een initiatief van de belangengroep Rechten voor al wat leeft uit Alkmaar. Beide organisaties (Animal Freedom en Rechten voor al wat leeft) vinden het onzinnig en onethisch om gezonde dieren te doden terwijl er een vaccin is tegen mond- en klauwzeer. De economische argumenten tot bescherming van de landbouwexport, overigens laakbaar, gelden niet voor hobbydieren. Deze dieren worden immers niet gehouden voor commerciële doeleinden en komen niet in het exportcircuit. Ze worden over het algemeen met liefde verzorgd, goed gehuisvest, leven een lang en relatief natuurlijk leven en worden niet verhandeld voor de consumptie in het buitenland. De gedachte achter de campagne geldt in principe ook voor dierentuindieren en de evenhoevige grazers in de natuurgebieden. Tot zover het persbericht. De site van Animal Freedom is te vinden op: https://animalfreedom.org" De pers heeft, voorzover wij weten, echter weinig belangstelling getoond voor dit bericht. Hoeveel brieven er uiteindelijk bij de heren Brinkhorst en Byrne terechtgekomen zijn, weten we niet. In elk geval hebben zij er zich niets van aangetrokken. Leve de Europese Unie! Leve de eenheid! Wat zal zij ons nog meer voor 'goeds' brengen??

Export van biggen en varkens

Naar aanleiding van de MKZ zullen (hopelijk!) de transporttijden voor levende dieren naar het buitenland worden verminderd van 24 uur naar 10 uur. Als dit doorgaat is dat in elk geval een positief gevolg van de MKZ-crisis. Dat zal betekenen dat er in de toekomst geén levende biggen en vleesvarkens meer naar Spanje, Italië en Zuid-Frankrijk zullen worden vervoerd. U zult begrijpen dat wij daar zeér verheugd over zijn. Behalve het kwellende transport wordt zo'n 1,3 miljoen biggen en ruim 300.000 varkens ook de gruwelijke wijze van slachten bespaard in de primitieve en vaak slecht geoutilleerde abattoirs in de zuidelijke landen.

Kinderboerderijen

Naar aanleiding van hetgeen wij vorig jaar schreven over de dierenkwellingen die plaatsvonden op de Zoetermeerse kinderboerderij ontvingen wij van twee jonge donateurs, beiden werkzaam als vrijwilliger op een kinderboerderij, een brief waarin zij schreven over hún ervaringen en over wat er soms tóch ten goede bereikt kan worden. Omdat deze vrijwilligers hun functie niet op het spel willen zetten (omdat zij graag een oogje in het zeil willen houden in het belang van de dieren) verzochten zij ons met klém niet te vermelden waar deze kinderboerderij staat. Wij citeren enkele gedeelten uit hun brief: "Vaak laat de verzorging te wensen over. Zoals gisteren: ik kwam in de varkensstal en 'men' had niet de moeite genomen om Roza stro te geven, de vloer was drijfnat en ze had dus in haar eigen urine moeten liggen. Ondertussen was het buiten om het vriespunt en de stal was niet verwarmd. Na haar gevoerd te hebben en de stal op orde te hebben gebracht, met veel stro natuurlijk, heeft ze nog een half uur liggen rillen, zo koud was ze! Veel vrijwilligers (en ook vast personeel) zien gewoon niet wat een dier nodig heeft! Een konijn werd bewust non stop zwanger gemaakt, de jongen werden aan een dierenhandelaar verkocht die een zeer slechte naam had. Vaak werden ook zieke konijnen verkocht, en voor dierenartsbezoek was geen geld. Deze kinderboerderij kreeg zeer weinig subsidie, dus moest de verkoop van dieren geld in het laadje brengen. Commentaar van vrijwilligers werd genegeerd. De mentaliteit van de beheerder liet te wensen over; er was dikwijls ruzie tussen de beheerder en de vrijwilligers. Ook werd er gesjoemeld met geld. Op een andere kinderboerderij hadden cavia's schurft en ook daar werden de dieren niet geholpen. Elke maand is er een vergadering speciaal voor vrijwilligers en daar ik maar twee dagen in de maand op deze kinderboerderij werk durfde ik in eerste instantie niet zoveel kritiek te hebben, totdat de aanschaf van een varken besproken werd. Mijn wens om een biggetje uit de bio?industrie te halen werd van tafel geveegd. Afgelopen winter heeft men getracht om ons eigen varken berig te maken door haar twee maanden lang vol te stoppen met hormonen. Het dier werd hier vreselijk ongelukkig van, en dat uitte zich in agressief gedrag naar de verzorgers. Natuurlijk heb ik haar gedrag ter sprake gebracht en verteld dat haar agressie voortkwam uit het hormonengebruik. En weer werd er niet naar mij geluisterd. Nee, het varken moest maar weg! Toen barstte bij mij de bom. Ik ben toen ontzettend tekeer gegaan op een vergadering. Na een behandeling door de dierenarts is haar agressieve gedrag overgegaan en blijft ze, ondanks dat er nu geen biggetjes komen, toch op de kinderboerderij. Vorig jaar zijn er vier geiten drachtig gemaakt en werden er zeven bokjes geboren. Deze konden ze aan de straatstenen niet kwijt en de bokjes zijn toen maar met een handelaar meegegaan. Op mijn verzoek om het telefoonnummer van de handelaar werd furieus gereageerd en controle van mijn kant werd niet gewaardeerd. Via een andere kinderboerderij heb ik deze man kunnen bereiken; volgens hem waren de bokjes met liefhebbers(!) meegegaan; adressen wilde hij mij niet geven. In elk geval zijn er dít jaar dank zij mijn bemoeienis twee in plaats van vier dieren drachtig gemaakt, wordt het varken niet omgeruild voor een varken dat wél biggen kan krijgen, en hebben de vrijwilligers nu ook inspraak in het dierenbeleid. Het vast personeel heeft altijd geweigerd de weekends te werken; soms was er maar eén vrijwilliger aanwezig. Zelfs werden er minderjarige vrijwilligers alleen gelaten, maar gelukkig hebben ze daar veel klachten over gehad en wordt er nu ook tijdens de weekends door vast personeel gewerkt. We hopen van harte, nu met de MKZ-crisis de beerput van de bio-industrie is opengegaan in de media, er op kinderboerderijen in de toekomst ook anders over dieren zal worden gedacht. Want wat is het verschil tussen diermisbruik voor vlees of diermisbruik voor educatie!?" Tot zover de brief van de kinderboerderij-vrijwilligers, waaraan wij niets meer hoeven toe te voegen.

