Klik op het rode driehoekje () om de link te volgen naar het artikel.

Deze tekst is een gedeelte van het Contactblad "Relatie Mens en Dier" met toestemming overgenomen van de stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.

  Cosmetica zonder dierproeven
  Castratie van biggen
  Varkensbesluit
  Duivenoverlast
  Dierenrechten in de Duitse Grondwet
  Oormerken
  Koeien buiten of binnen?
  Koeientaal
  De 'Ab Ostershow'
  Ritueel slachten
  Boekbespreking 'Dieren verstaan'

Cosmetica zonder dierproeven
Velen van u die tot voor kort cosmetica zonder dierproeven bij ons bestelden hebben het reeds gemerkt: de verzorgende producten zoals gezichts-, hand- en voetmassagecrèmes, shampoos, lotions, bodymilk en reinigingscrèmes etc. kunnen wij u helaas niet meer leveren, eenvoudig omdat de fabrikanten van wie wij deze middelen betrokken met de fabricage ervan zijn gestopt.
Wel hebben wij nog de make-up, zoals lipsticks, oogschaduw, etc.. Achterop ons contactblad verwijzen wij daarnaar. Van de lotions, bodymilk en reinigingsmelk hebben wij nog enkele flesjes in voorraad. Bent u daar nog in geïnteresseerd, laat u het ons dan even weten!

De TPG maakt het niet bepaald aantrekkelijk om per post cosmetica bij ons te bestellen, want de posttarieven voor een pakje zijn de laatste jaren schrikbarend hoog geworden! Maar, de prijzen van de artikelen daarentegen zijn laag als men deze vergelijkt met die van de make-up die u in de winkels koopt. En natuurlijk is het 't handigst om met een aantal mensen samen een bestelling op te geven. Hoe meer u tegelijk bestelt, des te voordeliger worden naar verhouding de portokosten.
Wij hopen dat u bij aanschaf van uw cosmetica aan de dieren wilt blijven denken. De merknaam van de make-up die u bij ons kunt bestellen is niet voor niets 'Beauty without Cruelty' (schoonheid zonder wreedheid).

Castratie van biggen
Wat wij al vreesden is gebeurd: de zo hoopvolle berichten van november 2001 vanuit het ministerie van Landbouw, als zou het onverdoofd castreren van biggen na een half jaar tot het verleden behoren, zijn weer helemaal teruggedraaid. Ondanks alle protesten, de onderzoeken, de nota's, de alternatieven, etc. etc. blijkt gewoon de goede wil er niet te zijn. In ons vorig contactblad hebt u al kunnen lezen dat de stuurgroep (gevormd door een kopgroep van vijf landen: België, Duitsland, Zweden, Denemarken en Nederland) er plotsklaps achter was gekomen dat er bij het niet-castreren welzijnsproblemen optraden, zoals agressiviteit! Daar moet eerst een oplossing voor worden gezocht.
Onlangs hebben wij opnieuw met het ministerie hierover contact gehad, en ja hoor: het onderzoek naar een oplossing van de door niet-castreren veroorzaakte welzijnsproblemen zal zoveel geld gaan kosten, dat de vijf landen dit niet gezamenlijk kunnen opbrengen. Men zal de Europese Commissie nu om geld voor dit onderzoek vragen.
Ondertussen zullen wij wel weer eindeloos moeten wachten. Wéér onderzoek....., onderzoek....., onderzoek..... Terwijl men het al lang weet: welzijnsproblemen ontstaan niet door het castreren achterwege te laten, maar door de beroerde huisvesting!

Wat helpt toch al ons geprotesteer? De hoge heren (en dames) gaan toch hun eigen gang! En met behulp van ons belastinggeld kunnen zij weer opnieuw onderzoekers aan het werk zetten om ons weer voor een aantal jaren aan het lijntje te houden.....

