Contactblad Relatie Mens en Dier oktober 2002 |
Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.
Onderwerpen
|
Cosmetica zonder dierproeven
Velen van u die tot voor kort cosmetica zonder
dierproeven bij ons bestelden hebben het reeds
gemerkt: de verzorgende producten zoals gezichts-,
hand- en voetmassagecrèmes, shampoos, lotions,
bodymilk en reinigingscrèmes etc. kunnen
wij u helaas niet meer leveren, eenvoudig omdat
de fabrikanten van wie wij deze middelen betrokken
met de fabricage ervan zijn gestopt.
Wel hebben wij nog de make-up, zoals lipsticks,
oogschaduw, etc…. Achterop ons contactblad verwijzen
wij daarnaar. Van de lotions, bodymilk en reinigingsmelk
hebben wij nog enkele flesjes in voorraad. Bent
u daar nog in geïnteresseerd, laat u het ons dan even weten!
De TPG maakt het niet bepaald aantrekkelijk om
per post cosmetica bij ons te bestellen, want
de posttarieven voor een pakje zijn de laatste
jaren schrikbarend hoog geworden! Maar, de prijzen
van de artikelen daarentegen zijn laag als men
deze vergelijkt met die van de make-up die u in
de winkels koopt. En natuurlijk is het 't handigst
om met een aantal mensen samen een bestelling
op te geven. Hoe meer u tegelijk bestelt, des
te voordeliger worden naar verhouding de portokosten.
Wij hopen dat u bij aanschaf van uw cosmetica
aan de dieren wilt blijven denken. De merknaam
van de make-up die u bij ons kunt bestellen is
niet voor niets 'Beauty without Cruelty' (schoonheid
zonder wreedheid). |
Castratie van biggen
Wat wij al vreesden is gebeurd: de zo hoopvolle
berichten van november 2001 vanuit het ministerie
van Landbouw, als zou het onverdoofd castreren
van biggen na een half jaar tot het verleden behoren,
zijn weer helemaal teruggedraaid. Ondanks alle
protesten, de onderzoeken, de nota's, de alternatieven,
etc. etc. blijkt gewoon de goede wil er niet te
zijn. In ons vorig
contactblad hebt u al kunnen lezen dat de
stuurgroep (gevormd door een kopgroep van vijf
landen: België, Duitsland, Zweden, Denemarken
en Nederland) er plotsklaps achter was gekomen
dat er bij het niet-castreren welzijnsproblemen
optraden, zoals agressiviteit! Daar moet eerst
een oplossing voor worden gezocht. |
 |
| Onlangs hebben wij opnieuw met het ministerie hierover
contact gehad, en ja hoor: het onderzoek naar
een oplossing van de door niet-castreren veroorzaakte
welzijnsproblemen zal zoveel geld gaan kosten,
dat de vijf landen dit niet gezamenlijk kunnen
opbrengen. Men zal de Europese Commissie nu om
geld voor dit onderzoek vragen.
Ondertussen zullen wij wel weer eindeloos moeten
wachten. Wéér onderzoek…, onderzoek…,
onderzoek…. Terwijl men het al lang weet: welzijnsproblemen
ontstaan niet door het castreren achterwege te
laten, maar door de beroerde huisvesting!
Wat helpt toch al ons geprotesteer? De hoge heren
(en dames) gaan toch hun eigen gang! En met behulp
van ons belastinggeld kunnen zij weer opnieuw
onderzoekers aan het werk zetten om ons weer voor
een aantal jaren aan het lijntje te houden….
Twee berichtjes over het castreren van biggen
uit het blad "Boerderij", waaruit blijkt
dat dit onderwerp de gemoederen wel bezighoudt,
willen wij hierna laten volgen: 2 april 2002: Castratieverbod in Noorwegen "Castratie van biggen wordt vanaf 2009 in
Noorwegen verboden. Een voorstel is door het parlement
aanvaard. Vanaf 1 augustus 2002 moeten alle castraties
verricht worden door een dierenarts. Kosten voor
varkenshouders: 3.000 - 4.000 per jaar."
