Contactblad Relatie Mens en Dier oktober 2003 |
Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.
Onderwerpen oktober 2003
|
MEER MENSELIJKHEID T.O.V. DIEREN
Een van onze donateurs was zo vriendelijk een Nederlandstalige
samenvatting te maken van een artikel
dat hij had gelezen, en dat was geschreven door Dr Eugen Drewermann, een
Duits theoloog en psychotherapeut. Het artikel geeft aan
dat niet alleen in Nederland, maar ook in andere Europese
landen ronduit slecht wordt omgegaan met de dieren en
hun rechten. Dr Drewermann heeft zich intensief en in
kritische zin beziggehouden met de relaties tussen de
moderne natuurwetenschappen, de antropologie (d.i. de
leer van de mens) en de theologie. Hij woont in Paderborn,
is r.k. priester en heeft een preekverbod.
Hieronder volgt
de samenvatting van zijn pleidooi voor meer menselijkheid
t.o.v. de dieren.
Ethiek heeft in het denken van velen
alleen maar betrekking op eerbied voor de mens; alleen
het praktische verstand wordt als drager van de ethiek
beschouwd. Hierdoor ontstaat ecologisch een scheiding
van de mens van de hem omringende natuur, en psychologisch
de scheiding tussen verstand en gevoel. De structurele
voorwaarde voor deze ethiek is onderdrukking: innerlijk
door de ervaringen en het gevoel ondergeschikt te maken
aan de dwang van het verstand, uiterlijk in het ten
nutte maken van de wereld door de macht van de kennistoename.
Beschadiging van onze gevoelens en verstoring van de
natuur versterken elkaar wederzijds en treden steeds
meer op: de verwoeste aarde verinnerlijkt zich als een
woestijn in de ziel. De angst voor de lege ruimte in het eigen innerlijk wordt uitgedrukt in de voortschrijdende
globalisering. |
| Een voorbeeld.
Enkele jaren geleden kwamen er steeds meer aanwijzingen
dat een aantal gevallen van de op zich zeer zeldzame ziekte
van Creutzfeldt-Jakob in Beieren met het eten van rundvlees
uit Engeland zou kunnen samenhangen; daar heeft het voederen
van runderen met schapenvlees en slachtafval van runderen
(n.b. hun eigen soortgenoten! - red.) geleid
tot enkele gevallen van "runderwaanzin" (BSE),
en het schijnt niet uit te sluiten dat deze ziekte op
mensen overdraagbaar is. Objectief beschouwd ging het
slechts om een vaststelling van het begin van een verdenking,
doch toen in maart 1996 de media dit thema oppakten stortte
de slachtveemarkt met 50% in. De EU stelde vast, dat circa
vier miljoen runderen in Engeland moesten worden gedood.
Als grond voor dit besluit werd "gezondheidspolitiek"
aangevoerd. In werkelijkheid had het besluit betrekking
op het herstellen van het vertrouwen van de consument
in de betrouwbaarheid van de veehouderijproducten. Het
enige probleem waarover dagenlang werd gedebatteerd was:
de hoogte van de vergoeding voor de vleesvernietiging.
Geen enkele vraag had betrekking op de wetgeving die in
alle geciviliseerde landen aan de agrarische industrie
voorschrijft dat de veehouderij het "fabriceren"
van slachtvlees in overeenstemming met de aard van het
dier laat plaatsvinden. Laten we de Duitse omstandigheden
eens onder de loep nemen: "Overeenstemming mei de
aard van het dier?" 63% van alle runderen, waaronder
de kalveren, wordt in grote aantallen van meer dan 100
dieren gehouden; meer dan 66% van de mestvarkens en 83%
van de leghennen worden in hoeveelheden van meer dan 1000
dieren gehouden en bij de mesthoenders gelden deze aantallen
zelfs voor 99%! |
| Wat deze getallen in werkelijkheid betekenen
kan verduidelijkt worden door de levensgeschiedenis van
een kalf.