Twee berichtjes over het castreren van biggen uit het blad "Boerderij", waaruit blijkt dat dit onderwerp de gemoederen wel bezighoudt, willen wij hierna laten volgen:

2 april 2002: Castratieverbod in Noorwegen
"Castratie van biggen wordt vanaf 2009 in Noorwegen verboden. Een voorstel is door het parlement aanvaard. Vanaf 1 augustus 2002 moeten alle castraties verricht worden door een dierenarts. Kosten voor varkenshouders: 3.000 - 4.000 per jaar."
(Dit berichtje geeft ons toch weer een beetje hoop! Alleen vragen wij ons af: hoe gaan de Noren dat dan klaren met al die z.g. agressieve ongecastreerde biggen? - red.)

16 april 2002: Stressvrij onder narcose castreren
Biggen die onverdoofd gecastreerd worden, lopen een groeivertraging op. Dat blijkt uit Zwitsers onderzoek op een groot Hongaars bedrijf. In het onderzoek zijn 678 beerbiggen (mannetjes - red.) onder narcose gecastreerd en 678 biggen zonder narcose gecastreerd op de derde dag na de geboorte. Het gewicht van beide groepen biggen was gelijk.
Drie dagen na de castratie wogen de biggen met narcose gemiddeld 3,22 kilo en de andere groep 2,75 kilo. Op dag 10 na de castratie nam het gewichtsverschil weer af. Tussen 2 en 4 weken na castratie was het gewichtsverschil verdwenen.
De wetenschappers trokken de conclusie dat biggen onder narcose gecastreerd minder stress en pijn leden en daardoor sneller doorgroeiden.
Narcotiseren brengt echter aanzienlijke extra kosten met zich en is een taak voor de dierenarts.

VARKENSBESLUIT
Met de aangekondigde regels tot verbetering van welzijn van varkens wil het ook niet bepaald vlotten. Deze regels en de ingangsdata daarvan staan in het Varkensbesluit 1998. Maar, als het aan de landbouworganisaties ligt, worden de welzijnsmaatregelen weer ingeperkt en de ingangsdata 5 jaar opgeschoven. Zo zullen dragende zeugen niet in 2008, maar pas vanaf 2013 in groepshuisvesting worden gehouden. Ook de vloeren die volledig uit roosters bestaan, en die vanaf 1-1-2002 al verboden waren, mogen nog tot 2013 in de stallen blijven liggen. Van de in het VB aan de varkens toegemeten ruimte wil men hier en daar ook weer wat afhalen. Zo krijgen:
- gespeende biggen van 15 - 25 kg slechts 0,3 m² per dier (i.p.v. 0,4 m²)
- varkens van 85 - 110 kg slechts 0,8 m² per dier (i.p.v. 1,0 m²)
- varkens zwaarder dan 110 kg slechts 1,0 m² per dier (i.p.v. 1,3 m²)

Het ministerie van LNV moet deze voorstellen nog goedkeuren, en wij vrezen dat dit ook wel zal gebeuren. Op het moment dat wij dit schrijven wordt overleg gevoerd met de nieuwe staatssecretaris Odink van LNV. Wat zullen de resultaten hiervan zijn? Wij willen niet pessimistisch zijn, maar.....! Hopelijk kunnen wij u volgende keer de resultaten melden.

Duivenoverlast
Gelukkig is er ook nog eens iets positiefs te melden:
Met de diervriendelijke bestrijding van duivenoverlast worden nu toch de eerste successen geboekt. Eerder schreven wij al over de gemeente Rotterdam, die hoogstwaarschijnlijk in Nederland binnenkort de primeur gaat krijgen met de plaatsing van (om te beginnen) twee duiventillen in het stadscentrum, op plaatsen waar de overlast erg groot is. Het experiment, dat twee jaar zal duren, moet duidelijk maken of daarna meerdere tillen zullen worden geplaatst.