(Dit berichtje geeft ons toch weer een beetje
hoop! Alleen vragen wij ons af: hoe gaan de Noren
dat dan klaren met al die z.g. agressieve ongecastreerde
biggen? - red.) 16 april 2002: Stressvrij onder narcose castreren Biggen die onverdoofd gecastreerd worden, lopen
een groeivertraging op. Dat blijkt uit Zwitsers
onderzoek op een groot Hongaars bedrijf. In het
onderzoek zijn 678 beerbiggen (mannetjes -
red.) onder narcose gecastreerd en 678 biggen
zonder narcose gecastreerd op de derde dag na
de geboorte. Het gewicht van beide groepen biggen
was gelijk.
Drie dagen na de castratie wogen de biggen met
narcose gemiddeld 3,22 kilo en de andere groep
2,75 kilo. Op dag 10 na de castratie nam het gewichtsverschil
weer af. Tussen 2 en 4 weken na castratie was
het gewichtsverschil verdwenen.
De wetenschappers trokken de conclusie dat biggen
onder narcose gecastreerd minder stress en pijn
leden en daardoor sneller doorgroeiden.
Narcotiseren brengt echter aanzienlijke extra
kosten met zich en is een taak voor de dierenarts. |
VARKENSBESLUIT
Met de aangekondigde regels tot verbetering van
welzijn van varkens wil het ook niet bepaald vlotten.
Deze regels en de ingangsdata daarvan staan in
het Varkensbesluit 1998. Maar, als het aan de
landbouworganisaties ligt, worden de welzijnsmaatregelen
weer ingeperkt en de ingangsdata 5 jaar opgeschoven.
Zo zullen dragende zeugen niet in 2008, maar pas
vanaf 2013 in groepshuisvesting worden gehouden.
Ook de vloeren die volledig uit roosters bestaan,
en die vanaf 1-1-2002 al verboden waren, mogen
nog tot 2013 in de stallen blijven liggen. Van
de in het VB aan de varkens toegemeten ruimte
wil men hier en daar ook weer wat afhalen. Zo
krijgen:
- gespeende biggen van 15 - 25 kg slechts 0,3
m² per dier (i.p.v. 0,4 m²);
- varkens van 85 - 110 kg slechts 0,8; m²
per dier (i.p.v. 1,0 m²)
- varkens zwaarder dan 110 kg slechts 1,0 m²
per dier (i.p.v. 1,3 m²).
Het ministerie van LNV moet deze voorstellen
nog goedkeuren, en wij vrezen dat dit ook wel
zal gebeuren. Op het moment dat wij dit schrijven
wordt overleg gevoerd met de nieuwe staatssecretaris
Odink van LNV. Wat zullen de resultaten hiervan
zijn? Wij willen niet pessimistisch zijn, maar…!
Hopelijk kunnen wij u volgende keer de resultaten
melden. |
Duivenoverlast
Gelukkig is er ook nog eens iets positiefs te melden.
Met de diervriendelijke bestrijding van duivenoverlast
worden nu toch de eerste successen geboekt. Eerder
schreven wij al over de gemeente Rotterdam, die
hoogstwaarschijnlijk in Nederland binnenkort de
primeur gaat krijgen met de plaatsing van (om
te beginnen) twee duiventillen in het stadscentrum,
op plaatsen waar de overlast erg groot is. Het
experiment, dat twee jaar zal duren, moet duidelijk
maken of daarna meerdere tillen zullen worden geplaatst.
Voor wie het nog niet weet: Duiventillen dienen
ervoor om stadsduiven nestgelegenheid te bieden;
de eieren worden dan regelmatig uit de nesten
gehaald en vervangen door kalkeieren. Dit, en
het schoonhouden van de tillen, gebeurt door vrijwilligers.
De duiven worden naar de tillen gelokt door alléén
in de nabijheid van deze tillen voer te strooien.
Deze methode, die o.a. in Duitsland (reeds in
ca. 20 steden!) met veel succes wordt toegepast,
zorgt ervoor dat na enige tijd het duivenaantal
sterk vermindert en een kleine en gezonde duivenpopulatie
overblijft. De overlast verdwijnt en gemeenten
hoeven geen geld meer uit te geven voor het dure
schoonmaken van gebouwen. Bovendien worden de
wrede duivenvangsten met behulp van vangnetten of kooien met lokduiven dan overbodig. Deze vangsten
zijn trouwens niet erg effectief, want door wegvangen
wordt het aantal duiven juist eerder groter dan
kleiner! (een bekend verschijnsel in de natuur).