Acht dagen na zijn geboorte wordt het jonge diertje van
zijn moeder gescheiden en naar de mestinrichting vervoerd
(in Nederland gebeurt dit al direct na de geboorte!
- red.) waar het met medicamenten wordt volgepompt
en als voedsel voortaan een drank van magere melk krijgt,
welke diarree veroorzaakt. Het diertje krijgt echter géén
water, want het moet blijven dorsten naar de melkpap,
waaraan steeds meer voedingsstoffen worden toegevoegd
en welke tot 38 graden moet worden verwarmd om verdere
diarree te voorkomen. De gevolgen: de dieren zweten bij
het eten, jeuk treedt op, zodat de dieren zich met hun
tong beginnen af te likken. Daarbij komen de uitgetrokken
haren in de pens en bouwen daar vuil en gifstoffen op.
Dat alles wordt gedaan om het kalfje iedere dag meer dan
een kilo in gewicht te laten toenemen. In de melkpap wordt
maar heel weinig ijzer gemengd, zodat de dieren bloedarmoede
blijven houden en hun vlees later op tafel er mooi blank
uitziet. Zware ademhalingsproblemen en storingen in de
bloedsomloop ontstaan; maar men kan zich hier niet om
bekommeren, want al spoedig zal het kalfje zijn doodskist
van vier planken verlaten, om met honderden andere ongelukkigen
bij de stedelijke slachtfabriek afgeleverd te worden.
In zijn gehele leven heeft het nooit in de wei gelopen,
heeft het nooit met zijn soortgenoten gespeeld en gedold,
heeft het nooit de lucht en de zon gezien, zijn hele leven
was een voortdurende kwelling, die voor de fokkers en
mesters zo succesvol is dat deze, mede door de EU-bepalingen
voor de marktwerking, als standaardbedrijfsvoering geldt
op de in hun bestaan bedreigde boerenbedrijven. Deze bedrijfsvoering
wordt dan ook nog eens als voorbeeld naar de landen van
de derde wereld geëxporteerd. En zo gaat het met
alle nuttige dieren. Alleen al in de Bondsrepubliek vegeteren
er jaarlijks meer dan 250 miljoen dieren op deze manier:
kippen in gazen kooitjes, waarin iedere kip over een ruimte
beschikt van één A4-tje, varkens levenslang
tussen twee stangen, zonder stro, op een betonnen vloer,
met als enige bezigheden: opstaan, liggen, vreten en sterven. |
En de politiek?
Natuurlijk is het bekend, dat de bio-industrie op geen
enkele manier in overeenstemming is met de aard van het
dier, maar wat maakt dat uit in het belang van de zelfregulering
van de markt? De economische eisen drijven in Frankrijk
en Duitsland ongeveer 70% van alle boeren naar de ondergang.
Wel stelt de politiek z.g. paal en perk m.b.t. de omgang
met de dieren die voor de consumptie zijn bestemd, door
het opstellen van wetten en regels. Dit blijkt echter
één grote huichelarij te zijn. De wetten
en regels die er zijn worden, met medeweten van diezelfde
politiek, met voeten getreden, en dienen slechts om de
burgers zand in de ogen te strooien. De gehele gigantische
dierenkwellerij komt pas voor het voetlicht zodra ze rechtstreeks
de aandacht trekt. Slechts een enkel vermoeden van medisch
risico voor de mens is voldoende om vier miljoen dieren
bij de wet ter dood te veroordelen en hun kadavers in
de verbrandingsovens van de krachtcentrales "onschadelijk"
te maken. En dát is het punt: Wat is de uiterste
grens waarbij dieren rechteloos zijn tegenover de aanspraken
van de mens??