Voor wie het nog niet weet: Duiventillen dienen ervoor om stadsduiven nestgelegenheid te bieden; de eieren worden dan regelmatig uit de nesten gehaald en vervangen door kalkeieren. Dit, en het schoonhouden van de tillen, gebeurt door vrijwilligers. De duiven worden naar de tillen gelokt door alléén in de nabijheid van deze tillen voer te strooien.
Deze methode, die o.a. in Duitsland (reeds in ca. 20 steden!) met veel succes wordt toegepast, zorgt ervoor dat na enige tijd het duivenaantal sterk vermindert en een kleine en gezonde duivenpopulatie overblijft. De overlast verdwijnt en gemeenten hoeven geen geld meer uit te geven voor het dure schoonmaken van gebouwen. Bovendien worden de wrede duivenvangsten met behulp van vangnetten of kooien met lokduiven dan overbodig. Deze vangsten zijn trouwens niet erg effectief, want door wegvangen wordt het aantal duiven juist eerder groter dan kleiner! (een bekend verschijnsel in de natuur). Veel gemeenten willen daar nog niet aan en hebben nog een heilig geloof in de vangmethoden, maar wij hopen dat Rotterdam straks een voorbeeld mag worden voor alle Nederlandse gemeenten.
De meeste gemeenten houden nog hardnekkig vast aan de oude en "vertrouwde" vangmethoden, omdat men nog steeds gelooft in een gunstig effect daarvan. Het zijn ook de vangbedrijven, zoals Flying Free en Bird Control, die de gemeenten wijsmaken hoe effectief hun methode (met roofvogels en kooien) is. Deze bedrijven verdienen hun geld ermee en niet zo'n beetje! Maar als hun methode zo effectief is, waarom moeten de vangacties dan elke 3 maanden weer worden herhaald?
Dat gemeenten zo dom kunnen zijn om geloof te hechten aan de mooie praatjes van bedrijven die grote financiële belangen hebben bij de vangsten, en om niet te luisteren naar onafhankelijke organisaties als de Werkgroep Duivenoverlast te Vlissingen, de Faunabescherming en Rechten voor al wat leeft, welke belangeloos diervriendelijk adviseren en meedenken met gemeenten, dat voor deze gemeenten de wetenschappelijke bewijzen uit het buitenland blijkbaar helemaal niet tellen, is onbegrijpelijk.
Maar, zo hier en daar blijken gemeentebestuurders toch nog wel eens echte mensen te zijn! Zoals bijvoorbeeld in Zutphen, waar de verantwoordelijke wethouder zéér geïnteresseerd is in de diervriendelijke duiventilmethode, en waar (hopelijk!) ook een en ander binnenkort zal gaan lukken!

Weet u hoeveel leed er voor de duiven wordt veroorzaakt door de duivenvangsten? Hoeveel jonge duiven er in de nesten verhongeren doordat de oudervogels zijn weggevangen? Hoeveel ouderduiven in de kooien op de daken van gebouwen gevangen zitten, dikwijls dagen en nachten lang, blootgesteld aan alle weersomstandigheden, zonder eten en drinken, en wanhopig omdat ze niet naar hun nest terug kunnen vliegen waar hun jongen de hongerdood sterven? En nu spreken we nog niet eens over het doden van de gevangen duiven en de methoden die daarbij worden toegepast! Duiventillen voorkomen zeer veel duivenleed!!

Dierenrechten in Duitse grondwet
In juni van dit jaar lazen wij een verheugend krantenberichtje, dat wij letterlijk voor u willen overnemen:
"Dierenrechten komen in grondwet van Duitsland
De Duitse Eerste Kamer heeft ingestemd met het opnemen van dierenrechten in de grondwet. Met de benodigde tweederde van de stemmen ging de Bondsraad akkoord met de toevoeging van de zinsnede "en dieren" aan een bepaling die de staat verplicht de waardigheid van mensen te respecteren en te beschermen.
Duitsland is de eerste lidstaat van de Europese Unie die dieren bescherming geeft in de grondwet. Buiten de EU heeft Zwitserland in 1992 een soortgelijk amendement aangenomen. Duitsland kende al wetten die regels stelden aan het houden van dieren bij proeven. In het vervolg zal het Constitutionele Hof de rechten van dieren moeten meewegen bij uitspraken over andere grondrechten, zoals de vrijheid van onderzoek en de vrijheid van godsdienstuitoefening."

