Deels is het antwoord een opsomming van feiten, deels is het ook een kwestie van smaak of je iets dierenmishandeling noemt.

In het algemeen en niet omstreden geldt het nevenstaande.

Tot zover is het gemakkelijk, de moeilijkheid zit 'm in de vertaling naar de praktijk van wat dierenwelzijn is.
Is het houden van een vogel in een kooi een vorm van dierenmishandeling of -gijzeling? Hoe zit het met de hengelsport? Welke huisdieren mag je dan wel houden en welke niet?

Voor wie wil zien hoe deze rechten worden geschonden, klik hier.

Dieren horen te zijn:

  1. vrij van dorst, honger en onjuiste voeding;
  2. vrij van fysiek en thermaal ongerief (het te krap, nat, droog of te warm of te koud hebben);
  3. vrij van pijn, verwonding en ziektes; (dus ook gevolgen van doorfokken en amputaties)
  4. vrij van angst en chronische stress (te lang en te vaak bang zijn om alleen te worden gelaten);
  5. vrij om hun natuurlijke gedrag te vertonen.

Nog lastiger is de vraag of er bepaalde producten of handelingen zijn waaraan dierenleed ten grondslag ligt. Welk keurmerk dragen zij? Werk je mee aan dierenleed wanneer je producten koopt die zijn getest op proefdieren? Of wanneer je vlees eet? Als ik naar een kinderboerderij of een dierentuin ga?
Via de links in deze vragen voorbeelden van wat onder dierenmishandeling valt.

De Landelijke Dierenbescherming is druk genoeg met de ergste vormen van dierenmishandeling. Wanneer u dan ook een duidelijk geval tegenkomt, kunt u het beste de telefoon pakken en dit melden op 0900-20 21 210 (kosten 10 eurocent per minuut).

Belangrijk in het voorkomen van dierenmishandeling is bewustwording. Mensen moeten van zichzelf en anderen de neiging herkennen die ongewild leidt tot dierenleed. Er zijn vele oorzaken te noemen, die vaak zijn terug te voeren op minder edele motieven als ijdelheid, eenzaamheid, verwaarlozing, sadisme of afreageren. Neutralere benamingen hiervoor zijn competitie (het houden van wedstrijden en shows met dieren), behoefte aan gezelschap en vermaak, sport en spel.

Als de consument zich zou realiseren hoever de gevolgen van hun dagelijks leven doorwerken op de situatie van dieren, dan zouden veel mensen zich "lam schrikken”. Dat is dan ook de verklaring voor het feit dat weinig mensen zelf op zoek gaan naar de gevolgen van hun handelen voor dieren. Zij zouden al snel in gewetensnood komen.

Toch is ook een positieve conclusie mogelijk, want hoe wij het beste kunnen omgaan met dieren, komt in feite neer op goed weten wat je juist moet laten. Dat hoeft geen energie of moeite te kosten en kan zeer bevrijdend werken.