De politiek discussieert niet over wat de logische consequenties
zouden moeten zijn van de door de bio-industrie zélf
veroorzaakte runderwaanzin: zo spoedig mogelijk een terugkeer
naar de groene landbouweconomie. economische ondersteuning
van de kléine boeren, een consumentenstop voor
vlees uit de bio-industrie. Met andere woorden: een intensief
nadenken ook over onze voedingsgewoonten. Nee, niéts
van dit alles, maar in plaats daarvan een nog strengere
controle van het slachtvlees (denk aan de reclamespot
"effe checken" - red.), nog meer medicijnen
voor de fok- en mestdieren. De profiteurs van de catastrofe
worden weer de bio-industriëlen en de fokkers van
goedkoop vlees. |
De Europese Heilige Koe…
Het is blijkbaar nodig om met een vergelijking aan te
tonen hoe weinig vanzelfsprekend, ja hoe krankzinnig
het is om dieren met miljoenen te laten sterven, als
er slechts een kans van 1:100.000 bestaat, dat het eten
hiervan een ziekte teweeg zou kunnen brengen.
Naar alle waarschijnlijkheid zullen zich bij het begin
van de vakantie in de stadsagglomeratie van München
of Parijs met de topdrukte van het vakantieverkeer honderden
auto-ongevallen voordoen, waarvan vele dodelijk. Ter
bescherming van mensenlevens (en ter ontlasting van
de auto- en ziektekostenverzekeringen!) zou het noodzakelijk
zijn om op korte termijn vier miljoen personenauto's
uit het verkeer te nemen om daarmee de verspreiding
van auto's onder de risicogrens te houden. Maar een
dergelijke gedachte tegen onze heilige koe, de auto,
zou zeker als schandalig worden aangemerkt. Vier miljoen
auto's slechts voor tien dagen stilzetten is al onmogelijk.
Maar vier miljoen runderen (en miljoenen varkens,
kippen en andere vogels tijdens varkens- en vogelpest,
en nog eens miljoenen runderen tijdens de MKZ - red.)
door een kopschot, gifspuit of gasslang te doden, dat
is alleen een economisch probleem. Ergens klopt iets
niet. Iedereen kan dat, hopelijk, opmerken.
Tot zover de samenvatting.
Tien jaar geleden verscheen
van Eugen Drewermann reeds een Nederlandse uitgave van
het boekje: "Over de onsterfelijkheid van de dieren"
(Uitg. De Driehoek, Amsterdam). |
VARKENS
Hoezeer het respect voor het dierlijk leven ontbreekt,
mag maar weer eens blijken uit het volgende:
Eind 2001 startte "Praktijkonderzoek Veehouderij"
een langdurig experiment om er achter te komen wat de
effecten zijn van een vriendelijke en rustige omgang door
de varkenshouder met zijn varkens. Een Australisch onderzoek
had namelijk uitgewezen dat extreme stress een schadepost
van wel f 140,- per varken kon opleveren. Hierover hebben
wij geschreven in ons contactblad van april 2001. Wij
waren hoopvol gestemd, want behalve de economische voordelen
die een vriendelijke bejegening van de dieren voor de
varkenshouder met zich zou meebrengen, zouden de dieren
wellicht zelf hier nu ook eens baat bij hebben! Wat schetst
onze verbazing én ergernis toen wij in "BOERDERIJ"
van 22-07-2003 de onderzoeksresultaten lazen: "Ruige
omgang, betere resultaten"! Maak vooral veel lawaai,
trap tegen de schotten, til de biggen aan de achterpoten
op (maakt niet uit of de poten uit de kom schieten,
zolang het onze eigen "poten" maar niet zijn!
- red.), zet de biggen bij het verplaatsen naar een
ander hok vooral niet fatsoenlijk op de grond, maar laat
ze van een hoogte van 20 cm vallen! De dieren mogen geen
energie overhouden (hé, was dat eerst niet
altijd andersom? Kregen de dieren juist nooit bewegingsvrijheid
omdat ze snel dik en vet moesten worden? - red.),
dus bezorg ze maar flink wat stress, dat geeft meer vlees
en minder spek! 