Kinderboerderijen (2)

In de Zwolse Courant van 10 mei 2001 lazen wij o.a. het volgende. "Wreedheid tegen dieren komt steeds vaker voor". Volgens B. Spruyt, hoogleraar aan de Universiteit Wageningen, gespecialiseerd in gedrag en welzijn van dieren, moeten steeds meer kinderboerderijen zich afschermen of definitief sluiten vanwege mishandeling van dieren. Dikwijls zijn de daders jongeren. 'Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, (hoeft ook niet, we lezen het regelmatig in de krant-red.) maar voor mijn gevoel past het in de algemene tendens om de grenzen te verleggen, op zoek naar een uitdaging of een kick. Ik vraag me af wat voor ouders zulke jongeren hebben en hoe ze zijn opgevoed in de omgang met dieren', aldus prof. Spruyt. Op de Beuningse kinderboerderij is het afgelopen weekeinde een pauw zodanig geslagen dat het dier aan een hersenbloeding stierf. Jonge vogels zijn levend verbrand door nestkastjes in brand te steken. Bij net geboren kuikens is de nek omgedraaid. Elders worden konijnen op spijlen gespiest, pony's en paarden met messen geprikt of ze krijgen een stok in de anus gestoken. Er worden ook geregeld bij dieren ogen uitgestoken. Deze week hield de politie in Alphen aan de Rijn drie jongeren aan op verdenking van het bruut afslachten van twee lammetjes op een kinderboerderij".

Studiemiddag leerstoel dier en recht

Onder het motto: "Beter het dierwelzijn in de hand dan tien wetten in de lucht" organiseerde de leerstoel Dier en Recht op 14 juni jl. haar jaarlijkse studiemiddag in Utrecht. Thema van deze middag was: de handhaving van de dierenbeschermingswetgeving. Het onderzoek van Prof. Mr D. Boon, leerstoelhouder, heeft zich de laatste jaren vooral gericht op de vraag wat de oorzaak is dat de dierenbeschermingswetten niet functioneren. Zijn voorlopige conclusie is dat het gedragsrepertoire van de mens waarschijnlijk niet is toegerust op een zorgvuldige omgang met dieren en milieu. Inleidingen werden gehouden door Mr A.L.A.H. de Muij, Officier van Justitie Parket Zwolle, Mr E. Meyer, advocaat, Prof. Mr A.M. Hol, hoogleraar Rechtstheorie en de heer Kwast van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming. De teneur van de studiemiddag bood vooralsnog weinig hoop voor de toekomst. Ook de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren, waar zo over werd gejuicht in 1992 bij de totstandkoming ervan, heeft nauwelijks wezenlijk iets goeds gebracht voor de dieren. Het vermaarde artikel 36 uit deze wet (zie pagina 8) wordt dagelijks met voeten getreden en biedt praktisch nooit uitkomst. Dat aangiftes op grond van dierenmishandeling zo weinig voor de rechter komen is vaak het gevolg van een gebrek aan durf bij de politie en de officieren van justitie. Anderzijds wordt o.i. ónterecht de oorzaak bij de samenleving gelegd: Er zou te weinig draagvlak zijn voor dierenwelzijn . (Dit is wel anders gebleken - red.) Daarom zouden politie en justitie de prioriteiten bij díe onderwerpen leggen waar in het algemeen meér de aandacht naar uit zou gaan, zoals kinderporno bijvoorbeeld. Door het tekort aan menskracht zou de politie wel keuzes moéten maken. Kortom: we hebben véél wetgeving m.b.t. dieren-welzijn, maar inderdaad blijkt deze meestal alleen een waarde in papier te vertegenwoordigen. Een dieptreurige zaak!

