Contactblad oktober 2001 |
Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.
Onderwerpen
|
HOOPVOL NIEUWS VOOR DE LEGKIP
Eindelijk is er weer eens goed of in elk geval hoopvol
nieuws te melden voor de legkip.
Er bestaat een reële kans dat de z.g. 'verrijkte
kooi', waarover wij in ons contactblad van juli 2000
uitvoerig hebben geschreven, en die in 2003 bedrijfsklaar
zou zijn, niet doorgaat. Minister Brinkhorst is van
plan om deze kooien, die nauwelijks méér
ruimte bieden aan de legkippen dan de traditionele legbatterij-kooien,
en waar de dieren nog steeds dicht op elkaar opgesloten
én op het gaas zitten, vanaf 2012 te verbieden,
net als álle legbatterijsystemen, en nieuwbouw
vanaf 2003 al niet meer toe te staan! De minister wil
dat legbatterijhouders radicaal overschakelen op scharrelsystemen.
De Tweede Kamer lijkt dit standpunt van de minister
te steunen, maar een definitief besluit zal dít
najaar worden genomen.
Duitsland
Ook de Duitse landbouwminister Renate Künast is
allerminst gecharmeerd van de z.g. 'verrijkte kooi'.
"Een kooi is een kooi", zegt mevrouw Künast,
en ook zíj wil deze vanaf 1 januari 2012 totaal
verbieden. Met de traditionele legbatterij maakt zij
al helemaal korte metten.
Waar in de EU (en ook in Nederland) hiervoor pas op
1 januari 2012 definitief het doek valt, wil Minister
Künast reeds vanaf 2007 in Duitsland hier een eind
aan maken. Of zij dit doel zal bereiken hangt nog af
van de Bondsraad en dan nog van de Duitse deelstaatregeringen.
In elk geval: het rommelt nu stevig in Europa, en de
afschuwelijke en misdadige legbatterijen en aanverwante
kooisystemen staan nu toch echt op instorten!
Eenwording scharrel- en volière-eieren
Ook in de langverwachte eenwording van scharrel- en
volière-systemen voor legkippen lijkt nu eindelijk
wat tekening te komen. De ambtelijke molens leken op
dit punt lange tijd helemaal stil te staan, maar er
is nu toch echt beweging:
Met ingang van 1 januari 2002 zullen we in geen enkele
winkel meer volière-eieren aantreffen! Dit komt
dan niet doordat het volière-systeem zou worden
afgeschaft (gelukkig niet!), maar doordat het volière-ei
vanaf die datum ook als scharrelei mag worden verkocht!
Wij zijn daar zeer verheugd over, want de naam 'volière-ei'
was er de oorzaak van dat dit ei nooit zo'n doorslaand
succes is geworden als het scharrelei, terwijl het volière-systeem
minstens zo diervriendelijk is als het traditionele scharrelsysteem.
Waarschijnlijk zullen bepaalde voorwaarden voor de scharrelschuur
(al of niet met etage-stellingen) iets worden aangepast.
In de EU-richtlijn van juli 1999 staat dat er maximaal
9 kippen per m2 mogen worden gehouden in alternatieve
systemen, dus ook in de scharrelschuur. In Nederland
zijn dat er altijd 7 per m2 geweest. Of dat er ook 7
per m2 zullen blijven is een vraag die momenteel nog
ter beantwoording bij de Raad van State ligt. Maar ook
al zal de bezettingsgraad misschien íets hoger
worden dan in de huidige scharrelschuur, als er een etage-stelling in de scharrelschuur komt te staan, zullen
de kippen ongeveer dezelfde scharrel- en fladderruimte
krijgen welke zij nu in de huidige voliêre-stal hebben.
En wat naar onze mening het belangrijkste is: de eenwording
maakt het voor legbatterijhouders nú al aantrekkelijker
om over te schakelen op scharrel. De dieren zullen niet
meer in gazen kooien opgesloten zitten, maar zullen
zich vrij door de hele stal kunnen bewegen, scharrelen,
fladderen, hun ei rustig in een legnest kunnen leggen,
kortom: op alle punten wordt enorm tegemoetgekomen aan
hun natuurlijke behoeften! En dat niet alleen in Nederland,
maar in de hele Europese Unie!