Veel gemeenten willen daar nog niet aan en hebben
nog een heilig geloof in de vangmethoden, maar
wij hopen dat Rotterdam straks een voorbeeld mag
worden voor alle Nederlandse gemeenten.
De meeste gemeenten houden nog hardnekkig vast
aan de oude en "vertrouwde" vangmethoden,
omdat men nog steeds gelooft in een gunstig effect
daarvan. Het zijn ook de vangbedrijven, zoals
Flying Free en Bird Control, die de gemeenten
wijsmaken hoe effectief hun methode (met roofvogels
en kooien) is. Deze bedrijven verdienen hun geld
ermee en niet zo'n beetje! Maar als hun methode
zo effectief is, waarom moeten de vangacties dan
elke 3 maanden weer worden herhaald?
Dat gemeenten zo dom kunnen zijn om geloof te
hechten aan de mooie praatjes van bedrijven die
grote financiële belangen hebben bij de vangsten,
en om niet te luisteren naar onafhankelijke organisaties
als de Werkgroep Duivenoverlast te Vlissingen,
de Faunabescherming en Rechten voor al wat leeft,
welke belangeloos diervriendelijk adviseren en
meedenken met gemeenten, dat voor deze gemeenten
de wetenschappelijke bewijzen uit het buitenland
blijkbaar helemaal niet tellen, is onbegrijpelijk.
Maar, zo hier en daar blijken gemeentebestuurders
toch nog wel eens echte mensen te zijn! Zoals
bijvoorbeeld in Zutphen, waar de verantwoordelijke
wethouder zéér geïnteresseerd
is in de diervriendelijke duiventilmethode, en
waar (hopelijk!) ook een en ander binnenkort zal
gaan lukken!
Weet u hoeveel leed er voor de duiven wordt veroorzaakt door de duivenvangsten? Hoeveel jonge duiven er
in de nesten verhongeren doordat de oudervogels
zijn weggevangen? Hoeveel ouderduiven in de kooien
op de daken van gebouwen gevangen zitten, dikwijls
dagen en nachten lang, blootgesteld aan alle weersomstandigheden,
zonder eten en drinken, en wanhopig omdat ze niet
naar hun nest terug kunnen vliegen waar hun jongen
de hongerdood sterven? En nu spreken we nog niet
eens over het doden van de gevangen duiven en
de methoden die daarbij worden toegepast! Duiventillen
voorkomen zeer veel duivenleed!! |
Dierenrechten in Duitse grondwet
In juni van dit jaar lazen wij een verheugend
krantenberichtje, dat wij letterlijk voor u willen
overnemen:
"Dierenrechten komen in grondwet van Duitsland
De Duitse Eerste Kamer heeft ingestemd met het
opnemen van dierenrechten in de grondwet. Met
de benodigde tweederde van de stemmen ging de
Bondsraad akkoord met de toevoeging van de zinsnede
"en dieren" aan een bepaling die de
staat verplicht de waardigheid van mensen te respecteren
en te beschermen.
Duitsland is de eerste lidstaat van de Europese
Unie die dieren bescherming geeft in de grondwet.
Buiten de EU heeft Zwitserland in 1992 een soortgelijk
amendement aangenomen. Duitsland kende al wetten
die regels stelden aan het houden van dieren bij
proeven. In het vervolg zal het Constitutionele
Hof de rechten van dieren moeten meewegen bij
uitspraken over andere grondrechten, zoals de
vrijheid van onderzoek en de vrijheid van godsdienstuitoefening."
Tot zover het krantenberichtje (de naam en de
precieze datum van de krant is ons onbekend).
In hoeverre opname van dierenrechten in de Duitse
grondwet ook werkelijk zal bijdragen tot een beter
leven en minder lijden van de dieren in Duitsland,
zal de tijd leren. Wij vragen ons af in hoeverre
toch niet de menselijke belangen zullen blijven
prevaleren boven de belangen van het dier. In
principe zou het opnemen van dierenrechten in
de grondwet moeten betekenen dat de bio-industrie
zou moeten worden verboden, alsmede dierproeven
die lijden bij het dier teweegbrengen, kwellende
en langdurige veetransporten, onverdoofd slachten,
onverdoofd castreren van biggen (hierin is Duitsland
nota bene de grootste dwarsligger binnen de Europese
Unie!), pelsdierfokkerijen, alle vormen van sport
en vermaak waarvan het dier het lijdend voorwerp
is, etc. etc..
