 De meeste konijnen worden in een bos uitgezet om zich
vervolgens maar zelf te redden of op internet te koop
aangeboden alwaar ze worden doorverkocht om wellicht
te eindigen als slangenvoer.
Daarnaast komt het veelvuldig
voor dat ze over de hekwerken van kinderboerderijen
worden gegooid. |
| Tekst en foto's: Agnes Groot Roessink namens de werkgroep regelgeving van Politie,
Dier en Milieu. Vanwaar dit artikel in het augustus 2005 nummer
Dier en Milieu? Om de lezer op de hoogte te stellen van de vele vrijwillige
stichtingen die in het leven zijn geroepen die zich
het lot van deze dieren aantrekt. Daarnaast blijkt
dat deze stichtingen soms onbekend terrein zijn voor
de handhaver. |
| Een tijdje geleden heeft er discussie plaatsgevonden
over het feit of een konijn geschikt zou zijn als huisdier.
Op dat moment had iedereen er wel een mening over.
Maar uit de praktijk blijkt helaas maar al te vaak
dat het met veel konijnenlevens slecht is gesteld of
is geweest.
Zo ook mijn eigen konijnen, behorend tot de groep "wegwerpkonijn" ofwel
konijnen die "gedumpt" zijn bij een konijnenopvang.
Gedumpt om het simpele feit dat de kinderen waarvoor
het dier werd aangeschaft er geen animo meer voor hadden
of dat de verzorging van dit dier toch te veel tijd
met zich meebracht. Een dergelijk konijn heeft dan
soms het "geluk" te belanden bij een konijnenopvang. |
 Hieronder het verhaal van twee konijnenopvangcentra's,
te weten Bunny Bin te Ermelo en Asiel Goofy te Oldenzaal
waar ik een gesprek mee ben aangegaan. Stichting Bunny Bin te Ermelo is in het
leven geroepen door Wilma Moolenbeek en stelt zich
tot doel om het leed, dat er naar haar ervaring heerst
onder tamme konijnen, een beetje te verlichten. Met
opzet geeft ze een beetje aan omdat ze zich realiseert
dat er in heel wat straten in Nederland konijnen
wegkwijnen in eenzaamheid, soms verkeerd verzorgd
worden en dat deze eigenaren nooit allemaal bereikt
zullen worden. Maar volgens Wilma is elk dier er één.
Naar haar zeggen zitten in dierenwinkels de liefste
en schattigste konijntjes, levende knuffeldieren
… en te koop voor slechts een luttel bedrag. Kinderen
kunnen hun ouders soms snel overtuigen dat dít
is wat hen gelukkig zou maken. Helaas wordt maar
al te vaak overgegaan tot impulsieve aanschaf van
het dier - meestal in z'n eentje. Vaak worden
dieren verkocht als dwergkonijn die dat later niet
blijken te zijn en tevens wordt de sekse van het
dier vaak verkeerd beoordeeld aangezien de dieren
veel te vroeg worden verkocht. Maar goed economisch
gezien verkoopt een jong konijn nou eenmaal beter
dan een volwassen exemplaar. Veel van deze jonge
konijnen worden hiermee veroordeeld tot een levenslange
te kleine huisvesting (want het bedrag van het hok
valt wel tegen …) en vaak is voeding/behandeling
gebaseerd op naïeve onwetendheid. |
| Weinig is
bekend over de ziektes die konijnen kunnen krijgen
en nog minder over het gedrag van het dier en noodzakelijkheden
voor een lang en vooral gelukkig leven in prettige
harmonie met de mensen eromheen. Een ander dramatisch
gegeven is dat konijnen 8-12 jaar kunnen worden en
in Nederland de gemiddelde leeftijd op een jaar of
drie ligt. Toegegeven, konijnen zijn kwetsbaar, veel
kwetsbaarder dan velen zich realiseren, maar met
meer kennis en een betere afweging voor men eraan
begint moet deze leeftijd zeker omhoog kunnen. Tot
de schrik van Wilma kwam ze jaren terug een moeder
tegen die een beetje schrok van die mogelijke leeftijd
van 8-12 jaar … dan was haar dochter al bijna puber-af!
Het leek bijna beter uit te komen als het diertje het niet zo lang zou maken - en cynisch gezegd hoeft
ze daar niet zoveel voor te doen …. Maar, zo zegt
Wilma, het leven van dit intelligente grappige dier
telt toch, en de kwaliteit van dit leven toch ook?
Een land in relatieve welvaart … en hopelijk met
moraal … dan zou dit toch beter moeten kunnen! |
| Die uitdaging wilde Wilma en haar crew
aangaan. En mét haar trouwens nog tal van andere
konijnen-opvangen, waaronder Asiel Goofy te Oldenzaal
- geenszins concurrenten, maar belangengroepen die
de noodklok luiden en mensen trachten te bereiken en
voor te lichten.
Stichting Bunny-Bin is in 2002 begonnen met haar werkzaamheden.
Sedert die tijd heeft zij een totaal van1921
konijnen weten op te vangen en voor 1854 een goed tehuis
weten te vinden. |
| Een voorwaarde die Bunny Bin aan de mensen stelt die
een "wegwerp"konijn in huis willen nemen
is het ondertekenen van een formulier waarop vermeld
staat dat men niet met het konijn zal gaan fokken.