Met grote dankbaarheid denken wij dan toch weer terug
aan de oprichtster van Rechten voor al wat leeft, mevrouw
M. van Oosten-Poortman,
die op 24 september vorig jaar overleed. Zíj
is het immers geweest die voor deze gunstige ontwikkeling
voor de legkippen ruim 30 jaar geleden de basis heeft
gelegd! |
BOMEN VOOR KOEIEN
Hebt u op die hete dagen in augustus ook zo lopen puffen?
Weinigen van ons zullen bij een temperatuur van hoger
dan 30° C. in de zon zijn gaan zitten, behalve dan
aan het strand, waar de zee dan weer voor de nodige
afkoeling zorgt. Wij zoeken liever de schaduw of we
blijven in huis, waar we zoveel mogelijk de zon weren.
Hebt u op die hete dagen ook aan de dieren gedacht
die in de wei lopen? Koeien, paarden, schapen….
Hoe blij wij ook zijn dat deze dieren tenminste niet
in een stal opgesloten zitten, het buiten moeten bivakkeren
in de hete zon is ook geen pretje! Al jaren ergeren
wij ons eraan dat de weidedieren praktisch geen schaduwplekje
meer kunnen vinden om de brandende zon te kunnen ontwijken.
Door o. a. schaalvergroting en ruilverkaveling zijn
bomen, struiken en heggen veelal verdwenen uit de weilanden,
die zich thans kenmerken door de lange rechte sloten
die de groene kale vlaktes van elkaar gescheiden gehouden.
Is het niet misdadig om de dieren zo de gehele dag,
in zonnige zomers dag-in-dag-uit bloot te stellen aan
de verzengende hitte op tropische dagen?
Campagne 'Bomen voor koeien'
Wij zijn dan ook erg gelukkig met het initiatief van
Stichting wAarde, VARA's Vroege Vogels en Landschapsbeheer
Nederland, welke organisaties vorig jaar mei gezamenlijk
startten met hun campagne 'Bomen voor koeien'. Deze
campagne heeft als doel: het planten van zoveel mogelijk
bomen, boompjes en struiken in of langs de Nederlandse
weilanden. En het leuke is dat iedereen hieraan kan
meehelpen: door 7 euro over te maken op het gironummer
van de Stichting wAarde ontvangt men een 'Bomen-voor-koeien'-certificaat
en wordt van dat geld een boompje of struik geplant,
zodat de dieren in dát weiland wat schaduw kunnen
vinden. In het voorjaar van dit jaar waren reeds 7000 'Bomen voor koeien' geplant. De komende twee jaar streeft
men naar totaal 50.000 bomen en struiken. (De campagne is per 1-4-2009 beëindigd, red). |
HALAL EN DIERENWELZIJN
Op 21 juni 2001 vond in het gebouw van de Kamer van
Koophandel Haaglanden te Den Haag de officiële
oprichting plaats van de Stichting Nationale Halalkeur.
Dit gebeurde tijdens een congres met de naam "Halalkeur
schept duidelijkheid". Het landelijk erkende Halalkeurmerk
moet aan Moslimconsumenten de garantie bieden dat het
voedsel daadwerkelijk op halalwijze (dus volgens de
religieuze voorschriften) wordt geproduceerd.
Ritueel slachten
Wanneer u het voorgaande leest denkt u natuurlijk onmiddellijk
aan het rituele
slachten, het slachten waarbij zónder bedwelming
vooraf bij slachtdieren de halsslagaders worden doorgesneden.
En dít is juist de reden waarom wij (op uitnodiging)
aanwezig waren op dit congres en de oprichting van deze
stichting. Want, de Stichting Nationale Halalkeur mikt
níet op de éérste generatie Moslims,
die hier jaren geleden naar Nederland zijn gekomen,
en die hun tradities meenamen uit hun geboorteland.
De doelgroep van de Stichting Nationale Halalkeur is
de jonge generatie Moslims, die toch wat vertrouwder
zijn met de moderne ontwikkelingen en mogelijkheden,
zoals bijvoorbeeld het bedwelmen van slachtdieren.