Grondrechten als "vrijheid van onderzoek"
en "vrijheid van godsdienstuitoefening"
kunnen heel goed gehandhaafd blijven zonder dat
hierbij dieren worden gemarteld.
Wanneer zal Nederland het Duitse voorbeeld navolgen? |
Oormerken
Eindelijk lijkt het einde van de afschuwelijke
gele oormerken in zicht. Tenminste, als de Europese
Commissie snel tot een besluit komt. De huidige
oormerken veroorzaken in zeer veel gevallen infecties
en/of uitgescheurde oren. Bovendien is het systeem
zeer fraudegevoelig en raken veel merken verloren.
Volgens LTO verliest 8 procent van de runderen
per jaar een oormerk. Dat komt neer op enkele
honderdduizenden oormerken per jaar die zoekraken!
In 1994 is in Europees verband onderzoek gestart
met drie varianten op elektronische "oormerken"
als alternatief voor het gele oormerk. De eerste
variant is nog steeds het traditionele oormerk,
maar dan elektronisch afleesbaar (voor het dier
is dat dus absoluut geen diervriendelijk alternatief!).
De tweede is een chip in een glascapsule, welke
onderhuids bij het oor wordt ingebracht, en de
derde is de z.g. "maagbolus", een 3-8
cm grote capsule met een chip, die het dier zonder
hinder door kan slikken, waarna de capsule permanent
in de maag van het dier verdwijnt. Deze alternatieven
zijn met succes uitgetest bij bijna één
miljoen koeien, schapen en geiten in heel Europa.
Over een jaar zou, technisch gezien, een begin
kunnen worden gemaakt met het nieuwe systeem.
En nu maar weer afwachten hoe lang het weer zal
gaan duren voor de Europese Commissie tot een
keuze komt, en welk nieuw identificatiesysteem
het zal gaan worden. Hopelijk zal het voor de
dieren een verbetering betekenen! |
Koeien buiten of binnen?
In verhouding tot de batterijkip, de aangebonden
zeug en het kistkalf is de koe tot nu toe één
van de weinige diersoorten geweest die nog (in
voorjaar en zomerseizoen tenminste) een redelijk
vrij bestaan kon leiden, buiten in de wei.
De laatste jaren wordt veel gesproken over de
vraag of koeien ook maar niet beter het hele jaar
op stal kunnen worden gehouden: het zou beter
zijn voor het milieu (minder ammoniakuitstoot)
en met de komst van de melkrobot is het voor de
veehouder makkelijker de koeien op stal te kunnen
melken. Het vergt minder tijd, en tijd is geld!
Bovendien geven de koeien op stal meer melk, omdat
de dieren minder beïnvloed worden door de
weersomstandigheden.
Een enquête onder 514 melkveehouders in
heel Nederland heeft enkele maanden geleden uitgewezen
dat vooral de grote melkveebedrijven (met meer
dan 100 koeien) kiezen voor het binnenhouden van
de koeien. Toch wil gemiddeld 92% van de veehouders
dit jaar de koeien weidegang geven, volgend jaar
88% en voor 2007 kiest uiteindelijk 70% van de
ondervraagde melkveehouders voor weidegang. |
 |
| Gelukkig zullen dus (hopelijk!) de meeste koeien
buiten mogen lopen. Maar 70% van de melkveehouders
wil nog niet zeggen ook 70% van de koeien, omdat
het juist de grote bedrijven zijn die de koeien
binnen willen houden.
Er is al het idee geopperd voor een keurmerk
voor buitenkoeien: het Koe in de Wei-keurmerk,
waaronder dan alle zuivelproducten die afkomstig
zijn van buitenlopende koeien zouden kunnen worden
verhandeld. Op 1 mei jl. zou dit merk reeds gelanceerd
zijn door certificeringbureau PROduCERT.
Zolang u echter geen producten onder het Koe in
de Wei-keurmerk in de winkel aantreft kunt u uw
winkelier hier natuurlijk naar vragen. Maar u
kunt ook reeds volop biologische zuivelproducten
kopen. Als u dat doet, weet u nu al zeker dat
de koeien waar deze producten van afkomstig zijn
een natuurlijk leven met weidegang hebben mogen leiden.