Kampioenschap Palingroken

Op 1 september van dit jaar wordt, als de plannen doorgaan, het Nationaal Kampioenschap Palingroken gehouden in de gemeente Kortenhoef. Hiermee dreigt een elf jaar oude traditie, die enkele jaren geleden werd onderbroken, weer 'in ere hersteld' te worden. De motor achter de terugkomst van dit 'festijn' is burgemeester W. Kozijn van Kortenhoef. Hij rekent op een grote deelname van palingrokers en -proevers en zo'n 10.000 bezoekers. Wij schreven in ons contactblad van januari 1997 reeds over het onderzoek aan de Universiteit van Utrecht, dat resulteerde in de wetenschap dat zeer veel palingen het palingroken levend én bewust ondergaan omdat na de zoutbehandeling, de nog immer gangbare methode om palingen te doden, de meeste palingen nog in leven zijn, ook nog tijdens het z.g. 'strippen' (het opensnijden en ontdoen van de ingewanden). Het roken, waarbij de palingen een pen door de kop wordt gespiest, terwijl van een zeer groot aantal dieren zeker is dat zij nog in een toestand van volledig bewustzijn verkeren, is dus wel een zeer grove vorm van dierenmishandeling.

Ministerie van Landbouw

Ongetwijfeld herinnert u zich nog hetgeen wij in oktober 1999 en daarna schreven over de gangbare dodingsmethoden voor palingen en meervallen, en over de betere en snellere methoden welke wij in de praktijk doorgevoerd hoopten te krijgen. In juni 2000 zou het ministerie van LNV een beleidsnotitie hebben afgerond over de vissenproblematiek, zo was ons beloofd. Daaraan voorafgaand zou een overlegbijeenkomst worden georganiseerd, waarbij ook Rechten voor al wat leeft zou worden uitgenodigd. Níets is er van dit alles terechtgekomen. Een beleidsnotitie hebben wij nooit gezien en de bijeenkomst heeft nog nooit plaatsgevonden. Ondertussen werd de grote industriële palingrokerij, de firma Foppen te Harderwijk, die de palingen (voor een proefperiode) op een goede, snelle en pijnloze manier doodde d.m.v. een zeer snelle onderkoeling in een zoutoplossing van ónder de 15°C onder nul, gedwongen om weer terug te keren naar de gangbare en wrede methode van het zoutbad, omdat het ministerie voor definitieve doorvoering van de góede methode binnen dit bedrijf om politieke redenen (te duur?) nog niet het groene licht wil geven. De methode van Foppen, waarbij de palingen binnen 10 seconden het bewustzijn verloren, welke toestand al vrij snel overging in de dood, is wetenschappelijk beoordeeld en er is ook een rapport over geschreven. Dit rapport ligt ook bij het ministerie van Landbouw. Toch wilde het ministerie deze dodingsmethode eerst mee laten onderzoeken samen met een aantal andere methoden, o.a. elektrocutie, door het RIVO (Rijksinstituut voor Visserij Onderzoek). Dat onderzoek zou dit jaar worden afgerond. Nu reeds staat al vast dat elektrocutie geen goede methode is, omdat bewusteloosheid pas veel later intreedt dan bij de onderkoelingsmethode. Toch blijft het RIVO maar eindeloos onderzoeken. Het argument is dat in de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren staat dat bij slachtdieren binnen één seconde vanaf de eerste bedwelmingshandeling bewusteloosheid moet intreden, en dat men net zo lang moet blijven onderzoeken tot men dat ook bij de paling voor elkaar heeft. Dit zal bij paling echter nooit lukken. De politiek die erachter zit is dat de onderkoelingsmethode een vrij kostbare investering vergt. En, als deze methode als meest humane uit de bus zou komen, zou deze investering aan alle palingrokerijen moeten worden verplicht. Onvoorstelbaar, hoe de overheid iedere keer weer zovele omwegen bewandelt, waarbij het járen duurt voor er eindelijk resultaat zichtbaar wordt (áls dat al ooit gebeurt!), terwijl men de korte weg, waarvan het resultaat reeds zichtbaar ís, laat liggen! En ook hier draait het alleen maar weer om geld! Miljoenen dieren, in dit geval palingen, zijn de dupe van politiek handelen.