Voorwaarden
Diverse sprekers traden op en het woord 'dierenwelzijn'
is heel wat keren gevallen. De voorwaarden waaraan o.a.
producenten en slachterijen moeten voldoen om in aanmerking
te komen voor het Halalkeurmerk moeten nog nader worden
ingevuld, maar wij hebben goede hoop dat dierenwelzijn
een (grote) rol gaat spelen.
Toegezegd is dat gestreefd gaat worden naar een bedwelming
voor de ritueel te slachten dieren, maar ook voor het
welzijn van de dieren tijdens hun leven zouden nadere
regels worden gesteld. De heer S. Badloe, met wie wij
vorig jaar in het kantoor van zijn bedrijf Imamin Halal
Food Group B.V. te Weesp een gesprek hebben gehad (de
heer Badloe is algemeen directeur van dit bedrijf) heeft
zitting in het bestuur van de nieuwe stichting, en hij
heeft ons de indruk gegeven een zeer vooruitstrevende
rol in e.e.a. betreffende het dierenwelzijn te zullen
gaan vervullen. Uiteraard houden wij de vinger aan de
pols. In de toekomst hopen wij u hier positief over
te kunnen berichten.
Wij wensen de Stichting Nationale Halalkeur veel succes
en hopen vurig dat ook de dieren nu eens mogen gaan
'profiteren' van een betere regelgeving via dit nieuwe
keurmerk. |
|
NERTSFOKKERIJEN
Diverse malen lazen wij de laatste tijd in de pers over
het loslaten van nertsen uit hun benarde kooitjes. Als
degenen die de diertjes uit hun kooien bevrijden dit
doen om het onderwerp weer in de publiciteit te krijgen,
dan hebben ze hun doel bereikt. Maar de dieren zélf
zijn nauwelijks gebaat bij een dergelijke actie, of
het moest zijn dat ze eerder de dood vinden (door het
verkeer, door verhongering etc.) en ze dus eerder uit
hun lijden worden verlost dan door de fokkers was gepland.
Veel nertsen werden echter weer gevangen, hetgeen voor
de dieren toch ook weer zéér stressvol is!
Emotioneel gezien kunnen wij het begrijpen, dat men
tot zo'n bevrijdingsactie overgaat. Wat geeft immers
méér voldoening dan een gevangen schepsel
de vrijheid terug te geven? Het geeft ook weer hoe een
buitengewone onvrede er leeft binnen de samenleving
over het opsluiten van dieren, zeker van roofdieren
als nertsen, en dat alleen voor een luxe product als
bont! En in dát opzicht hebben acties als deze
tóch ook mede bijgedragen tot het wetsvoorstel
van Minister Brinkhorst: een verbod op de nertsfokkerijen.
Kritiek van Europese Commissie
In mei van dit jaar lazen wij in de pers dat de Europese
Commissie kritiek heeft op het wetsvoorstel van Minister
Brinkhorst om de nertsenfokkerijen in Nederland te verbieden. Volgens de Commissie zou de minister het vrije handelsverkeer
in de Europese Unie belemmeren. Navraag bij het Ministerie
van Landbouw leverde ons de informatie op dat de kritiek
van de Europese Commissie het wetsvoorstel niet zal
kunnen tegenhouden. Het voorstel moet nog worden goedgekeurd
door de Tweede en Eerste Kamer. Wanneer het wetsvoorstel
door het Parlement zal worden behandeld, is nog onbekend.
In Nederland oefenen circa 200 nertsenfokkers hun bedrijf
uit. Per jaar worden door deze bedrijven samen zo'n
2,8 miljoen pelsen geproduceerd, hetgeen zo'n 160 miljoen
gulden oplevert. Na Denemarken is Nederland daarmee
de grootste bontproducent in de Europese Unie. Merkwaardig
dat deze commissie géén bezwaren heeft
geuit toen Groot-Brittannie vorig jaar een zelfde verbod
liet uitgaan! |
LEVEN ALS KAT EN HOND
Gedomesticeerde katten en honden zijn dikwijls gedwongen
met elkaar samen te leven, soms zelfs in hetzelfde huis.
Katten hebben een uitgebreide sociale organisatie ontwikkeld.