Tot zover het krantenberichtje (de naam en de precieze datum van de krant is ons onbekend). In hoeverre opname van dierenrechten in de Duitse grondwet ook werkelijk zal bijdragen tot een beter leven en minder lijden van de dieren in Duitsland, zal de tijd leren. Wij vragen ons af in hoeverre toch niet de menselijke belangen zullen blijven prevaleren boven de belangen van het dier. In principe zou het opnemen van dierenrechten in de grondwet moeten betekenen dat de bio-industrie zou moeten worden verboden, alsmede dierproeven die lijden bij het dier teweegbrengen, kwellende en langdurige veetransporten, onverdoofd slachten, onverdoofd castreren van biggen (hierin is Duitsland nota bene de grootste dwarsligger binnen de Europese Unie!), pelsdierfokkerijen, alle vormen van sport en vermaak waarvan het dier het lijdend voorwerp is, etc. etc..
Grondrechten als "vrijheid van onderzoek" en "vrijheid van godsdienstuitoefening" kunnen heel goed gehandhaafd blijven zonder dat hierbij dieren worden gemarteld.
Wanneer zal Nederland het Duitse voorbeeld navolgen?

Oormerken
Eindelijk lijkt het einde van de afschuwelijke gele oormerken in zicht. Tenminste, als de Europese Commissie snel tot een besluit komt. De huidige oormerken veroorzaken in zeer veel gevallen infecties en/of uitgescheurde oren. Bovendien is het systeem zeer fraudegevoelig en raken veel merken verloren. Volgens LTO verliest 8 procent van de runderen per jaar een oormerk. Dat komt neer op enkele honderdduizenden oormerken per jaar die zoekraken!

In 1994 is in Europees verband onderzoek gestart met drie varianten op elektronische "oormerken" als alternatief voor het gele oormerk. De eerste variant is nog steeds het traditionele oormerk, maar dan elektronisch afleesbaar (voor het dier is dat dus absoluut geen diervriendelijk alternatief!). De tweede is een chip in een glascapsule, welke onderhuids bij het oor wordt ingebracht, en de derde is de z.g. "maagbolus", een 3-8 cm grote capsule met een chip, die het dier zonder hinder door kan slikken, waarna de capsule permanent in de maag van het dier verdwijnt. Deze alternatieven zijn met succes uitgetest bij bijna één miljoen koeien, schapen en geiten in heel Europa. Over een jaar zou, technisch gezien, een begin kunnen worden gemaakt met het nieuwe systeem.
En nu maar weer afwachten hoe lang het weer zal gaan duren voor de Europese Commissie tot een keuze komt, en welk nieuw identificatiesysteem het zal gaan worden. Hopelijk zal het voor de dieren een verbetering betekenen!

Koeien buiten of binnen?
In verhouding tot de batterijkip, de aangebonden zeug en het kistkalf is de koe tot nu toe één van de weinige diersoorten geweest die nog (in voorjaar en zomerseizoen tenminste) een redelijk vrij bestaan kon leiden, buiten in de wei.
De laatste jaren wordt veel gesproken over de vraag of koeien ook maar niet beter het hele jaar op stal kunnen worden gehouden: het zou beter zijn voor het milieu (minder ammoniakuitstoot) en met de komst van de melkrobot is het voor de veehouder makkelijker de koeien op stal te kunnen melken. Het vergt minder tijd, en tijd is geld! Bovendien geven de koeien op stal meer melk, omdat de dieren minder beïnvloed worden door de weersomstandigheden.