De melk van de grazende koeien in de wei is ook
gezonder voor de mens dan melk van koeien die
het hele jaar op stal staan. Dat is de uitkomst
van een onderzoek door Praktijkonderzoek Veehouderij
in Lelystad en het Nederlands Instituut voor Zuivelonderzoek.
Wij citeren een krantenberichtje van 28 mei jl.:
"Koeien in de wei produceren melk met meer
meervoudig onverzadigde vetzuren. Dit aantal vetzuren
ligt meestal tweemaal zo hoog als bij dieren in
de stal. Eén van deze stoffen is geconjugeerd
linolzuur (CLA) dat bijvoorbeeld een gunstig effect
heeft op hart en bloedvaten, maar ook op mensen
met kanker en suikerziekte. Het verse gras speelt
hierin een heel belangrijke rol. Het zelfde gunstige
effect op de melk wordt bereikt wanneer staldieren
gevoederd worden met vers gras". (We kunnen
ons echter, wat dit laatste betreft, niet voorstellen
dat er melkveehouders zijn die elke dag gras gaan
maaien voor hun op stal staande koeien; dat lijkt
ons wel een zéér arbeidsintensieve
bezigheid! - red.). |
Koeientaal
Het Duitse blad "Die Welt" deed enige
tijd geleden melding van een opmerkelijk bericht.
Een gepensioneerd wetenschapper, Gerhard Jahns (ingenieur
en akoestiekdeskundige) deed onderzoek naar de geluiden
en signalen van runderen. Hij ontdekte dat koeien
- afhankelijk van de omstandigheden - op zeker zeven
verschillende manieren kunnen loeien. Ook de manier
waarop de dieren de kop hierbij bewegen is van belang,
en heeft een bepaalde betekenis.
De onderzoeker adviseert melkveehouders hun dieren
goed te observeren om erachter te komen wat ze duidelijk
willen maken. Het zou de veehouders kunnen helpen
het hun dieren zo nodig beter naar de zin te maken.
Het argument is natuurlijk niet (alleen) het welzijn
van de koe te bevorderen, maar vooral ook daardoor
een hogere melkgift te stimuleren. Een tevreden
koe geeft immers meer melk dan een koe die het minder
naar haar zin heeft. Zie ook het proefschrift van van Eden. |
De "Ab Oster Show"
Hebt u weleens van de Ab Oster Show gehoord? Wij
tot voor kort nog niet maar ja, een mens is blijkbaar
nooit te oud om te leren….
Wij kregen circa half juli van dit jaar telefonische
klachten over een konijnenshow die werd gehouden
op een kermis in het Noord-Hollandse Egmond aan
de Hoef. Bij deze show werden konijnen binnen
een omheinde ruimte aangezet tot paring. Op de
grond lag een zeil met genummerde vakjes, en het
publiek moest raden op welk nummer de paring zou
plaatsvinden. Deze "grap" heet de Ab
Oster Show, een variant op de Fred Oster Show
uit de jaren zeventig, waar men cavia's door een
doolhof liet rennen. Volgens ooggetuigen werd
het mannetjeskonijn er hardhandig toe aangespoord
om de vrouwtjeskonijnen te dekken. Zo werd het
dier, dat zich angstig tegen de strobalen drukte,
flink aan de oren getrokken.
Wij hebben de organisatoren van de kermis onze
afkeuring over dit misselijkmakende "spelletje"
per brief laten weten. Wij schreven o.a.:
Het is niet bepaald hoogstaand om dieren publiekelijk
aan te sporen tot seksuele verrichtingen, alleen
voor het amusement. Het getuigt van een zekere
respectloosheid jegens dieren. Er zullen ook kinderen
bijgestaan hebben. Is dit nu een manier om aan
kinderen respect voor dieren bij te brengen? Weinig
pedagogisch, vinden wij! Het moet voor de konijnen
een stressvolle situatie zijn geweest, en wij
hoorden dat met name het mannetjeskonijn erg angstig
en gestrest was, mede door het joelende publiek
dat er omheen stond!
Amusement: prima! Maar dan zonder dieren! Zij
komen in een voor hen totaal vreemde situatie
terecht, waar zij ook niets van begrijpen. Laat
de dieren alstublieft met rust!
Bovendien zijn wij tegen het gefok met dieren.
