Verdriet, plezier, woede en wanhoop: alle emoties die wij kennen, zijn van apengezichten af te lezen. Net mensen. Zo heeft de fotograaf James Mollison de apen ook close-up geportretteerd: alsof het om mensen gaat. Hij maakte foto's van vijftig mensapen: chimpansees, gorilla's, orang-oetans en bonobo's gedurende vier jaar in opvangcentra in Afrika, Azië, Duitsland en de Verenigde Staten. Vooral van wezen en slachtoffers van illegale handelaren in bushmeat.
'Vaak werden de moeders van deze weesjes voor hun ogen gedood, soms zelfs in stukken gesneden. Elke individuele aap heeft zijn tragische geschiedenis vol pijn en trauma's. Elke aap is anders. Als je in hun ogen kijkt, voel je hoe uniek ze zijn', schrijft Jane Goodall, autoriteit op het gebied van chimpansees in het voorwoord van James and Other Apes.
De apen zijn afgebeeld met hun naam en biografie. James, 5 jaar, werd geboren in Kameroen, zijn ouders zijn gedood voor de handel in bushmeat. Pumbu (8) komt uit Congo-Brazzaville, zijn ouders zijn ook gedood en hij had littekens toen hij als baby werd opgevangen. Alle portretten samen vormen een getuigenis.
'In de meeste gebieden waar ze leven, dreigen de mensapen binnen tien tot vijftien jaar uit te sterven als we niets ondernemen om ze te redden', aldus Goodall. Zij hoopt dat het boek mensen aanzet tot nadenken. 'Voor velen zal het een ervaring zijn die aanzet tot nederigheid. We verschillen van andere dieren, maar niet zo veel als we dachten.'

James Mollison, geboren in Kenia, en woonachtig in Italië, werkt voor Fabrica, onderdeel van Benetton. Het kledingbedrijf presenteert de aapportretten in zijn nieuwe campagne die deze week begint.

Waarom de jacht op Afrikaanse mensapen doorgaat

door Joep Engels in Trouw 12 juli 2003

Gorilla's, chimpansees en ander bushmeat staan al sinds mensenheugenis op het menu in Centraal-Afrika. Maar nu westerse houtkapperijen ook in het dichtste oerwoud zijn doorgedrongen en iedereen die er komt werken een geweer cadeau krijgt, is de slachting niet meer te overzien. De mensapen worden onder onze ogen uitgeroeid. En niemand wil het weten. ,,Men is bang de tere relaties met Afrikaanse landen te verstoren of het biologisch onderzoek in de jungle onmogelijk te maken.'

Klik hier voor de volledige tekst van het artikel en over het (foto)boek dat Dale Peterson en Karl Ammann maakten.

Al meer dan dertig jaar bestudeert Frans de Waal apen in dierentuinen, onderzoekscentra en in het wild. Van de duizenden foto's die hij door de jaren heen maakte, selecteerde De Waal voor Mijn familiealbum er meer dan honderd die een fascinerend beeld geven van het sociale leven van chimpansees, bonobo's, kapucijneraapjes, bavianen en makaken. Al bladerend van de ene foto naar de andere zult u zeggen: het lijken net mensen! U herkent met gemak de burenruzie bij u om de hoek, de slappe lach van uw tante en de boze blik van uw broer. Frans de Waal schreef bij alle foto's een persoonlijke impressie en een wetenschappelijke interpretatie. Het resultaat is een verbluffend boek dat ontroert en tegelijkertijd een schat aan informatie bevat.

'Treffende foto's, schitterende verhalen en moeiteloos, en passant, een geweldige hoeveelheid feiten over het sociale leven van de apen. Dit is een geweldig, uniek boek.' - Robert M. Sapolsky, auteur van Herinneringen van een mensaap

Lees op het weblog meer over mensapen.