Imago
Ook lazen wij (n.b. in hetzelfde nummer van "BOERDERIJ")
een interview met de voorzitter van het Productschap
voor Vee en Vlees, die klaagde dat het imago van de
varkenssector zo slecht was geworden. Om dit imago te
verhogen zou o.a. het dierenwelzijn moeten verbeteren.
Ja ja…! In een ingezonden brief naar het blad "BOERDERIJ"
hebben wij o.a. de volgende tip aan de varkenshouders
gegeven: "Geef uw biggen en varkens de ruimte en
stro! Moet u eens zien hoe ze hun energie gebruiken,
niet door geweld en stress, maar door beweging, spel
en plezier!" Onze ingezonden brief is wel in "BOERDERIJ"
geplaatst, maar onze tip aan de varkenshouders heeft
de redactie "wijselijk" weggelaten!
Onderzoek…, onderzoek…, onderzoek….
De tegenstrijdigheid tussen de weerzinwekkende onzin
die uit het betreffende onderzoek naar voren kwam, en
het eerdergenoemde Australische onderzoek bewijst maar
weer eens dat ai dit nutteloze en geldverslindende geëxperimenteer
slechts dient om onderzoekers (op ons aller kosten!)
"van de straat" te houden. |
KREUPELE KOEIEN
Behalve varkens, kalveren, kippen, kalkoenen, konijnen
etc. komen nu ook steeds meer de koeien in beeld als het
gaat om zaken die het welzijn van deze dieren in gevaar
brengen. Dat in hete perioden, zoals wij die in de afgelopen
zomer hebben gehad, de weidegang voor de dieren vaak een
kwelling kan betekenen omdat er dikwijls geen bomen zijn,
waardoor de dieren de hele dag van schaduw verstoken zijn
en in de brandende zon moeten staan en liggen, wordt nu
algemeen erkend. Dat er, aan de andere kant, steeds meer
koeien het hele jaar in de stal worden gehouden en dus
helemaal niet meer buiten komen, is ook al geruime tijd
bekend. Maar dat vele koeien kreupel zijn, vanwege een
verkeerde inrichting van de stal, kwam in mei van dit
jaar naar voren uit een onderzoek van Praktijkonderzoek
Veehouderij en ID Lelystad. Maar liefst 25%! van alle
koeien is werkelijk kreupel: deze dieren lopen abnormaal
of kunnen hun natuurlijke bewegingen onvoldoende afmaken.
Wij citeren "BOERDERIJ" van 20 mei 2003: "Een
nog veel hoger percentage van de koeien heeft subklinische
klauw- en beengebreken, die zich nog niet uiten in daadwerkelijk
kreupel zijn. De onderzoekers vinden het een foute ontwikkeling
dat boeren een aantal kreupele koeien gewoon accepteren.
De voornaamste oorzaak van het groeiende percentage kreupele
koeien is volgens de onderzoekers de ligplaats. De stallen
uit de jaren '70 en '80 zijn gebouwd op de maten van de
koeien van toen. Nu zijn koeien groter (steeds groter
gefokt voor hogere melkproductie! - red.) en hebben
ze moeite met de boxafmeting. Vooral de diepte van de
box maakt dat koeien niet goed gaan liggen en staan. Doordat
ze zich te vaak in de goede positie moeten wringen, ontstaan
gewrichtsontstekingen en beschadigingen. Dat resulteert
in kreupelheid". Tot zover "BOERDERIJ".
Adviezen
In het artikel worden adviezen gegeven voor o.a. een
betere inrichting van de stal. Wij vrezen echter dat,
zolang de adviezen niet worden omgezet in wettelijke
voorschriften, er weinig gevolg aan zal worden gegeven!