Een ander belangrijk gegeven is het feit dat indien
men om welke reden dat ook weer afstand van het konijn
wil doen Bunny Bin het dier weer terug zal nemen. Bunny
Bin zorgt er ook voor dat de rammen gecastreerd worden
en dus niet meer voor nageslacht kunnen zorgen. Al
met al een konijnenopvang die het goed geregeld heeft
want heel Nederland weet haar te vinden. De aanschaf
van een "wegwerpkonijn" ligt iets hoger
dan in een dierenwinkel aangezien de kosten voor castratie
vergoedt moeten worden. Is het dier niet gecastreerd
dat wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd. |
| Asiel Goofy te Oldenzaal is in het leven
geroepen door Truus van Gaalen en haar man Gerrit.
Beide personen zijn 15 jaar geleden begonnen met de
opvang van konijnen omdat er nergens opvangmogelijkheden
waren. Beide personen waren vrijwilliger op de dierenambulance.
Vorig jaar alleen al vingen ze 788 dieren op. Dit jaar
zullen het er vele malen meer worden aangezien ze nu
al bijna aan het totale aantal van vorig jaar zitten. |
Verwaarlozing
 Maar zo af en toe komen konijnenopvangen situaties tegen
die ook hen even doet terugdeinzen. Zo ook het praktijkverhaal
uit Apeldoorn. Eind mei van dit jaar kwam ik achter
het verhaal van verwaarloosde konijnen in Apeldoorn.
Konijnenopvang Goofy, ofwel Truus van Gaalen had
zich het lot van deze dieren aangetrokken naar aanleiding
van een melding die bij hen was binnengekomen. De
eigenaresse van de konijnen had zelf contact gezocht
met de konijnenopvang omdat ze niet meer wist om
te gaan met de situatie die was ontstaan. Acht jaar
geleden ging ze over tot aanschaf van twee konijnen
voor de kinderen. Een aantal jaren later kwamen er
nog twee konijnen bij. Ze gaf aan dat ze nu ongeveer
60 konijnen had. De konijnen waren gehuisvest in
een volière van 4 bij 5 meter en naast de
konijnen bevonden zich in de volière ook een
aantal kippen en duiven. In de volière zelf
stonden vijf hokken en buiten de volière 3
hokken, allen voorzien van konijnen. |
 Truus van Gaalen heeft 40 van deze konijnen weten mee te krijgen naar
de opvang. De eigenaresse heeft vrijwillig afstand
van deze dieren gedaan omdat het er naar haar zeggen
wel erg veel waren geworden. Van de andere konijnen
kon ze geen afstand doen. Naast het grote aantal
konijnen in een te kleine huisvesting was er sprake
van verwaarlozing van deze dieren. Er zaten konijnen
bij met ontstoken ogen, abcessen aan de ruggen, kapotte
oren etc. om over de gevolgen van inteelt nog maar
niet te spreken. |
| Een aantal dagen nadat konijnenopvang Goofy 40 konijnen
uit de Apeldoornse volière hadden meegenomen
heb ik samen met een collega een onderzoek ingesteld.
Ter plaatse zagen wij dat er in de volière nog
18 volwassen konijnen aanwezig waren, waarvan twee
met een nest. Middels hulp van een ingeroepen dierenambulance
hebben we er voor gezorgd dat de nog aanwezige konijnen
bij konijnenopvang Goofy zijn ondergebracht. De lokale
afdeling van de dierenbescherming gaf te kennen dat
zij, indien konijnenopvang Goofy de dieren niet had
kunnen opvangen, in de problemen zouden komen. Ze hadden
maar plek voor drie konijnen. |
 In de afgelopen tijd zijn er 50 konijnen geboren waarvan er nu nog 20 in leven zijn. De overige
jongen zijn geëuthanaseert aangezien er jongen
tussen zaten zonder oortjes, pootjes of met open ruggetjes
ofwel het gevolg van inteelt. In totaal komt dit dus
neer op 108 konijnen waarvan er nu nog 78 in leven
zijn en waarvoor een geschikt huis moet worden gevonden.
Alle onkosten die gemaakt worden zoals dierenartsrekeningen,
voeding, huisvesting etc. worden uit eigen middelen betaald.
De konijnenopvangen moeten het hebben van donaties die
bij hen binnenkomen. |
Dumpplaats voor konijnen
Een ander voorbeeld betreft een wantoestand in een
park genaamd De Groene Scheg te Putten. Dit park
wordt gebruikt als dumpplaats. Niet voor vuil - of
eigenlijk toch wel een beetje - want zo zegt Wilma,
zo lijken mensen over hun huisdieren te denken. Omwonenden
die uitkijken op het park kunnen vrijwel dagelijks
zien welk nieuw dier er weer gedumpt is. Met name
gaat het om konijnen en cavia's. Wat gebeurt
er met deze dieren? De daar al langer levende konijnen
zijn verwilderd en beschouwen dit als hun territorium.
Tamme konijnen zijn niet gemaakt om in het "wild" te
overleven. De vrouwtjes zijn constant zwanger … en
de rammen vechten onderling en vaak tot de dood van één
van hen erop volgt. Nieuwkomers worden onmiddellijk
te grazen genomen. Buurtbewoners van het park hebben
konijnen en cavia's zien verdrinken tijdens
achtervolgingen. De dieren die door de buurtbewoners
kunnen worden gevangen, vaak degene die er slecht
aan toe zijn, worden vervolgens ondergebracht bij
Bunny Bin en hier zijn ze inmiddels een kapitaal
aan dierenartskosten kwijt voor het oplappen van
deze dieren. Er moesten er zelfs enkelen geëuthanaseert
worden. BunnyBin houdt nauwkeurig bij welk dier waar
vandaan komt. De cijfers spreken boekdelen. Ach "het
zijn maar dieren"?
Maar goed dit zijn maar twee verhalen die verteld
kunnen worden over het leed van het huisdier genaamd:
konijn. Mocht u meer informatie willen omtrent konijnen
kijk dan eens op www.konijnenbelangen.nl. |