Een enquête onder 514 melkveehouders in heel Nederland heeft enkele maanden geleden uitgewezen dat vooral de grote melkveebedrijven (met meer dan 100 koeien) kiezen voor het binnenhouden van de koeien. Toch wil gemiddeld 92% van de veehouders dit jaar de koeien weidegang geven, volgend jaar 88% en voor 2007 kiest uiteindelijk 70% van de ondervraagde melkveehouders voor weidegang.

Gelukkig zullen dus (hopelijk!) de meeste koeien buiten mogen lopen. Maar 70% van de melkveehouders wil nog niet zeggen ook 70% van de koeien, omdat het juist de grote bedrijven zijn die de koeien binnen willen houden.

Er is al het idee geopperd voor een keurmerk voor buitenkoeien: het Koe in de Wei-keurmerk, waaronder dan alle zuivelproducten die afkomstig zijn van buitenlopende koeien zouden kunnen worden verhandeld. Op 1 mei jl. zou dit merk reeds gelanceerd zijn door certificeringbureau PROduCERT. Zolang u echter geen producten onder het Koe in de Wei-keurmerk in de winkel aantreft kunt u uw winkelier hier natuurlijk naar vragen. Maar u kunt ook reeds volop biologische zuivelproducten kopen. Als u dat doet, weet u nu al zeker dat de koeien waar deze producten van afkomstig zijn een natuurlijk leven met weidegang hebben mogen leiden.

De melk van de grazende koeien in de wei is ook gezonder voor de mens dan melk van koeien die het hele jaar op stal staan. Dat is de uitkomst van een onderzoek door Praktijkonderzoek Veehouderij in Lelystad en het Nederlands Instituut voor Zuivelonderzoek.
Wij citeren een krantenberichtje van 28 mei jl.:
"Koeien in de wei produceren melk met meer meervoudig onverzadigde vetzuren. Dit aantal vetzuren ligt meestal tweemaal zo hoog als bij dieren in de stal. Eén van deze stoffen is geconjugeerd linolzuur (CLA) dat bijvoorbeeld een gunstig effect heeft op hart en bloedvaten, maar ook op mensen met kanker en suikerziekte. Het verse gras speelt hierin een heel belangrijke rol. Het zelfde gunstige effect op de melk wordt bereikt wanneer staldieren gevoederd worden met vers gras." (We kunnen ons echter, wat dit laatste betreft, niet voorstellen dat er melkveehouders zijn die elke dag gras gaan maaien voor hun op stal staande koeien; dat lijkt ons wel een zéér arbeidsintensieve bezigheid! - red.).

De "Ab Oster Show"
Hebt u weleens van de Ab Oster Show gehoord? Wij tot voor kort nog niet maar ja, een mens is blijkbaar nooit te oud om te leren.....
Wij kregen circa half juli van dit jaar telefonische klachten over een konijnenshow die werd gehouden op een kermis in het Noord-Hollandse Egmond aan de Hoef. Bij deze show werden konijnen binnen een omheinde ruimte aangezet tot paring. Op de grond lag een zeil met genummerde vakjes, en het publiek moest raden op welk nummer de paring zou plaatsvinden. Deze "grap" heet de Ab Oster Show, een variant op de Fred Oster Show uit de jaren zeventig, waar men cavia's door een doolhof liet rennen. Volgens ooggetuigen werd het mannetjeskonijn er hardhandig toe aangespoord om de vrouwtjeskonijnen te dekken. Zo werd het dier, dat zich angstig tegen de strobalen drukte, flink aan de oren getrokken.