Wij hebben de minister van LNV dan ook per brief gevraagd
hiervoor regels op te stellen, en deze dan ook middels
een goede controle te laten naleven. |
ONVERDOOFD (RITUEEL) SLACHTEN
Terwijl in óns land de discussie over het onverdoofd
slachten lijkt te zijn doodgebloed, is het opvallend dat
deze juist in andere landen weer oplaait! Zo meldde het
"Nieuw Israëlitisch Weekblad" van 20 juni
jl., dat de FAWC (de Farm Animal Welfare Council - een
door de Britse overheid bekostigde Raad voor het welzijn
van landbouwhuisdieren) de Britse regering een rapport
heeft aangeboden, waarin wordt geadviseerd een bedwelming
voor de slacht verplicht te stellen.
Uiteraard ondervindt het FAWC-rapport veel tegenstand
van de Joodse en Islamitische groeperingen in Engeland.
Op dit moment is de Engelse regering bezig met het consulteren
van de verschillende partijen, voordat er beslissingen
genomen gaan worden. "Dit proces kan twee á
drie maanden duren", aldus het "Nieuw Israëlitisch
Weekblad". Wij hopen u in het volgende contactblad
de beslissing van de Britse regering te kunnen melden.
En in Nederland?
Zoals gezegd: de discussie in Nederland over dit onderwerp
lijkt verstomd. We weten het: Wij autochtone Nederlanders
zijn geen haar beter dan wie dan ook als het gaat om
dierenwelzijn en dodingsmethoden. Vooral dat laatste
is maar weer eens gebleken tijdens de varkenspest, MKZ
en vogelpest van de afgelopen tijd. Toch willen wij,
enigszins gestimuleerd door het Engelse FAWC-rapport,
hieronder nog eens in vogelvlucht memoreren wat Rechten
voor al wat leeft heeft gedaan om het onbedwelmd (ritueel)
slachten van miljoenen slachtdieren in ons land tegen
te gaan.
- 15 december 1972: moslims vragen ontheffing voor
ritueel slachten. Wij zenden een telegram aan toenmalig
Minister Vorrink: "Verzoeken met klem geen ontheffing
te geven voor het slachten zonder voorafgaande bedwelming.
Deze schande kent geen grenzen".
- 16 oktober 1976: Onbedwelmd ritueel slachten door
Moslims toch toegestaan. Voor de Joodse gemeenschap
was het al veel langer toegestaan. Wij sturen een
ingezonden brief naar alle dagbladen.
- oktober 1977: Vanaf nu mag wettelijk in alle slachthuizen
door Moslims onbedwelmd worden geslacht, niet alleen
voor het jaarlijks Offerfeest, maar ook voor dagelijkse
consumptie. Toch worden nog honderden schapen clandestien
geslacht (in woningen, pensions en zelfs langs de
openbare weg).
- oktober 1980: Start handtekenactie tegen het ondeskundig
en ónbedwelmd ritueel slachten.
- 25 mei 1983: Aanbieden ruim 30.000 handtekeningen
aan toenmalig Staatssecretaris Van der Reijden van
het Min. van WVC. Na afloop van het zeer positieve
gesprek met dhr Van der Reijden laat het ministerie
zélf een persbericht hierover uitgaan naar
het ANP.
- 27 augustus 1984: Wij zijn aanwezig bij het Islam-Symposium,
waar het rituele slachten centraal staat.
- 30 oktober 1984: Dagblad Trouw schrijft: "Van
der Reijden voor verdoving bij ritueel slachten. Hij
wil dat bereiken door voorlichting aan en overleg
met vertegenwoordigers van de diverse Islamitische
groeperingen in ons land". Onze hoop is echter
spoedig vervlogen, want
- 24 september 1985: Dagblad Telegraaf. Eisen voor
rituele slacht worden soepeler.
- 5 augustus 1987: Tien dierenorganisaties, waaronder
Rechten voor al wat leeft, bieden gezamenlijk petitie
aan aan de ministers Brinkman en Braks van resp. WVC
en LNV, zonder resultaat. De veelgeprezen "samenwerking"
loopt al spoedig dood.