Terug naar Kortenhoef

Een vijftiental organisaties, waaronder Rechten voor al wat leeft, heeft gezamenlijk, in de persoon van Rob Kloosterman, de kat de bel aangebonden voor wat betreft het palingrook-kampioenschap in Kortenhoef. Er is een brief geschreven naar het College van B&W én de gemeenteraad van de gemeente 's Graveland. Bovendien is er een schrijven uitgegaan naar een aantal statenleden van Noord-Holland, van de PVDA, GroenLinks, SP en D66, waarvan wij de inhoud hierna laten volgen: Graag vragen ondergetekenden (15 dierenbeschermingsorganisaties) met dit bericht en bijlagen (enkele krantenartikelen) Uw aandacht voor hun afkeuring van onderstaand voornemen. Zoals U uit de bijlagen kunt vernemen, ijvert burgemeester W. Kozijn van 's Graveland voor de terugkomst in september a.s. van het 'Nationaal Kampioenschap Palingroken' naar Kortenhoef. Het evenement moet een festijn worden dat duizenden bezoekers zal trekken. Wij zijn van mening dat dhr Kozijn voorbij gaat aan een aantal zaken betreffende dierenwelzijn, bedreiging voor de instandhouding van de soort alsmede de wijze van omgaan met dieren in het algemeen. Tevens druist dit festijn in tegen het beleid van de regering waarvan erkenning van de intrinsieke waarde van het dier onderdeel is. Dit komt tot uitdrukking in de motivering van een aantal Nederlandse wetten die dieren aangaan. Bij evenementen zoals de palingrookkampioenschappen speelt alleen het element van menselijk plezier en genot, zonder enige reflectie en terughoudendheid op grond van de intrinsieke waarde van het dier. Er is geen enkel steekhoudend argument voor een festijn met dieren als lijdend voorwerp. Een palingrookkampioenschap is dan ook volstrekt onacceptabel. Vooral de gangbare manier van het doden van paling alvorens gerookt te worden is er een van marteling voor het dier in kwestie. De paling wordt namelijk levend bestrooid met zout of in een trommel met een verzadigde zoutoplossing gebracht. Direct op het contact met het zout, dat in de kieuwen en de huid bijt, gaat het dier heftig te keer in een poging de situatie te ontvluchten. Gedurende een half uur neemt de intensiteit van de beweging af tot het dier bewegingloos blijft. Er wordt dan verondersteld dat het dier 'doodgekropen' is. Wetenschappers aan de Universiteit van Utrecht hebben echter aangetoond dat de dieren na een zoutbehandeling van een half uur volstrekt niet dood zijn, maar wel ernstige stress en huidbeschadiging vertonen. Wanneer palingen na zo'n zoutbehandeling overgebracht worden naar gewoon water, reageren zij direct met gecoördineerd gedrag. Dit toont aan dat de hersenen volledig intact zijn en het dier volledig bij bewustzijn is, ook al beweegt het dier aan het eind van het zouten niet meer. Het trauma dat het dier ondergaan heeft, is echter van dien aard, dat het na gemiddeld 18 uur in schoon water alsnog doodgaat. Het spiezen en vervolgens roken van palingen blijkt dus veelal in volledig bewustzijn verkerende dieren te gebeuren. Aangezien uit internationale publicaties blijkt dat het wetenschappelijk geaccepteerd is dat vissen kunnen lijden en dat de zoutbehandeling in het bijzonder als 'niet humaan' beschreven wordt, moet geconcludeerd worden dat het zouten en roken van palingen een ernstige vorm van dierenmishandeling is. In dit verband wijzen wij op artikel 36 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor dieren. Wij verzoeken u daarom dringend het voornemen van dhr Kozijn in de statenvergadering aan de orde te stellen teneinde realisatie van dit 'festijn' te voorkomen". Deze brief is ondertekend door: Ned. Ver. tot Bescherming van Dieren afd. Hilversum en Vechtstreek, afd. Castricum, Limmen en Akersloot, afd. De Peel en afd. Den Haag, Wakker Dier, Animal Freedom, Animal Frontline, St. Werkgroep Kerk en Dier, St. Vissenbescherming, St. Waterpartijen Mens en Dier, EDEV, Dierenbelangen Zuid-Limburg, St. Dierenambulance Park Wildlife, St. Eekhoornopvang Nederland, Rechten voor al wat leeft, Rob Kloosterman (contactpersoon) te Bussum. (Art. 36 lid 1 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren, waarnaar aan het eind van bovenstaande brief wordt verwezen, luidt als volgt. "Het is verboden om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van een dier te benadelen".).

De Stichting Rechten voor al wat Leeft.

Auteur .

pijl omhoog