De dominante kat gedraagt zich alsof hij op een voetstuk
staat, met alle lagergeplaatsten onder zich. De 'kattenkoning'
wordt geëerbiedigd wanneer hij als eerste voedsel
of een slaapplaats opeist. In plaats dat lagergeplaatste
katten onderdanigheid tonen of vredelievende gebaren
maken ten opzichte van de dominante kat, zal een lagergeplaatste
kat het bestaan van de meer dominante kat vaak domweg negeren.
Bij katten drukt elk individu zijn status uit door de
hoeveelheid ruimte die hij bezet houdt en bereid is
te verdedigen. De hooggeplaatste kat kiest niet alleen
een groot territorium, maar ook de hoogste plekken,
zoals bovenop de kast of op een boekenplank, vanwaar
hij het territorium het best kan overzien. Dit verschijnsel
is soms een uitkomst in een huis waar honden en katten
moeten samenleven.
Katten communiceren d.m.v. miauwen, blazen, grauwen,
grommen, gillen, piepen en kwetteren. Het bekendste
geluid is spinnen. Miauwen schijnt een soort eis in
te houden, ter activering van het menselijk personeel
van de kat. Het wordt geproduceerd wanneer de kat honger
heeft en te eten wil hebben, of wanneer de kat naar binnen of naar buiten wil. Zij miauwen zelden tegen
soortgenoten of andere dieren. Grauwen en grommen zijn
agressieve signalen, soms voortkomend uit angst. De
boodschap is: kom niet dichterbij!
Lichaamstaal
De gelaatsuitdrukkingen van de kat komen overeen met
die van de hond. Staren met grote ogen is een bedreiging.
Met de ogen knipperen betekent een geruststelling. Halfopen
ogen betekent vertrouwen en ontspanning. Bij tevredenheid
staan de oren overeind en voorwaarts gericht. Een bange
kat heeft de oren naar achteren gericht. Bij agressie
draaien de oren naar buiten.
Hoewel katten en honden beide met hun staart kwispelen,
is de betekenis geheel verschillend. Een kat met een
zwaaiende staart betekent: ga maar een straatje om.
Hij wil de afstand vergroot hebben; het duidt op toegenomen
spanning of agressie. Dikwijls slaan katten met hun
staart heen en weer voordat ze uithalen. Bij onderwerping
laten ze hun staart tussen de poten hangen; als de staart
een soort L-vorm krijgt is dit een signaal van agressie
en deze is het dwingendst wanneer ook de rug nog gekromd
is. De staart in de lucht met een lichte kromming betekent
een vriendelijke begroeting. Een verticale staartstand
kan bij katten ook een andere betekenis hebben: een
angstige kat zet zijn haren op, kromt zijn rug, maakt
zijn staart dik en draagt deze rechtovereind.
Katten wrijven hun lichamen tegen voorwerpen of individuen
aan en laten daarmee hun geur achter op dat voorwerp
of individu. Dit aanbrengen van geuren helpt om een bekende van een vreemde te kunnen onderscheiden.
Om honden en katten aan elkaar te laten wennen als
ze al volwassen zijn kan het zinvol zijn om ze eerst
met elkaars geur te confronteren, door een lapje waar
hond of kat op gelegen heeft in elkaars mand te leggen.
Ook is het goed om hen bij alle plezierige dingen, zoals
eten, of het uitlaten van de hond, met elkaar te confronteren,
zodat de gewoonte is: als de hond en de kat elkaar zien,
gaat dat gepaard met iets plezierigs. Het vergt wat
eigen initiatief, maar als het lukt is het ook de moeite
waard geweest. Mocht het onverhoopt toch tot een ernstig
gevecht komen, gooi dan een deken of handdoek over de
koppen heen, waardoor ze even het gevecht staken door
de verblinding, en de vechtersbazen uit elkaar gehaald
kunnen worden als het echt nodig is. |
COMMUNICATIE MET DIEREN
"In onze huidige maatschappij is verbale communicatie
één van de belangrijkste manieren om gevoelens
en gedachten over te brengen op anderen. Gaan we naar
een ander land, dan leren wij gewoon een buitenlandse
taal of gebruiken onze handen of gelaatsuitdrukkingen
om ons verstaanbaar te maken.
Ook in de dierenwereld kennen we deze vormen van communicatie.
Denk aan een hond die blaft tegen een indringer, zijn
lip optrekt of met de staart tussen de poten wegrent.