Uiteindelijk komen ze allemaal in de handel, waar
een zéér onzeker en dikwijls akelig
lot hen wacht! Wij verzoeken u dringend dergelijke
evenementen in de toekomst van de kermis te weren!
Wij hebben geen antwoord op onze brief ontvangen,
maar de krant, die onze brief publiceerde meldde
later dat de organisatoren zelf achteraf ook niet
erg gelukkig met de Ab Oster Show waren en dat
het bestuur nog zou bekijken of deze show een volgende keer weer zal worden vertoond. |
Ritueel slachten
Het lijkt wel of de Nederlandse dierenvrienden
zich erbij hebben neergelegd dat de ritueel te
slachten dieren in ons land onbedwelmd de halsslagaders
worden doorgesneden. Waar enkele jaren geleden
nog vele kritische geluiden werden vernomen via
pers en media, lijken de stemmen zo langzamerhand
verstomd. Reeds jarenlang is er geen dierenorganisatie
die zich nog druk lijkt te maken over het onverdoofd
slachten en over het lijden dat dit voor de dieren
met zich meebrengt. Er valt immers ook geen winst
mee te behalen: de Gezondheids- en Welzijnswet
voor Dieren staat het onbedwelmd slachten volgens
de Israëlitische en Islamitische ritus toe,
dus wat kunnen wij nog doen? |
 |
| Even gloorde er een beetje hoop, toen eind mei
van dit jaar bekend werd dat de Joodse rituele
slacht van zware stieren begin mei door de Rijksdienst
voor keuring van Vee en Vlees was stilgelegd,
omdat het dierenwelzijn ernstig in het geding
was. De slachter moest namelijk zijn mes meer
dan één keer heen en weer bewegen
om door de dikke huid van de stier heen te komen
en de halsslagader door te snijden. Directeur
D. Serphos van de Joodse Gemeente Amsterdam vond
echter dat het dierenwelzijn niet mag prevaleren
boven ons recht onze godsdienst uit te oefenen.
Ex-minister Brinkhorst heeft inmiddels het verbod
weer teruggedraaid. Vanuit de Tweede Kamer is
hem, voorzover wij weten, hierbij geen strobreed
in de weg gelegd. Er zijn z.g. "afspraken"
gemaakt met de Joodse Gemeente Amsterdam (die
de rituele slacht voor alle Joden in Nederland
uitvoert), en verder wordt de zaak weer snel terug
in de doofpot gestopt!
Wie praat of schrijft er nog over? Er wordt aan
de lopende band onverdoofd geslacht, zowel voor
consumptie binnen Nederland als ook voor de export.
Wie komt nog voor deze dieren op? Zwitserland In februari van dit jaar verscheen in de Zwitserse
krant Zeitung im Espace Mittelland een artikel
van Antoine F. Goetschel, de Zwitserse en Joodse
voorzitter van de stichting Dier in het Recht
in Zwitserland. Ook hij bepleit, met zijn stichting,
een bedwelming voorafgaande aan de rituele slacht,
omdat het dier zonder bedwelming langere tijd
lijdt, en door het vastzetten en omdraaien in
de immobilisator (kantelbak, waarin het dier op
zijn rug wordt gekanteld alvorens het de halssnede
wordt toegediend) zeer angstig wordt.
Het argument dat bij een bedwelming ook dikwijls
een en ander misgaat, mag volgens Goetschel niet
worden aangewend om dan maar helemaal geen bedwelming
toe te passen. Wij moeten ons dan juist ervoor
inspannen dat er bij bedwelming niets meer mis
gaat, wij allen samen, dierenvrienden uit alle
soorten religieuze gemeenschappen en allen wie
het lijden van anderen (ook van dieren) ter harte gaat.
Goetschel refereert in zijn artikel aan onlangs
(dus voor 25 februari 2002, de datum van verschijning
van dit artikel) geopperde plannen in Zwitserland,
welke inhouden dat dieren en dierlijke producten
uit andere landen alleen dan in Zwitserland mogen
worden ingevoerd wanneer de huisvesting/verzorging
van de dieren en de totstandkoming van de dierlijke
producten niet tegen de grondbeginselen van de Zwitserse dierenbeschermingswetgeving indruist.