- oktober 1991: Start petitie-antwoordkaartenactie
tegen het onbedwelmd ritueel slachten én tegen
export ritueel geslacht vlees, gericht aan resp. ministeries
van WVC en LNV. Wij wijzen op de prima mogelijkheid
van een reversibele (omkeerbare) elektrische bedwelmingsmethode.
- 28 oktober 1991: In een brief aan alle Eerste-Kamerleden
i.v.m. het (toen nog) wetsvoorstel Gezondheids- en
Welzijnswet voor Dieren schreven wij over ritueel
slachten het volgende.
"Onze dringende wens is: een bedwelming voor
de rituele slacht én een verbod op de export
van onbedwelmd ritueel geslacht vlees. Hierover hebben
wij op 26 september '91 de ministers van WVC, LNV
en Justitie aangeschreven, alsmede alle Eerste- en
Tweede-Kamerleden, en ons schrijven was voorzien van
wetenschappelijke argumenten. Van WVC ontvingen wij
een nietszeggend, 5-regelig antwoord. Van LNV en Justitie
hebben wij nog niets vernomen. Het vreemde is, dat
de elektrische bedwelming reeds in 1987 werd aanbevolen
n.b. door Moslimleiders op een bijeenkomst onder auspiciën
van de Wereld Gezondheidsorganisatie WHO. Dit staat
te lezen in een WHO-rapport dat wij u desgewenst gaarne
toesturen".
- 3 november 1992: Aanbieden van twee maal 3000 petitie-antwoordkaarten
aan ministeries van WVC en LNV. Wij wijzen hierbij
ook op de onrechtvaardigheid dat afgekeurd ritueel
geslacht vlees door de Nederlandse slagerijen wordt
verkocht, zodat elke Nederlander het risico loopt
ritueel geslacht vlees te kopen.
- oktober 1995: Start overleg op ministerie LNV met
Moslimgroeperingen, Dierenbescherming en Rechten voor
al wat leeft over het Islamitisch en Israëlitisch
slachten.
- 26 mei 1997: Bezoek aan en gesprek met Prof. dr
Mohammed Hawari in Aken (Duitsland) i.v.m. zijn positieve
adviezen inzake bedwelming slachtdieren, welke hij
in juni/juli '97 zal uitbrengen op een congres van
het Islamitisch Internationale College van Schriftgeleerden
in Koeweit en Saoedi-Arabië.
- juli 1997: Volgens Prof. Hawari is nu door b.g.
College voor alle Europese landen waar volgens de
Islamitische ritus wordt geslacht een bedwelming toegestaan!
- 1 december 1997: Europees Halalcongres in Den Haag,
waar Prof. Hawari tot onze verbazing, teleurstelling
en verslagenheid toch weer terugkrabbelt en pleit
tégen een bedwelming.
- 25 juli 2000: Wij hebben een gesprek met dhr. S.
Badloe, alg. directeur van Imamin Fresh Food Company,
i.v.m. het z.g. Halal-vlees. Dhr. Badloe was (volgens
zijn zeggen) vóór bedwelming, maar ook
voor een diervriendelijk bestaan van de slachtdieren.
Er zou, ook voor ritueel geslacht vlees, een Halalkeurmerk
komen dat garant zou staan voor de Koranvoorschriften
en ook voor alle eisen van dierenwelzijn, inclusief
bedwelming voor de slacht.
- 18 november 2000: Laatste bijeenkomst overleg op
ministerie LNV dat in oktober 1995 startte. Het is
en blijft waardeloos. In vijf jaar tijd is er niets
maar dan ook niets bereikt.
