Veehouders worden op het verkeerde been gezet

Het gevolg van compromissen is dat veehouders, die op zich welwillend staan tegenover milieu en dierenwelzijn, hun investeringen afstemmen op het bereikte compromis. Zij investeren bijvoorbeeld in Groen Labelstallen. Een Groen Labelstal kan in theorie een vrijwel nulbelasting voor het milieu opleveren. De mest die uit zo'n stal komt, moet nog wel worden verwerkt of uitgereden, maar deze belasting wordt niet meegerekend in de milieubelasting van de stal. Vaak gaat zo'n omschakeling naar een nieuwe stal samen met een schaalvergroting (dus meer dieren), immers een aantal milieubezwaren is verminderd. Kortom, het totaal aan betrokkenen die dierlijke producten produceren blijft te groot. De "zachte heelmeester" veroorzaakt hiermee dan wel geen stinkende wonden, maar in overdrachtelijke zin is door de aantasting van het dierenwelzijn wel degelijk "een wond geslagen".

Veel actievoerders voor een schoner milieu en voor dierenwelzijn sturen aan op compromissen met de landbouwsector onder het mom "met kleine stapjes komt het ideaal sneller dichterbij dan door het innemen van een radicaal standpunt". Het is de vraag of dit effectief is.

Door de automatisering kan een individuele veehouder tegenwoordig vrijwel alleen een grote hoeveelheid dieren "produceren". Daarmee spannen we qua dierenwelzijn het paard achter de wagen. Doordat we nu veehouders met het meeste lef een worst voorhouden dat zij extreem veel geld kunnen verdienen, omdat hun producten kunnen worden geëxporteerd, is er nauwelijks een regulering van de misstanden te verwachten. Immers er staat te veel op het spel en constructieve en duurzame oplossingen worden zo lang mogelijk getraineerd.
De omtrekkende bewegingen van de opvolgende landbouwministers hebben hetzelfde vertragende effect.

De situatie in de Nederlandse veehouderij lijkt een beetje op een prisoners dilemma game. In deze situatie worden 2 gevangenen (los van elkaar) tegen elkaar uitgespeeld. Bekent de één en de ander niet, dan gaat de ander vrij-uit. Bekennen ze beiden, dan krijgen ze beide lichte straf. Zwijgen ze beiden, dan krijgen ze beiden zware straf.

1. beken ik (gevolg: straf),
2. verraad ik mijn maat en hoop ik dat hij dat niet doet (gevolg: grote winst) of
3. zwijg ik (lichte straf).

ad 1: In termen van de marktwerking: "bekennen" is toegeven dat regulering en omschakeling moet, het gevolg is minder verdiensten voor wie geen alternatief zoekt en veel moeite om een nieuwe investering winstgevend te maken;
ad 2: "maat verraden" is: onverschillig zijn voor dierenwelzijn, anderen zichzelf laten reguleren (biologische landbouw) en risico's laten lopen en zelf doorgaan met de bio-industrie;
ad 3: "zwijgen" is: gewoon doorgaan en in de varkenscyclus proberen winst te halen als de conjunctuur gunstig is en de verliezen te beperken als de prijzen laag zijn. Uiteindelijk schiet je er in absolute zin weinig mee op.

Het beste voor allen is eerlijk samenwerken en de situatie opheffen dat enkelen onevenredig rijk worden, maar er vele verliezers zijn.

Het alternatief en de oplossing

Omdat de winst in de veehouderij bij het alternatief "maat verraden" zo groot is, pleit Animal Freedom er voor om in de intensieve veehouderij een radicaal doel (afschaffen) na te streven en zo snel mogelijk en effectief mogelijk de door de veehouders veroorzaakte problemen de wereld uit te helpen.

De meeste effectieve manier om een rechtvaardige en duurzame landbouw op te zetten is om de export van vlees en zuivel af te schaffen, waardoor de grootste verleiding om veel te produceren wegvalt.

Zouden we in Nederland de eis stellen dat de bedrijfsvoering in de veehouderij ecologisch verantwoord is, beperkt blijft tot de landelijke markt en we zouden garanderen dat overgebleven veehouders een redelijk inkomen verwerven, dan pas is een duurzame oplossing voor de problemen in zicht.

Een dergelijke situatie levert uiteindelijk alleen maar winnaars op: de veehouder, het dier, het milieu, de samenleving. De vervuiler betaalt en wie niet mee wil doen aan de vlees- en zuivelconsumptie betaalt niet mee aan de lasten ervan.

Zie ook de opzettelijke spraakverwarring, waarmee mensen een eerlijke discussie en zoeken naar oplossing uit de weg gaan.