De bedwelmingsplicht, zonder uitzonderingen en
ontheffingen, is zo'n grondbeginsel. Dat zou betekenen:
een invoerverbod van koosjer en Halalvlees van onverdoofde dieren. Dat zou voor Nederland
betekenen: geen export van koosjer en Halalvlees
van onbedwelmde dieren meer vanuit Nederland naar
Zwitserland. Maar helaas, dergelijke importverboden
zijn in strijd met de WTO (Wereldhandelsverdragen).
Het streven van Goetschel blijft daarom: een gemeenschappelijk,
interreligieus en solidair gedragen garantie voor
recht voor het dier, in dit geval een bedwelming
voor de rituele slacht. (Of dit streven uiteindelijk
zal resulteren in een (al of niet door de Europese
overheid afgedongen) bedwelming voor alle ritueel
te slachten dieren in Europa? Wij hebben hier
weinig hoop op! En u? - red.) Zie
ook commentaar bij offerfeesten. |
Boekbespreking: Dieren verstaan
Auteur: Penelope Smith,
Uitgeverij: Ankh - Hermes.
Dit boek gaat over telepathisch communiceren met dieren. Telepathische communicatie
is een verbinding met een andere ziel, een directe
lijn tussen twee zielen. Het is een aandachtig,
maar tegelijkertijd gedachteloos begrijpen - een
weten wat de ander denkt, voelt en ondergaat,
zo direct dat het lijkt of de één
de ander wordt.
Ook beschrijft de auteur op welke manier wij
op dieren projecteren, zoals de projectie op reuen
die nogal eens in de aanval gaan als zij andere
reuen tegenkomen: zolang de baas rustig blijft
en niet reageert loopt het meestal wel met een
sisser af en vervolgt ieder zijn weg, maar als
de baas bang is dat de hond moeilijkheden gaat
veroorzaken, en deze angst dan ook op zijn hond
projecteert, begint de reu de macho uit te hangen,
zet zijn nekharen overeind en zet de aanval in.
Gedachten weerspiegelen de reacties van de mensen
om ons heen.
Eén van de grootste hindernissen bij de
communicatie met dieren is dat gedachten of vooropgezette
ideeën in onze eigen geest ons in de weg
zitten, of dat wij worden afgeleid. In het boek
worden zeven stappen uitgebreid behandeld om de
kunst van het telepathisch communiceren met dieren
meester te worden. In het kort komt het hier op
neer.
- Observeer het dier rustig, terwijl het in
je eigen hoofd rustig aan het worden is, en
stel je open voor een heldere waarneming en
ontvangst.
- Visualiseer iets (maak een bepaald beeld
in de geest voor eigen ogen zichtbaar, stel
je het voor ogen) en oefen je erin het beeld
naar bepaalde plaatsen te sturen, waaronder
ook je dierlijke vriend.
- Trek de aandacht van het dier en stuur hem/haar
een groet of een beeld.
- Zeg hallo en stel je voor dat je dier hallo
terug zegt.
- Stel een vraag en wees blij met welke reactie
van het dier dan ook.
- Bevestig het antwoord.
- Oefen met andere vragen en andere dieren.
Het boek is in een prettige stijl geschreven
waardoor het gemakkelijk leest en een aanrader
is voor een ieder die wil leren met eigen huisdieren
of andere dieren telepathisch te communiceren.
W. v. G. (zie ook magnetiseur Frans
Klaver of onderstaand boek). |
| Denken als de dieren (bol.com).
Om te kunnen denken als de dieren kun je geen
cursus volgen. Men kan hooguit het gedrag van de
dieren voorspellen en dan nog blijkt dat vaak onvoorspelbaar.
Gradin en Johnson lijken wel in staat om mensen
te vertellen waarom hun dieren bepaald gedrag vertonen.
Een van de schrijvers is autist en zij stelt dat
autistische mensen kunnen denken op de manier waarop
dieren denken. Voor autisten zijn menselijke emotie
en interactie vaak moeilijk te begrijpen, maar het
gedrag van dieren lijken zij intuïtief aan
te voelen. De andere helft van het schrijversduo
is gespecialiseerd in hersens en neuropsychologie.
De lezer van dit boek zal verbazingwekkende en fascinerende
feiten ontdekken. Door de combinatie van de schrijvers
is het boek een mix van een inspirerend levensverhaal
en populaire wetenschap. |
|
|
|
|
|
