Al in onze oudste geschiedschrijving
worden vossen verguisd. Zonder legitieme reden overigens,
want waar bijbelschrijvers melden dat het de vossen
zijn die 'de wijngaard vernielen' (Hooglied 2:15) moeten
wij vaststellen dat wijngaarden van vossen weinig hebben
te duchten. Duizenden jaren later is het al niet anders.
Het zijn met name de jagers en boeren die zich beklagen
over de toenemende vossenstand en op hoge toon ingrijpen
met het geweer eisen. Gruwelijke stads- en plattelandslegendes
rond de vos wisselen elkaar af. Slachtingen in kippenhokken,
door vossen achtervolgde eerzame meisjes te paard,
door vossen opgegraven lijkkisten (!), door vossen
verspreide ziektes als rabiës en een dodelijke
lintworm, door vossen verslonden lammetjes.
Telkens weer blijkt dat al deze vossenverhalen die vooral
tijdens de komkommertijd in de media de kop opsteken,
een hoog 'broodje aap' gehalte hebben en steeds tot doel
hebben de vos verdacht te maken. Het zijn verhalen die
vrijwel altijd door onafhankelijke deskundigen worden
ontkracht of tenminste sterk genuanceerd worden. Er woedt
een ware hetze tegen de vos van de zijde van boeren en
jagers.
Dankzij deze hetze heeft minister Veerman (CDA)
besloten de vos per 1 april 2006 landelijk geheel onbeschermd
te verklaren. Deze vogelvrije status heeft de vos onder
de jachtwet lang gekend.
Omdat vossen (deels) hetzelfde menu hebben als jagers, wordt de vos sinds mensenheugenis gezien als concurrent
van de 'jagende mens'. Zozeer werd de vossenhaat geïnstitutionaliseerd
dat het tot 1994 in ons land gebruik was op het politiebureau
een beloning van fl. 15,- uit te reiken voor elke ingeleverde
vossenstaart. Dat bracht sommige jagers ertoe om zwangere
moedervossen te schieten en de ongeboren jongen van hun
staartjes te ontdoen om op die wijze een veelvoud van
de beloning op te strijken.
Troffen jagers jonge vosjes
aan dan verspilden ze daaraan geen munitie, maar sloegen
de dieren dood met een knuppel of tegen een boom. Zwangere
en zogende vossen werden niet ontzien. Zonder enig bewijs
van veelvuldig belangrijke schade aan gewassen, vee,
fauna, bossen, bedrijfsmatige visserij en water, waren
vossen het hele jaar door bejaagbaar, waarbij burchten
werden uitgegraven, aardhonden werden ingezet en drijfjachten
werden georganiseerd.
Dankzij acties van De Faunabescherming is de barbaarse
beloning van fl. 15,- voor iedere gedode vos afgeschaft,
maar de hetze tegen ons grootste roofdier ging onverminderd door.
- Nooit heeft iemand gezien dat een vos gezonde lammeren
aanvalt en doodt en toch blijft dat gerucht de ronde
doen.
- Nooit is een Nederlandse boswandelaar besmet
geraakt door de zogenaamde vossenlintworm en toch
duurt deze hetze voort.
- Nooit is een vos binnengedrongen in een deugdelijk
afgesloten kippenhok.
Als een vos binnendringt is dat hooguit een bewijs
dat de eigenaar slordig met zijn levende have omspringt.
Dat vossen veelvraten zouden zijn wordt gelogenstraft
door wetenschappelijk onderzoek.
Vossen eten hooguit een halve kilo voedsel per dag
en dan nog vooral muizen, konijnen, 'uitgezette'
fazanten, bessen, kevers en aas.
Wanneer een vos
een ondeugdelijk kippenhok binnengaat komt het voor
dat het dier in paniek raakt van al dat gefladder
om hem heen, waardoor het dier instinctmatig meer
kippen kan doodbijten dan voor zijn directe voedselbehoefte
noodzakelijk is. Schuld van de vos? Nee, de schuld
van de eigenaar!
Als wij in Nederland de natuur enigszins een kans
willen geven, moeten wij daarbij ook de natuurlijke
jagers zoals vossen en roofvogels accepteren. Wie
in het buitengebied kippen wil houden zal daar deugdelijke
voorzorgen voor moeten nemen.
Boeren en terreinbeheerders hechten veel belang aan
weidevogels, omdat zij in het kader van agrarisch
natuurbeheer door het Ministerie van Landbouw per
nest worden betaald. Ter 'bescherming' van deze door
hen gewenste diersoorten zetten ze allerlei gewelddadige
middelen in tegen alles wat daarvoor een bedreiging
zou kunnen vormen.
Onafhankelijk wetenschappelijk
onderzoek naar de achteruitgang van weidevogels en
de rol die vossen daar mogelijk in spelen worden door de minister niet afgewacht. Uit de voorlopige
conclusies van dit onderzoek blijkt dat de landbouw
zelf de belangrijkste oorzaak is van de achteruitgang
van de weidevogels en niet predatie. Jagers schuwen
in hun haat tegen ons grootste roofdier daarbij zelfs
beruchte 'stropers-methoden', zoals de lichtbak niet.
Door het verplaatsen van de jacht naar de nachtelijke
uren wordt controle op de uitoefening van de jacht
ernstig bemoeilijkt.
De Faunabescherming heeft zich er sterk voor gemaakt
dat dergelijke wrede en ongewenste jachtmethoden
in de nieuwe wet verboden werden alsook dat de omstreden
vergunningen werden getoetst door de rechter. En mét succes.
De vos heeft dankzij de Faunabescherming een tijd
beschermd kunnen leven zoals hem dat in de Flora-
en faunawet werd gegund.
Daar komt nu een einde aan tenzij wij allen ons protest laten horen en Tweede Kamerleden aanspreken op hun verantwoordelijkheden jegens ALLE fauna. |