- 21 juni 2001: Congres "Halalkeur schept duidelijkheid"
in Den Haag. Tijdens dit congres de officiële
oprichting van de Stichting Nationale Halalkeur. Wij
zijn hierbij aanwezig. Dierenwelzijn zou nadrukkelijk
aandacht krijgen. Een jaar later lezen wij in de reglementen
van de nieuwe stichting dat bedwelming van slachtdieren
NIET IS TOEGESTAAN, maar dat aan de eisen van het
betreffende land tegemoetgekomen dient te worden.
Wel, de Nederlandse overheid eist geen bedwelming,
dus blijft alles zoals het is.
- augustus 2003: Wij krijgen een telefoontje van
de Nederlandse Moslimomroep: Of wij wel weten dat
het Halalgekeurde vlees, met het Halalkeurmerk, helemaal
niet van diervriendelijk gehouden dieren komt, maar
gewoon van bioindustrie-dieren!
|
 |
| Beste lezer, hebt u het ooit zo zout gegeten? Wat moeten
wij nog meer doen? Natuurlijk, terecht kunnen allochtonen
tegen ons autochtonen zeggen dat wij eerst maar eens
"ons eigen straatje moeten schoonvegen"! Juist,
dat proberen wij ook, al vele jaren lang. Maar ondertussen
gebeurt het hier allemaal maar in dit land, door autochtonen
én allochtonen, onder éénzelfde
lakse en onverschillige overheid. |
DIERPROEVEN VOOR COSMETICA
In het januari-nummer van ons contactblad schreven wij
over het komende Europese verbod op cosmetica-dierproeven
in 2009, en ook over hoe mager dit verbod zou worden (alleen
de eindproducten moeten dierproefvrij zijn, voor de afzonderlijke
bestanddelen blijven dierproeven toegestaan zolang er
geen alternatief voor is; dit laatste is natuurlijk geen
stimulans voor de cosmetica-industrie om alternatieve
testmethoden te gaan ontwikkelen!)
Wij zijn altijd zéér sceptisch over hoopvolle
toezeggingen, die dan ook nog eens pas over een aantal
jaren zullen worden gerealiseerd. Meestal komt er onderweg
in de tijd dan tóch weer een kink in de kabel.
Zo ook hier?? Wij citeren voor u een bericht uit TROUW
van 20-8-'03.
"Frankrijk tegen verbod dierproeven
Het verbod op dierproeven zet de cosmetica-industrie
op achterstand en levert nauwelijks winst op voor het
dierenwelzijn in de Europese Unie. Met die klacht stapt
Frankrijk naar het Europees Hof van Justitie, aangemoedigd
door zijn omvangrijke cosmeticasector.
Dit jaar besloten de lidstaten van de EU tot een bijna
totaalverbod op dierproeven voor cosmetica in 2009.
Momenteel worden er in de cosmetica-industrie van de
EU jaarlijks zo'n 38.000 dieren opgeofferd aan vivisectie.
Frankrijk, dat een aantal van 's werelds grootste cosmeticaconcerns
huisvest, is het enige EU-land dat nog een programma
heeft voor vivisectie. Het economische belang is evident,
maar het land gooit het bij de Europese rechter over
een andere boeg. Volgens de Fransen botst de ban op
dierproeven met het streven naar een vrije wereldhandel.
Landen buiten de EU gaan namelijk wél door met
dierproeven, stelt Frankrijk, waardoor er voor de industrie
in de EU een ernstig concurrentienadeel ontstaat. Frankrijk
stelt bovendien dat het effect van de maatregel voor
het dierenwelzijn in de EU verwaarloosbaar klein is
(klein? 38.000 dieren! En elk dier is er één
te veel! - red.), terwijl het risico voor de volksgezondheid
flink groter wordt als cosmeticaproducten niet meer
op dieren kunnen worden getest". Tot zover TROUW.
Het laatste is natuurlijk altijd de grote smoes waarmee
men dierproeven tracht te rechtvaardigen. Het is echter
maar al te vaak gebleken dat dierproeven geen énkele
garantie bieden tegen allerlei vormen van huidirritatie
en eczeem! |
|
|
|
|
|