Wij hebben de organisatoren van de kermis onze afkeuring over dit misselijkmakende "spelletje" per brief laten weten. Wij schreven o.a.:
Het is niet bepaald hoogstaand om dieren publiekelijk aan te sporen tot seksuele verrichtingen, alleen voor het amusement. Het getuigt van een zekere respectloosheid jegens dieren. Er zullen ook kinderen bijgestaan hebben. Is dit nu een manier om aan kinderen respect voor dieren bij te brengen? Weinig pedagogisch, vinden wij! Het moet voor de konijnen een stressvolle situatie zijn geweest, en wij hoorden dat met name het mannetjeskonijn erg angstig en gestrest was, mede door het joelende publiek dat er omheen stond!
Amusement: prima! Maar dan zonder dieren! Zij komen in een voor hen totaal vreemde situatie terecht, waar zij ook niets van begrijpen. Laat de dieren alstublieft met rust!
Bovendien zijn wij tegen het gefok met dieren. Uiteindelijk komen ze allemaal in de handel, waar een zéér onzeker en dikwijls akelig lot hen wacht! Wij verzoeken u dringend dergelijke evenementen in de toekomst van de kermis te weren!

Wij hebben geen antwoord op onze brief ontvangen, maar de krant, die onze brief publiceerde meldde later dat de organisatoren zelf achteraf ook niet erg gelukkig met de Ab Oster Show waren en dat het bestuur nog zou bekijken of deze show een volgende keer weer zal worden vertoond.

Ritueel slachten
Het lijkt wel of de Nederlandse dierenvrienden zich erbij hebben neergelegd dat de ritueel te slachten dieren in ons land onbedwelmd de halsslagaders worden doorgesneden. Waar enkele jaren geleden nog vele kritische geluiden werden vernomen via pers en media, lijken de stemmen zo langzamerhand verstomd. Reeds jarenlang is er geen dierenorganisatie die zich nog druk lijkt te maken over het onverdoofd slachten en over het lijden dat dit voor de dieren met zich meebrengt. Er valt immers ook geen winst mee te behalen: de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren staat het onbedwelmd slachten volgens de Israëlitische en Islamitische ritus toe, dus wat kunnen wij nog doen?

Even gloorde er een beetje hoop, toen eind mei van dit jaar bekend werd dat de Joodse rituele slacht van zware stieren begin mei door de Rijksdienst voor keuring van Vee en Vlees was stilgelegd, omdat het dierenwelzijn ernstig in het geding was. De slachter moest namelijk zijn mes meer dan één keer heen en weer bewegen om door de dikke huid van de stier heen te komen en de halsslagader door te snijden. Directeur D. Serphos van de Joodse Gemeente Amsterdam vond echter dat het dierenwelzijn niet mag prevaleren boven ons recht onze godsdienst uit te oefenen. Ex-minister Brinkhorst heeft inmiddels het verbod weer teruggedraaid. Vanuit de Tweede Kamer is hem, voorzover wij weten, hierbij geen strobreed in de weg gelegd. Er zijn z.g. "afspraken" gemaakt met de Joodse Gemeente Amsterdam (die de rituele slacht voor alle Joden in Nederland uitvoert), en verder wordt de zaak weer snel terug in de doofpot gestopt!
Wie praat of schrijft er nog over? Er wordt aan de lopende band onverdoofd geslacht, zowel voor consumptie binnen Nederland als ook voor de export. Wie komt nog voor deze dieren op?