Bijna iedereen kan dit 'vertalen' in waaksheid, agressie
en angst. Hier houdt het wat de mens betreft vaak op
qua communicatie met dieren. "Dieren kunnen toch
niet tegen ons praten", wordt dan gezegd.
Maar dieren communiceren ook nog op een non-verbale
manier, namelijk op telepathische wijze. Dit is gebaseerd
op energie-overdracht. Niet alleen dieren onderling,
maar ook met de mens kan een dier op telepathisch niveau
contact maken.
Op deze wijze kunnen dieren hun gevoelens, gedachten
of wensen aan ons kenbaar maken. Concreet houdt deze
vorm van communiceren in dat wij dieren veel beter leren
begrijpen. Mensen die als dierencommunicator werkzaam
zijn, kunnen helpen de mens-dierrelatie te verbeteren."
Het bovenstaande lazen wij in een folder van dierkundig
ingenieur en dierencommunicator Crista Veenstra, en
zij verzocht ons iets over haar werk te willen schrijven.
Gaarne willen wij enkele punten noemen waarmee Crista
Veenstra uw dier en u bij terzijde wil en kan staan.
- - Eigenaren helpen die een betere relatie willen met
hun huisdier of het verhelpen van gedrags-/emotionele
problemen van dieren.
- - Opsporen van pijn of andere fysieke problemen bij
dieren.
- - Begeleiding van zieke en stervende dieren en hulp
bieden aan eigenaren bij het rouwproces.
- - Opsporen van vermiste of weggelopen dieren.
Wilt u contact opnemen met Crista Veenstra, dan kunt
u haar telefonisch bereiken onder tel. nr. 0525-634094.
Emailen kan ook: C.Veenstradierencom@planet.nl.
|
|
HET PALINGROOK"FESTIJN"
In ons vorig contactblad gingen wij in op de plannen
voor het kampioenschap palingroken in Kortenhoef op
l september 2001. Ook over de tegencampagne, op initiatief
van dhr. R. Kloosterman, waarbij een 16-tal dierenorganisaties,
waaronder Rechten voor al wat leeft, ondersteuning boden,
schreven wij uitvoerig. Over deze campagne is in diverse
kranten geschreven, en ook Vroege Vogels heeft er enkele
malen melding van gemaakt.
Op 31 juli j l. hadden wij, samen met dhr. Kloosterman,
op uitnodiging een gesprek met de organisator van het
palingrookkampioenschap: de Vechtplassen Palingrook
Commissie in Kortenhoef. Van alle ondersteunende organisaties
was Rechten voor al wat leeft, ondersteund door Dr.
R. Hoenderken (deskundige op het gebied van
bedwelmen en doden van dieren, ook van palingen), uiteindelijk
de enige die bij dit gesprek aanwezig was.
Tot de tanden gewapend kwamen wij daar aan, en alle
argumenten tegen de huidige dodingsmethode gingen over
de tafel, maar ook het feit dat de paling een diersoort
is die wordt bedreigd in zijn voortbestaan.
Bedreigde diersoort
Het is bekend dat de paling zich alleen voortplant in
de Sargassozee (bij de Bermuda-eilanden). De glasaaltjes
die daar worden geboren zwemmen in anderhalf jaar tijd
over de Atlantische Oceaan naar de Europese binnenwateren.
Als ze ca 10 jaar oud zijn zwemmen ze weer terug naar
de Sargassozee om zich voort te planten. De glasaaltjes
nu worden massaal gevangen om te worden gemest in de
Europese palingkwekerijen. In deze kwekerijen kan dus
geen voortplanting plaatsvinden. Door de massale vangsten,
waar géén voortplanting tegenover staat,
is de palingstand inmiddels dramatisch achteruitgegaan.
Een vertegenwoordiger van het Productschap Vis (dhr.
Van Eyk, die het gesprek ook bijwoonde, trok deze achteruitgang
in twijfel. Wij weten echter dat dit door het RIVO (Rijksinstituut
voor Visserij Onderzoek) wordt bevestigd. Het is zelfs
gebleken dat in Nederland de palingstand nog geen 2%
is van de stand in de beginjaren '80!
