Een uitgesproken voorbeeld van discriminatie van dieren is de landelijke regeling, die is vastgesteld op 14 februari 1995. Toen heeft de Tweede Kamer ingestemd met het voorstel van de toenmalige landbouwminister Van Aartsen om de vossenhouderij te verbieden. Alhoewel dit een verheugend feit is, vinden wij het merkwaardig dat niet tegelijk de gehele pelsdierfokkerij verboden is. De wetgever vindt dat dieren in gevangenschap gehouden mogen worden, als hun welzijn maar voldoende gegarandeerd is.

Bij vossen bleek na tal van onderzoeken dat zij niet geschikt zijn om in gevangenschap te houden. Ook bij nertsen in gevangenschap werden ernstige welzijnsproblemen geconstateerd, maar men denkt hun welzijn te kunnen "verbeteren". De minister besloot de nertsfokkerij daarom blijvend te legaliseren.
Het positieve van onze wetgeving is dat wij goed voor het welzijn van dieren moeten zorgen, maar het negatieve is dat dieren als ding of object worden gezien. Voor de nertsen betekent dit dat zij onder gereguleerde omstandigheden in gevangenschap mogen wachten totdat hun huid de juiste afmeting heeft en zij uit hun jasje geholpen kunnen worden.

China is tegenwoordig de grootste exporteur van bontaccessoires. Nu er in de Verenigde Staten en Australië een verbod op de handel in dit soort bont geldt, is Europa de grootste afnemer geworden. De dieren worden na een ellendig leven vaak op een gruwelijke wijze gedood. Ze leven in te krappe stalen kooien. Uiteindelijk worden ze door stokslagen of verstikking om het leven gebracht. Andere worden tegen de grond doodgeslagen. Dieren die dan nog niet volledig dood zijn, worden zelfs levend gevild.

Zie ook de bijdrage aan het Volkskrantforum, die in 1995 verscheen onder de titel "Recht op vrijheid moet ook voor dieren gelden".

Weblogs over de nertsenhouderij: