Reeds in de negentiger jaren verscheen het rapport Grond voor Grondgebondenheid van de noordelijke milieufederaties en Groningen Tegen Bio-industrie (GTB). Zij lieten zien, dat de veestapel van de drie noordelijke provincies anno 1996 al meer mest produceerde dan in de landbouw kan worden afgezet bij een min of meer ecologisch verantwoord mestbeleid. Zie ook kaart van mestoverschot naar regio.
Verplaatsing van vee naar het Noorden In 1999 werd voorgesteld om ter ontlasting van andere,
zwaar met ammoniak overbelaste provincies 500 bedrijven
met rundvee naar de noordelijke provincies te verplaatsen.
Die zouden er dan in het Oldambt in de provincie Groningen
bij kunnen, want daar is een lokaal mesttekort. Een
"lokaal" mesttekort betekent alleen maar dat
er in een bepaalde gemeente meer landbouw dan veeteelt
wordt bedreven. MINAS en de Nitraatrichtlijn In mest zit behalve fosfaat ook nitraat. Het grondwater
onder vrijwel alle zandgronden in Nederland bevat te
veel nitraat of zal over enige tijd overbelast zijn.
In 1997 werd in Drenthe in 40 procent van de metingen
de drinkwaternorm in filters op 9 en 24 meter diepte
overschreden. De verspreiding van nitraat in het bovenste
grondwater in relatie tot de voor verzuring gevoelige
gebieden vindt u hier. Meer weiden. AmmoniakbeleidIn de beginjaren van het mest- en ammoniakbeleid heeft men geprobeerd de ergste schade aan bossen en natuurgebieden te voorkomen door eisen te stellen aan de afstand tussen intensieve veehouderijen en het dichtstbijzijnde natuurgebied. Hoe meer dieren, hoe groter de afstand. Het bevriezen dan wel doen afnemen van het aantal kippen en varkens, zoals beoogd door de Wet Herstructurering Varkenshouderij (WVH), heeft echter in Brabant en Limburg veel meer effect. Omdat de overheid vindt dat door het aanwijzen van concentratiegebieden de negatieve invloed van de bio-industrie voldoende beteugeld is, wil men de ammoniakwetgeving afschaffen. Daarmee valt helaas elders een instrument weg om de natuurgebieden tegen een overmaat aan intensieve veehouderij te beschermen. Een voorbeeld is de situatie in de gemeente Vlagtwedde en het Zuidwesterkwartier, in de provincie Groningen. Als de bescherming van de huidige ammoniakwet wegvalt
zouden bedrijven met intensieve veehouderij in de buurt
van de helft van de nu nog beschermde gebieden weer
kunnen uitbreiden tot de maxima die het ruimtelijke
beleid toestaat. Het oorspronkelijke idee was dat men
met extra beleid de Ecologische HoofdStructuur, binnen
de grenzen of ook in een zone daarom heen veevrij zou
kunnen worden, bijvoorbeeld door bedrijven uit te kopen
of te doen verplaatsen. De Tweede Kamer heeft zich daar
echter tegen verzet. Het is maar zeer de vraag of de
provinciale overheid nog enige bevoegdheid krijgt om
de hier en daar sterk met ammoniak vervuilde delen van
de provincie te saneren. Volgens de gebruikelijke politieke
opvattingen is alles boven Zwolle zo "schoon"
dat hier niets meer hoeft te gebeuren. Een diervriendelijke provincie Bedrijven die (leg)kippen echt de ruimte geven gaan
uit van 1 m2 grasveld per kip. Het totale aantal kippen
in de drie noordelijke provincies bedroeg anno 1998
16,4 miljoen. Als die allemaal buiten mogen lopen is
daarvoor 1642 hectare nodig. Dat komt overeen met 5%
van het totale areaal aan maïs in de regio. Niet
te verwaarlozen, mooi is anders, maar het is te overzien. Tot zover het artikel van Bert Stoop en Klarissa Nienhuys. (de tekst is een bewerking van een artikel verschenen in Noorderbreedte maart/april 2000). Mest is een lucratieve handelIn midden en zuid-Nederland wordt meer mest geproduceerd
dan men daar kan uitrijden. Men zit er zelfs zo mee
omhoog dat zij geld toegegeven om het in Noord Nederland
te mogen uitrijden. Er zijn in het verleden lucratieve mestcontracten gesloten
tussen boeren uit het Zuiden en afnemers uit het
Noorden. Ook mesttransporteurs pikken uiteraard
een graantje mee. Nederland is ingedeeld ivm MKZ
in een aantal compartimenten. Kosten vervuiling door bio-industrie worden afgewenteld op de samenlevingOnderzoeksbureau CE heeft becijferd dat alleen al de kosten van de ammoniakuitstoot en het zuiveren van drinkwater jaarlijks ruim 1,2 miljard euro bedragen. |