Staatssecretaris Faber van Landbouw vindt het echter
nog te vroeg om op dit punt maatregelen te nemen. Blijkbaar
wil zij wachten tot de palingvissers en -kwekers hun
eigen bron van inkomsten hebben uitgeroeid. Onbegrijpelijk
dat milieu-organisaties hierover niet aan de bel trekken,
want door het uitsterven van een (zoveelste) diersoort
zal natuurlijk het eco-systeem nog meer worden aangetast
dan het nu al is!
De dames en heren van de Palingrook Commissie bleken
open te staan voor onze argumenten, zeker die waar het
de wreedheid van de huidige dodingsmethode betreft.
Men was het met ons eens dat er een betere methode moest
worden toegepast. Het is dus duidelijk dat wij hiervoor
steeds maar weer het ministerie en de
Vaste Commissie voor landbouw moeten lastigvallen. De
Vechtplassen Palingrook Commissie was niet van plan
het kampioenfestijn op 1 september af te gelasten; dit
hadden wij ook niet verwacht. Maar wél kregen
we van harte toestemming om met een stand tussen de
palingrokers te staan om het publiek van informatie
te voorzien.
Het "festijn"
Op 1 september j l. was het dan zover. Het was beslist
geen pretje om zo tussen de palingrooktonnen te moeten
staan en te moeten beseffen dat, héél
waarschijnlijk, een aantal palingen die gestript en
bewegingloos aan de spies hingen, nog in leven waren.
We hebben nog overwogen aan een palingroker te vragen
een gespieste paling, vóór deze in de
hete ton werd opgehangen, in het water te leggen om
te laten zien dat het dier zelfs in dit stadium nog
zwemgedrag kon vertonen. Maar het risico dat het juist
een paling zou zijn die wél dood was, weerhield
ons hiervan. Vele honderden folders zijn uitgedeeld
aan het voorbijtrekkend en palingetend publiek en hopelijk
doen deze folders hun werk.
'Begrafenis' van 'de onbekende paling'
Om zes uur waren wij in Muiden en voeren daar met een
flinke groep medestanders (van de diverse organisaties)
met een party-boot af naar het eilandje Pampus. Aldaar
zou de 'begrafenis' plaatsvinden van 'de onbekende paling'.
Vanaf een zeilschip werd een zwarte 'doodkist' geopend,
waaruit een symbolische paling (een boomtak) in het
water werd geworpen en een krans met witte linten er
achteraan. De ceremonie werd begeleid door tromgeroffel,
het voorlezen van een Requiem (van dhr. Kloosterman)
door de (bekende) Roel van Duyn, enkele toespraakjes
en een trompetsolo: "The last post".
Het was een indrukwekkende gebeurtenis. Helaas lieten
pers en media, die allen waren ingelicht, het nagenoeg
afweten. Eén krant was in elk geval vertegenwoordigd.
Maar hulde aan dhr. Rob Kloosterman, die dit alles zo
fantastisch had georganiseerd!
En nu maar hopen dat de staatssecretaris snel met maatregelen
komt die de massale vangsten moeten beperken en ervoor
zorgen dat de palingen op een humanere manier worden
gedood. Het onderzoek naar betere dodingsmethoden wordt
maar gerekt en gerekt; men schijnt iets met elektrocutie
te willen, maar dat wil nog niet erg lukken (wij vrezen
dat dit nooít zal lukken!). En dan te weten dat
er zo'n buitengewoon effectieve methode is: de onderkoelingsmethode!
Requiem voor de onbekende paling
gemarteld door hongerig eigenbelang
kinderloos vermoord in het zout
vanuit verre vertes
naar de glinsterende delta getrokken
om te leven en te groeien achter de zee
in een waterwereld vol natuurlijke vrijheid maar nee
gemarteld door hongerig eigenbelang
kinderloos vermoord in het zout
belazerd met een haak door
rokende nimmerzatten achter de slapende dijk
die geloven dat een gebroken kring
rond kan lopen
voor de poen
gemarteld door hongerig eigenbelang
kinderloos vermoord in het zout
wij rusten niet
tot deze waterwereld is
vol natuurlijke vrijheid
en baatzucht achter de horizon
tenonder is gegaan
Wacht!
Blijf hier voor Pampus liggen
Guido Kreupelhout
(Rob Kloosterman) |
|
|
|
|
|