Zwitserland
In februari van dit jaar verscheen in de Zwitserse krant Zeitung im Espace Mittelland een artikel van Antoine F. Goetschel, de Zwitserse en Joodse voorzitter van de stichting Dier in het Recht in Zwitserland. Ook hij bepleit, met zijn stichting, een bedwelming voorafgaande aan de rituele slacht, omdat het dier zonder bedwelming langere tijd lijdt, en door het vastzetten en omdraaien in de immobilisator (kantelbak, waarin het dier op zijn rug wordt gekanteld alvorens het de halssnede wordt toegediend) zeer angstig wordt.
Het argument dat bij een bedwelming ook dikwijls een en ander misgaat, mag volgens Goetschel niet worden aangewend om dan maar helemaal geen bedwelming toe te passen. Wij moeten ons dan juist ervoor inspannen dat er bij bedwelming niets meer mis gaat, wij allen samen, dierenvrienden uit alle soorten religieuze gemeenschappen en allen wie het lijden van anderen (ook van dieren) ter harte gaat.
Goetschel refereert in zijn artikel aan onlangs (dus voor 25 februari 2002, de datum van verschijning van dit artikel) geopperde plannen in Zwitserland, welke inhouden dat dieren en dierlijke producten uit andere landen alleen dan in Zwitserland mogen worden ingevoerd wanneer de huisvesting/verzorging van de dieren en de totstandkoming van de dierlijke producten niet tegen de grondbeginselen van de Zwitserse dierenbeschermingswetgeving indruist. De bedwelmingsplicht, zonder uitzonderingen en ontheffingen, is zo'n grondbeginsel. Dat zou betekenen: een invoerverbod van koosjer en Halalvlees van onverdoofde dieren. Dat zou voor Nederland betekenen: geen export van koosjer en Halalvlees van onbedwelmde dieren meer vanuit Nederland naar Zwitserland. Maar helaas, dergelijke importverboden zijn in strijd met de WTO (Wereldhandelsverdragen). Het streven van Goetschel blijft daarom: een gemeenschappelijk, interreligieus en solidair gedragen garantie voor recht voor het dier, in dit geval een bedwelming voor de rituele slacht. (Of dit streven uiteindelijk zal resulteren in een (al of niet door de Europese overheid afgedongen) bedwelming voor alle ritueel te slachten dieren in Europa? Wij hebben hier weinig hoop op! En u? - red.) Zie ook commentaar bij offerfeesten.

Boekbespreking: Dieren verstaan
Auteur: Penelope Smith
Uitgeverij: Ankh - Hermes

Dit boek gaat over telepathisch communiceren met dieren. Telepathische communicatie is een verbinding met een andere ziel, een directe lijn tussen twee zielen. Het is een aandachtig, maar tegelijkertijd gedachteloos begrijpen - een weten wat de ander denkt, voelt en ondergaat, zo direct dat het lijkt of de één de ander wordt.

Ook beschrijft de auteur op welke manier wij op dieren projecteren, zoals de projectie op reuen die nogal eens in de aanval gaan als zij andere reuen tegenkomen: zolang de baas rustig blijft en niet reageert loopt het meestal wel met een sisser af en vervolgt ieder zijn weg, maar als de baas bang is dat de hond moeilijkheden gaat veroorzaken, en deze angst dan ook op zijn hond projecteert, begint de reu de macho uit te hangen, zet zijn nekharen overeind en zet de aanval in.

Gedachten weerspiegelen de reacties van de mensen om ons heen.

Eén van de grootste hindernissen bij de communicatie met dieren is dat gedachten of vooropgezette ideeën in onze eigen geest ons in de weg zitten, of dat wij worden afgeleid. In het boek worden zeven stappen uitgebreid behandeld om de kunst van het telepathisch communiceren met dieren meester te worden. In het kort komt het hier op neer:

1. Observeer het dier rustig, terwijl het in je eigen hoofd rustig aan het worden is, en stel je open voor een heldere waarneming en ontvangst.
2. Visualiseer iets (maak een bepaald beeld in de geest voor eigen ogen zichtbaar, stel je het voor ogen) en oefen je erin het beeld naar bepaalde plaatsen te sturen, waaronder ook je dierlijke vriend.
3. Trek de aandacht van het dier en stuur hem/haar een groet of een beeld.
4. Zeg hallo en stel je voor dat je dier hallo terug zegt.
5. Stel een vraag en wees blij met welke reactie van het dier dan ook.
6. Bevestig het antwoord.
7. Oefen met andere vragen en andere dieren.

Het boek is in een prettige stijl geschreven waardoor het gemakkelijk leest en een aanrader is voor een ieder die wil leren met eigen huisdieren of andere dieren telepathisch te communiceren. W. v. G.